Geplaatst op

65

Gisteren is mijn ma 65 geworden. Ge zoudt het haar nochtans niet aangeven, zeker als ge ze ziet zitten in een zomers rokje en haar decolleté bijna gans bloot :-p Ze gedraagt zich gelukkig ook niet als een ouwe doos, verre van zelfs.

Ze is gisterenavond teruggekomen van een reis naar Portugal, en ik ging mijn ouders dus eigenlijk ophalen op de luchthaven. Alleen had ik vandaag een ganse dag (8.15-17.15) mondelinge examens, en wilde ik daar echt wel fris voor zijn, om ze allemaal een gelijke kans te geven. Normaal zou het vliegtuig landen om 22.25, en dan zou ik wellicht wel rond twaalf uur thuis kunnen zijn. Helaas, mijn goede vriend Murphy was weer eens onvermurwbaar, en dus was er een vertraging tot 23.38, zo zei de website toch.

Bart is dan maar aangezet richting Zaventem, en het was pas kwart voor één toen ze eindelijk in de aankomsthal stonden. Oef. Ik had Bart een grote ruiker bloemen meegegeven, met een tegoedkaartje voor een moeder-dochterdineetje, en een kleine doos met wat vers volkorenbrood, salami, boter en nog wel wat. Niks zo leuk als de volgende ochtend gewoon kunnen ontbijten en niet eerst je kot uit te moeten, nee?

Ik heb toch een schitterende vent, nee? Hij lag pas om twee uur in bed, en gaf geen krimp. Bedankt, liefje!

Geplaatst op

Paniek!

Deze morgen ben ik toch eventjes in paniek geslagen. Bij het opstaan zei Wolf al dat hij zich niet zo lekker voelde, maar dat gebeurt wel meer. Maar, aan de ontbijttafel begon hij plots te huilen: dat het echt niet ging. Toen hij een paar ogenblikken later begon over te geven, wist ik dat het menens was. Helaas, zijn timing was weer weergaloos: Bart zat in Frankfurt, en ik moest examens gaan afnemen. Help! Als een zot ben ik naar mijn ma beginnen bellen, waar ik geen gehoor kreeg en ik dus hartsgrondig vloekte. Het was pas toen ik in een halve paniek naar school belde om me minstens de eerste twee uur (bijkomend toezicht bij geschiedenis) te vervangen, dat mijn frank viel: mijn ouders zaten in Portugal! Uiteraard gingen ze niet opnemen!

Helaas moest ik wel zelf examen afnemen om 10.10u, en moest ik dus wel degelijk naar school. Ik heb dan maar -alweer- mijn schoonvader opgebeld in Ronse, en die kon er een uur later wel zijn. Oef. Ik heb de tranen uit mijn ogen geveegd, en rustig proberen ontbijten.

Intussen moest Kobe wel nog naar school: die voelde zich kiplekker, liep te zingen en te dansen als gewoonlijk. Ik liet een lijkbleke Wolf even alleen op de zetel, met de belofte me te haasten. Toen ik een kwartier later terugkwam, had hij nog eens overgegeven in een emmer, maar voelde zich wel wat beter.

Een yoghurtje bleek nochtans geen succes, en uiteindelijk heeft hij vier keer gekotst, en een tijdje geslapen in de zetel. Mijn schoonvader is hier gebleven van half tien tot kwart voor één (ik heb na het examen nog snel een paar boodschappen gedaan zoals brood en zo), en ik was daar immens dankbaar voor.

En als u me nu even excuseert, dan ga ik nu Murphy wurgen. Met zijn stomme wet!

Geplaatst op

Pompoentaart (soort nr. 2)

pompoentaart

Het plan was om vandaag appelmoes te eten, maar ik had eigenlijk zonder goed te kijken een pot uit de diepvries gehaald. Mijn schoonma geeft me altijd zelfgemaakt appelmoes mee, en da’s heerlijk.

Bart vroeg me na een tijdje, toen de pot al wat ontdooid was in de microgolf: “Zeg, ben jij wel zeker dat dat appelmoes is? Het smaakt er niet zo naar…” En yup, ik had blijkbaar een pot pompoenmoes mee. Hmpf. Dan maar appelmoes uitgehaald, en dat pompoenmoes verder laten ontdooien, en eens rondgekeken voor een taartenrecept. Bladerdeeg of zo had ik niet in huis, dus de andere soort taart kon ik niet maken.

Gelukkig bak ik vrij veel, en hoort amandelpoeder wél tot mijn standaard assortiment. Op een Nederlandse site vond ik het volgende recept:

Ingrediënten

  • 700 gram pompoen
  • 50 cl melk
  • 150 gram amandelpoeder
  • 75 gram bruine basterdsuiker
  • 4 eieren
  • vloeibaar vanille-extract
  • zout

Bereiding

Maak de pompoen schoon, verwijder de schil en de pitjes. Snij het overgebleven pompoenvlees in blokjes.

Verwarm de melk in een pan.Voeg het amandelpoeder, de helft van de bruine suiker en het vanille-extract toe. Roer het geheel goed door, doe de pompoenblokjes in de pan en laat deze 15 minuten sudderen.

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Haal de pan van het vuur. Mix het geheel door tot een dikke moes. Klop 4 eieren en voeg deze toe bij de mix. Voeg ook de overgebleven bruine suiker toe.

Beboter een springvorm en voeg de mix toe. Plaats de springvorm in de oven en laat deze in 30 minuten gaar bakken.

Haal de taart uit de oven en laat deze afkoelen. Stort de taart uit zijn vorm.

Ik heb het recept natuurlijk wel wat aangepast, aangezien ik al netjes gestoofd pompoenmoes had, en dus heb ik dat gewoon vermengd met de suiker, het vanille-extract en het amandelpoeder, en daarna de geklopte eieren.

Toen ik het geheel uit de oven haalde, leek het midden echt nog niet vast te zijn, en alles plakte ook geweldig. Het was maar met af te koelen dat het zijn vaste vorm kreeg. Ik heb gewoon een stenen quichevorm genomen, en daar kan je de stukjes bijzonder goed uitscheppen met een spatel. Qua structuur gaat het een beetje naar podding of vlaai, maar het is echt wel lekker.

Geplaatst op

Mazout

Oef! Om heel eerlijk te zijn, ik was er niet helemaal gerust in.

Gisteren had ik dus in allerijl een aantal mazoutleveranciers gebeld, en de prijzen liepen nogal uiteen. De leverancier om de hoek vroeg 0,65 cent per liter, iets verderop zelfs 0,69. Op de website van Mazoutvoordeel zag ik echter 0,6163 staan, wat meteen toch een mooi verschil oplevert, voor Essomazout. Helaas stond er nergens wanneer ze konden leveren. Ja, je kon een dag opgeven en dan gingen ze je de dag voordien wel contacteren, maarre… Het was wel dringend. Soit, ik heb gebeld naar de GSM van de contactpersoon, en die garandeerde me dat de volgende dag geen enkel probleem was.

Ik heb dus besteld, en jawel, ze zijn deze middag langs geweest, zoals gevraagd. De man zei wel dat ik nog best twee uur wachtte om de installatie weer aan te leggen, kwestie van geen slib in de ketel te zuigen. Het was hier lekker warm door de kachel, erg vond ik dat niet.

Maar ik moet toegeven, toen de ketel daarstraks probleemloos opstartte, en de radiatoren begonnen te warmen, slaakte ik een zucht van verlichting.

Wat een kutweer in mei ook, zeg!

Geplaatst op

Stom ongelukje

Deze middag was Wolf gaan spelen bij een vriendje, een verjaardagsfeestje. Het is maar een paar straten ver, maar aangezien ik eigenlijk al wat te laat was en ook Kobe mee was, had ik de auto genomen. Ik moet voor zowat alles hier door ” ’t klein straatje”, een kort smal straatje zonder bewoning, dat de verbinding is tussen twee delen van de wijk en ervoor zorgt dat je een paar lichten en een hoop druk verkeer vermijdt, en het is gewoon ook korter. Iedereen hier rijdt dus steevast door het klein straatje, net zoals ik. Je kan net met twee auto’s passeren, maar het is nipt. Er staan dan ook voorrangsborden (je weet wel, rode en zwarte pijl).

Nu, ik ben dus haastig, en rijd het straatje in. Op datzelfde moment rijdt er aan de andere kant een kleine camionette in, die eigenlijk had moeten wachten, maar zich daar niks van aantrok. Kruisen ging heikel worden, dus ik houd in, maar de ander maakt geen aanstalten om te stoppen. Hmpf. Half nijdig stop ik dus, gooi de auto in achteruit, en denk: “Allez vooruit, dan zal ík maar achteruit rijden, he kalf!” Wat ik dus met een nijdige stamp op het gaspedaal doe. Bonk.

Er was intussen een dikke Volvo 4×4 achter mij komen staan, waar ik hoegenaamd niet op gelet had. Ik zat er dus bovenop. Juij. Zijn bumper beschadigd, bij mij de bumper en het kofferdeksel stevig gedeukt. Soit, wij dus papieren ingevuld, en Kobe intussen braaf zitten wachten in de auto. Gelukkig heb ik brave kinderen!

Intussen was ik stevig te laat om Wolf op te halen, maar dat vonden ze niet zo erg, gelukkig maar.

Nu nog eens kijken welke financiële implicaties dit weer zal hebben. Joepie. Not.

Geplaatst op

Hippe Heks

Nee, dit heeft eigenlijk niks te maken met het feit dat dit witch.be is. Dat is toevallig gekomen, omdat ik op school van een aantal leerlingen die bijnaam had gekregen door mijn gothic geïnspireerde kleren.

Het heeft wel alles te maken met het themakamp Hippe Heksen van IdeeKids, waar ik de zaakvoerder van ken, en waar ik op nog wel een paar andere manieren banden mee heb. Deze paasvakantie gaat twee keer dat kamp door, en de bedoeling was dat de schrijfster van het boekje waar ze mee werken (Magische Meisjes), een uitleg kwam geven. Die blijkt echter in het buitenland te zitten, zodat ze daar iemand anders voor zochten.

En ja, toen kwamen ze blijkbaar bij mij uit. Ik zag dat wel zitten, kreeg het boekje in handen, en kreeg voor beide kinderen een half dagje kamp. Wolf zag dat perfect zitten, Kobe is nog wat klein, maar ook dat luket prima.

En ik? Ik heb uitleg zitten geven over kleuren, over heksenboeken, over covens, over een pentagram, over de kracht van mineralen en Indiaanse totems en zo. Ik had de indruk dat ze aan mijn lippen hingen, en dat ze het leuk vonden. En meer moet dat niet zijn zeker?

Geplaatst op

Wat een weekend :-)

Moe, maar mentaal uitgerust en veel beter. Zo voel ik me althans.

Ik heb het hele weekend, zoals voorspeld, in tunnels en bunkers gezeten, af en toe ook in de omwalling, en zelfs gewoon buiten op een bankje. Ik heb mijn geliefde laten sterven in mijn armen, ik heb hem met zijn geloofsgenoten een begrafenis gegeven en hem verbrand, ik heb basiliskridders in elkaar geslagen, ben door cirkelmagiërs ei zo na dood gedaan, heb constructen omver gemept en een dracoling gedissecteerd.Ik heb benen aangezet en spirits aanroepen.

Ik heb vooral ook bijzonder weinig geslapen, relatief deftig gegeten (het eten was lekker, daar niet van) en heel veel buitengelopen en genoten.

En ik voel me beter. De misselijkheid van de vorige week is weg, dus wellicht was het ergens toch mentaal, stress of zo. Ik weet het niet. Ik hoop alleen dat het nu eventjes zo blijft, en dat mijn batterijen zijn opgeladen. Fysiek ga ik vooral nog wat bij moeten slapen. Dat is afgelopen weekend niet echt gelukt :-p

Geplaatst op

Poort :-)

En jawel, ik ben weg voor het weekend!

Man man man, hier heb ik naar uitgekeken: een weekend mijn favoriete LARP (kijk hier maar voor meer info en zo). Ik ben wel benieuwd: het is nummer dertig, de afsluiter van een cyclus, en dus ook een finale. We moeten zien te infiltreren in een bezette stad en een vernietigingswapen binnen zien te krijgen, zonder dat de vijandelijke ridders en magiërs er onze kop bij inslaan.

We spelen in een fort bij Luik, waar doorgaans enkel paintbal en BB-Gun toernooien worden gespeeld. Ik ben benieuwd: er is ons deze keer warempel een verwarmde ruimte en zelfs douches beloofd! En massa’s tunnels en onderaardse gangen. Jawel.

Ik wou alleen dat ik me wat beter voelde: de misselijkheid is er nog steeds, ook al ben ik gisteren om half negen (20.30u) in mijn bedje gekropen. En slapen, da’s nu niet bepaald mijn hoofdbezigheid op zo’n weekend.

Geplaatst op

Baaldag

Hmpf.

Gisteren had ik een baaldag. Rotweer, haasten, en ’s morgens is het dan ook weer in mijn rug geschoten.

Naast het gewone lesgeven kwamen er nog wat frustrerende dingen bij, werkgerelateerd. En dan ’s namiddags nog klassenraad. Die verliep vlot, daar niet van, maar ik blijf het gewoon niet leuk vinden.

Het huis was dan ook nog eens een puinhoop, en mijn rug stond een grondige opruimbeurt eigenlijk niet toe.

Het resultaat was dat ik ’s avonds in de zetel wat chocolade en chips heb binnengespeeld. The real stuff, geen calorie-arme producten.

Blah. Ik zal blij zijn als er deze week alsnog wat af is. Op een kilo hoef ik niet te rekenen, vrees ik.

Balen.

Geplaatst op

Studiedag

Voor het eerst dit jaar leek er een interessante studiedag te zijn voor Latijn en Grieks: actualisatie van de teksten.

Mijn collega en ik hadden alle mogelijke voorbereidingen getroffen om toch maar te kunnen gaan: zij had haar schoonouders opgetrommeld, ik had ervoor gezorgd dat mijn ma de kinderen ging ophalen deze middag, en dan met hen hier kwam eten, en dan Kobe in bed zou steken. Wolf ging opgehaald worden en weer afgezet voor zijn turnles, dus ook dat kwam goed. Bart ging dan zorgen dat hij tegen ten laatste zes uur thuis ging zijn, zodat mijn ma op tijd in haar Portugese les kon zijn. Enfin, een hele regeling dus, zo’n studiedag op woensdagnamiddag.

En toen sneeuwde het. En stond er 950 km file, en was het geen goed idee om naar Antwerpen te rijden (en nee, openbaar vervoer was geen optie, dat hadden de organisatoren zelf al toegegeven). En toen baalden mijn collega en ik alletwee.

Bah!