Acta Diurna de muliere ludenti
Op woensdag moet het snel gaan, en dit is blijkbaar wel een voltreffer bij de kinderen, ja.
Simpel: hamburgers. Maar dan wel met lamsburgers, wit bagnatbrood, gebakken champignontjes, sla, kerstomaatjes, schijfjes wortel, augurk, en een sneetje kaas. Snel klaar, en met zeer veel smaak naar binnen gespeeld, dat was hier wel duidelijk.
Ik heb al veel vraag gekregen naar hoe je die appelroosjes, zoals op de vorige post, nu eigenlijk maakt. Wel, eigenlijk zijn ze poepsimpel. Ik zag ze passeren via de FB van een vriendin, uitgelegd in een kort Engelstalig filmpje. Recepten in filmpjes van drie minuten kunnen altijd op mijn aandacht rekenen :-p
Maar het is echt, maar echt niet moeilijk. Wat heb je nodig voor zes stuks?
* twee rode, liefst echt volledig rode appels
* een vierkant vel bladerdeeg (bv. diepvries bij Aveve)
* beetje abrikozenconfituur
* citroensap
* poedersuiker voor de afwerking
– Je halveert de appels en prutst er het klokhuis uit. Dan snij je ze, dwars op de uitsnijding, in dunne, dunne plakjes zodat je halve maantjes krijgt.
– vul een kom met water, doe er het sap van een halve citroen bij, en kook daarin je appelschijfjes drie minuten in de microgolf. Laat grondig uitlekken. Let op: laat ze niet nog even in het water staan, of je bent je rode kleur kwijt (heb ik ondervonden)
– rol je vel bladerdeeg nog net iets dunner uit, en snij in zes gelijke repen.
– leg een streepje confituur in het midden van de reep, schik de appelschijfjes netjes op de rand, half overlappend, en zorg dat het rood mooi uitsteekt boven het bladerdeeg
– vouw de repen dicht over de rand van de appeltjes zodat ze vast zitten, en rol op. Zet in een cupcakevormpje, of nog beter, een rammequin, zodat ze wat breder uitstaan.
– zet 40 minuten in een voorverwarmde oven van 190°, maar zet liefst de heteluchtfunctie uit, want anders verbranden de randjes.
– laat een beetje afkoelen, en bestrooi met poedersuiker.
Het filmpje vind je hier:
Vandaag had ik echt geen zin om te koken, maar ik wilde ook niet zomaar iets binnenspelen, en er waren ook nogal wat restjes die op moesten. Of die ik toch uit de koelkast wilde doen verdwijnen.
Enige gemakzucht bracht me ertoe om wat ajuin en paprika te snipperen en in een pan te gooien, daar nog de overgebleven prei in ringen bij te gooien, en even te laten stoven. Oh, en nog een half bakje champignons die ook stonden te verpieteren. Ik gooide er acht ontdooide scampi bij, sneed een drietal lente-uitjes in ringetjes, en gooide dat er ook nog bij, samen met een stevige scheut passata. Het rook fantastisch, maar omdat het nogal weinig ‘body’ leek te hebben, dacht ik: “Ik doe er snel wat letterspaghetti in, dat kookt toch snel!” Niet dus. Blijkbaar moeten die dunne fijne lettertjes toch ook wel een tiental minuten koken… Zeker als je dat niet in water doet, maar in een zacht sudderend sausje. Het water liep in mijn mond, maar ik moest wel degelijk wachten. Enfin, uiteindelijk alles afgewerkt met peper, zout en een scheut lichte room, en ik verzeker u: het heeft gesmaakt! En het was zelfs voldoende voor nog een keertje, als dat niet mooi meegenomen is!
Dirk en Ilse moesten hier nog komen nieuwjaren. Ha ja, want Dirk is Kobes peter, en ze zijn echt zot van elkaar, die twee.
Probleempje: Ilse eet al geruime tijd enkel paleo. Concreet betekent dat een taart zonder boter, suiker of bloem. Begin daar dus maar eens aan! Maar bon, recepten genoeg online, gelukkig maar. Google to the rescue, en die bracht me bij Barbara eet, en meer bepaald haar recept van chocolade-kokostaart. Nu ben ik altijd wel te vinden voor zowel chocolade als kokos, en dit zag ik dus helemaal zitten. Alleen moest ik dus nog de ingrediënten zien te vinden, en dat bleek moeilijker dan gedacht: kokosolie was nergens te vinden. Ik ben dan maar voor hazelnootolie gegaan, waardoor het eerder een nutella-achtige smaak kreeg. Vooral de textuur deed vreemd aan, vond ik, maar bon, ze was wel eetbaar. Ilse vond ze vooral zeer lekker, en daar ben ik blij om. Ik geef even het recept mee zoals te vinden op Barbara Eet:
200 gram witte amandelen
5 eieren
80 gram kokosolie (extra vergine)
45 gram cacao
50 gram kokos
250 gram dadels
snufje zout
Zet de oven aan op 175 graden.Maal de amandelen in een keukenmachine tot “meel”.Doe de dadels in een pannetje en voeg er water aan toe zodat ze net onder staan. Breng dit aan de kook en laat 5 minuutjes doorkoken zodat de dadels zacht worden. Laat even afkoelen. Doe de dadels met het kookvocht in een keukenmachine en pureer dit tot een moes. Het mag lekker smeuïg zijn.Splits de eieren. Klop de dooiers tot een creme. En klop de ei-witten met een snufje zout stijf.
Meng in een kom de gemalen amandelen, de dadel-pasta, ei-gelen, kokosolie, cacao en de kokos. Het mengsel moet de consistentie hebben wat het beste omschreven kan worden als “iets dikker dan cakebeslag”. Wanneer het deeg te droog is, voeg je wat water toe.Spatel nu het eiwit beetje voor beetje door het deeg. Doe alles in een (siliconen)taartvorm van 24 cm doorsnede.Zet de taart in het midden van de oven. Na 45 minuten is hij klaar. (controleer dit door een vork in het midden van de taart te prikken. Wanneer hij er droog uit komt is de taart klaar).
Gisteren kwamen Nathalie en Kim, mijn aloude vriendinnen uit het middelbaar, nog eens eten. Kim is nog altijd niet helemaal te been, en daarom zagen we het beter zitten hier bij mij thuis dan op restaurant.
Voor mij betekende dat wel dat ik ging koken, en waar het hoofdgerecht een beproefd recept was, wilde ik voor het voorgerecht en het dessert wel eens wat anders. Ik had een tijdje geleden via Freecycle een Frans kookboek gekregen met “Verrines”, glaasjes dus.
Het voorgerecht ging eigenlijk bijzonder vlot: tartaar van Sint-Jacobsnootjes met verse mango, limoen en roze peper. Lekker, jong!
Aan het nagerecht heb ik meer dan een uur gewerkt, en gans mijn keuken was een slagveld. En dan was het deel dat zoveel werk vroeg, nog niet eens zo speciaal, vond ik: een chocolademousse met aardbeien, met een pistachecrème. Wél lekker, en geen vier porties, zoals aangegeven, maar negen. Dessert voor vandaag ook, dus ^^
Al bij al een zeer aangename avond, en de tijd in de keuken meer dan waard.
Als je kijkt in het boekje ‘Gezond koken in een handomdraai’, dan vind je eigenlijk op pagina 40 de “penne met ham en spinazie”, maar: 1. mijn penne was op en ik had dat niet gezien 2. je mag de ham ook vervangen door kippenworst, en dat stond ongelofelijk smakelijk te wezen op de foto, dus heb ik dat maar gedaan.
Eigenlijk is het een eenvoudig recept: paprika, champignons en ham (of dus kippenworst) bakken in een beetje olijfolie, spinazie erbij laten slinken, een blik tomaten erbij, wat water, Provençaalse kruiden, chilipoeder en peper. Mengen met de pasta, kaas erover, en klaar!
En ongelofelijk, maar echt bijzonder lekker! Van de kinderen mocht ik het in het weekend al opnieuw klaarmaken, zo lekker dus. En terwijl ik dit typ, loopt het water me alweer in de mond. Gene zever! Of net wel, natuurlijk ^^
De juiste hoeveelheden voor 11 punten per persoon vind je dus in het boekje van de Weight Watchers.
Soms moet het hier rap gaan qua koken, en dus raadpleeg ik mijn “Gezond Koken in een Handomdraai” van de Weight Watchers. Al bladerend viel mijn oog dit keer op de pasta met geroosterde groenten, en dat leek me dus wel iets: ik kan dat op voorhand klaar zetten, en op het moment zelf in de oven schuiven.
Eigenlijk is het simpel: je snijdt rode ajuin, paprika, courgettes en knoflook in stukken, doet er wat zongedroogde tomaatjes bij, besprenkelt alles met de olie van de tomaatjes, en roostert dat twintig minuten in de oven, nadat je er nog salie hebt op gestrooid.
Intussen kook je pasta naar smaak.
Je roert beide flink door elkaar, doet er wat groentenbouillon en light roomkaas bij, en that’s it.
Goedgekeurd door de kinderen, snel klaar, en bijzonder lekker. Voor hen had ik er nog gehaktballen bij gebakken, maar eigenlijk is dat dus aan geen kanten nodig. Een aanrader, en met de juiste hoeveelheden te vinden op pagina 98, voor 8 propunten per persoon.
Omdat ik op woensdag moet werken tot 12.05u, en we al om 13.15u richting de notenleer moeten, is er bijzonder weinig tijd over om te koken. ’s Avonds koken is geen optie, want dan is er rugbytraining.
Gelukkig is er het kookboekje ‘Gezond koken in een handomdraai’ van de Weight Watchers (ha ja, we volharden in het dieet, die kilo’s moeten eraf): snelle en lekkere recepten, meestal heel simpel, maar waar je dus zelf niet zou opkomen. Ik doe dan de boodschappen op dinsdag, en snij eventueel zelfs al een aantal dingen op voorhand
Neem nu vandaag: pita-pizza’s dus, te vinden op pagina 66. Eigenlijk is het recept met fontina-kaas, maar die had ik niet gevonden, ik heb dan maar light gratinkaas genomen.
Bon. Zoals ik het al zei, is het bijzonder eenvoudig. Je neemt pitabroodjes, en belegt die met vanalles. In dit geval was dat een basis van verse spinazie met knoflook en ui, en daarop dan wat kaas. Ik had nog hespeblokjes staan, en heb die erbij gelegd, en dan voor de kinderen nog een schijfje ananas. Een vijftal minuutjes in de oven, en klaar! Een aanrader!
Ik vind zo eentje eerlijk gezegd wel niet genoeg als middagmaal, en heb er anderhalf opgegeten. Het zal ook wel verschil maken dat ik gewone witte pita’s heb genomen, en geen volkorenpita’s, zoals in het recept staat, maar ik vond die dus niet.
In elk geval, ze zijn maar 6 propunten per persoon, en anderhalf of zelfs twee is dus geen probleem. Ik mag ze nog maken van de kinderen.
Er zijn zo van die avonden dat je er gewoonweg zelfs niet aan dénkt om een foto te nemen.
Het was bijzonder fijn, bijzonder aangenaam deze avond, echt waar. Vrienden die al vijfentwintig jaar meegaan, die moet je koesteren.
Gwen had trouwens ook heerlijk gekookt, blijkbaar volgens een recept van Pascale Naessens uit “Mijn pure keuken”. Niet dat ze het boek heeft, maar ze hadden dat vorige week of zo gegeten bij vrienden, en toen het recept onthouden.
Ik schrijf het hier even neer, gewoon zodat ik het zelf niet vergeet, en omdat het zo lekker was dat ik het met u wil delen. Echt.
Ingrediënten (voor vier flinke eters):
– 1 kg kabeljauwfilet
– 500 ml of meer kokosmelk
– vier teentjes knoflook
– vissaus
– een visbouillonblokje
– een doos kerstomaatjes
– een viertal limoenbladeren
– peper en zout
– basmatirijst
Werkwijze:
– snij de knoflook in fijne reepjes, en leg ze op de bodem van een ovenschaal
– leg daarop de visfilet
– besprenkel ruim met vissaus
– overgiet met kokosmelk tot de filet onder zit
– voeg de kerstomaatjes en de limoenbladeren toe
– verkruimel het bouillonblokje erover
– zet in een oven van minstens 200°, totdat de kokosmelk kookt en de kerstomaatjes openbarsten. Hou zorgvuldig in de gaten, dat je vis gaar is, maar niet uit elkaar valt
– kruid af met peper en zout
– serveer met basmatirijst
Smakelijk!
Eigenlijk is het een variante van het recept dat ik hier heb gepost, en dat was op zijn beurt dan weer een variante op een Weight Watchers-recept uit Stap voor Stap Gezond Koken.
Het originele had naar mijn goesting niet genoeg groenten, en ik ben ook verzot op bladerdeeg, dus heb ik het aangepast. Het is nog steeds lang zo vet niet als een echte quiche, en het blijft een magere maaltijd, maar wel zeer lekker.
Wat heb je nodig? (4 personen)
– een rol bladerdeeg (niet met boter)
– 1/2 kippenbouillonblokje
– 420 gr kalkoen (of kip, naargelang waar je zin in hebt)
– 2 ajuinen
– rozemarijn, liefst vers, maar die had ik niet
– 2 eieren
– een dikke steel of twee prei
– 75 ml ongezoete gecondenseerde melk
– 2 eetlepels room (5% vet)
– zout en peper
(- optioneel: geraspte kaas)
– quichevorm (in mjin geval een stenen ronde taartvorm, ideaal want je kan er in snijden)
– oven op 200°C
Hoe doe je het?
– Los het bouillonblokje op in een steelpan met een halve liter water. Snij de kalkoenfilet in repen, en gooi hem samen met de gesnipperde ajuin, de gesneden en goed gewassen prei en de rozemarijn in de bouillon. Laat ongeveer een kwartier koken.
– Laat uitlekken en afkoelen, en trek het vlees uit elkaar. Leg de bladerdeeg in de vorm, en leg de kalkoen met de ajuin, prei en rozemarijn er bovenop. Eventueel kan je nog wat champignons toevoegen, als je het te weinig vindt.
– Klop de eieren los met de melk en de room, voeg peper en zout toe. Giet over de kalkoen. Bestrooi eventueel met de kaas en zet een twintigtal minuutjes in de voorverwarmde oven.
Serveer met een flinke portie groen.