Acta Diurna de muliere ludenti
Eigenlijk is het heel simpel: ik heb een uitgebreid verslag op Gentblogt gezet, en wel hier. Ik had geen zin om alle foto’s hier nog eens over te nemen, vandaar.
Want het was een fijne namiddag, echt wel. Wolf en Kobe hebben vanalles gedaan, vonden vooral het poppenspel wijs, en amuseerden zich ook echt wel met de zoektocht in het bos. Een extra fotootje krijgt u nog van me, wegens niet echt bruikbaar op Gentblogt.
(Dit artikel is oorspronkelijk geschreven voor en verschenen op Gentblogt)
Een barista is een vakman of -vrouw die zich toelegt op het bereiden van espresso en aanverwante dranken als cappuccino. De barista is als de kok in de keuken; hij/zij weet daarnaast vrijwel alles van de techniek van de espressomachine en de processen bij het bereiden van de espresso. Veelal worden ook Latte arttechnieken beheerst. Aldus Wikipedia.
Onlangs was ik vrolijk aan het rondfietsen in de binnenstad, van winkel naar winkel (ik had nogal wat nodig), toen mijn oog plots op de Barista viel. Niet een persoon, maar wel een kleine bar met supergezellig miniterrasje aan de Zuivelbrug (die brug naast het Groot Kanon, mocht u dat niet weten). Koffieliefhebber zijnde had ik er al van gehoord, maar was ik er nog nooit geraakt. Aangezien ik wel nog wat tijd over had, kon ik met een gerust geweten de fiets even tegen een gevel parkeren, en me aan een tafeltje op het bewuste terrasje neervleien. Pas toen zag ik het bordje dat me erop wees dat ik binnen mijn bestelling moest gaan opgeven.
Binnenin heb je rechts een lange toog, vol met heerlijke biobaksels: appeltaart, cupcakes, brownies, fruittaart, verschillende soorten brood en broodjes… Ik heb er met opzet niet te veel naar gekeken omdat ik niet in de verleiding wilde komen, maar het rook er fantastisch!
Links is er een compleet witgeschilderde ruimte met witte tafeltjes en een allegaartje aan witgeschilderde stoelen, maar toch komt het heel gezellig over. De kunstwerken aan de muur dragen daar voor een groot deel toe bij, vermoed ik.
Ik bestelde een latte, en kreeg die geserveerd in een glas, met een nogal ongeïnspireerd blaadje als latte-art in het melkschuim. Erbij kwam een krakeling in een schaaltje. Rietsuiker staat in potten op de tafels, en is dus naar believen te nemen. Omdat ik het ter plekke wilde nuttigen en niet als meeneem bedoelde, betaalde ik drie euro. Niet weinig voor een koffie, zelfs al staat er een blaadje in het schuim getekend. De locatie met zicht op het water doet er misschien wel iets toe, maar goedkoop kan je het er niet noemen dus. Het meisje achter de toog had duidelijk ook meer zin om van de stralende zon te genieten dan daar te staan, en handelde nogal routineus, had ik de indruk. Mja.
Als ik er toevallig op een stralende lentedag nog eens passeer en ik heb niks anders te doen, zal ik er nog wel eens op het terras gaan zitten. Maar de Barista actief gaan opzoeken? Ik denk dat ik daarvoor andere adresjes ga uitproberen.
Barista coffee&cake
Meerseniersstraat 16, 9000 Gent
www.mybarista.be
Man, wat een dag! Wat een heel erg drukke, maar fijne dag!
Gelukkig had ik gisterenavond de jongens al naar mijn schoonbroer mogen brengen tot zondagvoormiddag, of het was helemaal hectisch geweest.
In de voormiddag deden Bart en ik nog wat van opruim in het huis, want morgen is het hier doop van Merel, en moet het proper liggen. En boodschappen en de was en dergelijke, en zorgen voor kleine meisjes.
Tegen één uur was ik gekleed en opgetut, netjes in de dresscode van het huwelijk waar we naartoe moesten. Sofie en Sophie gaven elkaar het jawoord, compleet met ceremonie en receptie en fuif en al, en hadden een dresscode opgesteld: champagne met een toets van kers voor de dames, grijs met een accent in bordeaux voor de heren. Ik had er mijn hoofd over gebroken, maar uiteindelijk viel mijn euro: mijn ensemble van mijn burgertrouw van vijftien jaar geleden! Dat was een simpel mouwloos kleedje tot net boven de knie in champagnekleurige zijde, met een bijhorende lange blazer. En jawel, ik kan er gewoon weer in! Het is een beetje nipt hier en daar, mijn boezem is nogal enthousiast momenteel, maar bon, het lukt wel. En ook de originele kousen van destijds heb ik nog, want ik draag nooit van die lichte bruine kousen :-p Enfin, dat heb ik dus gecombineerd met een rood roosje als broche, rode nagellak, een bronskleurige choker met rode steentjes in, en bijpassende oorringen, et voilà! Ik moest Merel nog naar mijn ma brengen, en in de auto viel me ook nog te binnen dat zij een rode hoed heeft. Bij haar thuis zijn we dus de kasten ingedoken, en hebben we nog die rode hoed en een paar rode handschoentjes gevonden 🙂
Iets na half twee stond ik dus zonder Mereltje weer thuis om Bart op te pikken, haastten we ons naar de Zuidparking, en arriveerden een paar minuten te laat in het Vooruit Café. De ceremonie was net begonnen: Clo stond met beide dames op een podium, geflankeerd door Mick en Wout, de designerhomo’s van dienst. Zij heeft hen in de echt verbonden (de burgertrouw was gisteren al) onder groot gejuich, en ik werd zowaar zelfs eventjes emotioneel.
Bart en ik zijn uiteraard nog een tijdje blijven hangen en kletsen met alle bekenden, en daarna warempel een rode bril gaan kopen voor hem! Ik vraag er nog maar een jaar naar :-p maar nu had hij geen excuus meer: we hadden tijd en we waren toch al uit ons kot :-p Daarna hebben we heel rustig een koffie gedronken in Or (ben ik eindelijk eens geraakt dus) en daarna zijn we met veel bekijks – tsja, Bart in chic kostuum, ik in chic kleedje met rode hoed en al, wat wil je – richting Lepelblad gewandeld. Via de Mageleinstraat. Waar toch wel de winkel van Cora Kemperman is gelegen zeker? Ik heb er een heel knap felrood Tshirt zonder mouwen gescoord, en vooral een heel erg mooie lange zwarte rok, met gigantisch veel stof in. Ideaal om ’s avonds aan te doen trouwens, want in dat korte kleedje ging ik me opgelaten voelen om te dansen. En het leukste van al: Bart heeft alles betaald voor mij 🙂
In het Lepelblad hebben we heerlijk staan kletsen en heb ik van nabij kennis gemaakt met Mick en Wout, de getuigen die ook de kleren van de bruiden hadden ontworpen. Die zagen er trouwens schitterend uit: behoorlijk apart, toch chic, en heel erg zichzelf.
Rond zeven uur zijn we even nog naar huis gereden, omdat mijn ma met Merel naar huis kwam: ze zag het niet zitten om ons meisje bij haar te laten blijven slapen, omdat ze dan morgen én zichzelf én ons pa (die met zijn gebroken sleutelbeen weinig zelf kan) én Merel op tijd moet klaar krijgen voor de doop. Dus kwam ze maar bij ons babysitten, en gaat ze vannacht terug thuis slapen.
Ik heb me omkleed in mijn nieuwe kleren met mijn rode laarsjes eronder (mijn voeten waren blij na al dat staan), ben met mijn echtgenoot gaan eten in de Wok Dynasty in Latem, en tegen tien uur waren we in Au Bain voor de fuif. Zeer, zeer fijne fuif overigens: prima muziek, aangenaam volk (nog nooit zoveel lesbiënnes op een kluit gezien) en goeie sfeer. Alleen jammer dat het er zo warm was, waardoor ik geregeld stopte met dansen en buiten ging afkoelen. Alwaar eigenlijk ook wel een fijne ambiance was onder het afkoelende volk :-p Lang geleden dat ik nog zo staan dansen heb, eigenlijk. Rond half twee heb ik Dirk en Ilse afgezet bij hen thuis, en ben dan ook naar huis gereden.
Ik had gerust nog wat langer willen blijven, maar dan ging het morgenvroeg extra pijn doen, vermoed ik. Want dan is er opnieuw feest, met veertien man in ons huis en restaurantbezoek en alles.
(Artikel oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt)
Ook al hadden we het er op Gentblogt blijkbaar vroeger al over gehad, ik had zelf nog nooit van de Komkommertijd gehoord. We hadden net met het koor een paaswake gezongen in de Sint-Baafskathedraal, en wilden nog iets eten. Sarah, de vegetariër van het gezelschap stelde dus de Komkommertijd aan de Reep voor, en waarom ook niet?
Bij het binnenkomen was ik al aangenaam verrast: een heerlijk zonnig terras in vrolijke felle kleuren. De formule van het restaurant is eigenlijk zeer eenvoudig: voor 12,50 euro mag je zoveel eten als je wil van het buffet, de drankjes (veelal bio, geen cola hier) betaal je er wel bij, wat logisch is. ’s Avonds en in het weekend betaal je 15 euro voor het buffet.
Voor 2 euro kreeg ik een sinaasappel-mangosap voor de neus, en trok ik met mijn bord naar binnen. Ik moet zeggen, toen ik hoorde dat het niet alleen vegetarisch was, maar zelfs veganistisch (dus ook geen eieren, zuivel of andere dierlijke producten) had ik toch wat mijn twijfels. Ik moet toegeven: de flauwe vegetarische schotels in veel andere (gewone) restaurants kunnen hier een puntje aan zuigen.
Er was een pikante schotel met bataat, champignons gevuld met tofu, een knolselder-aardappelgratin, een rijstschotel, kroketjes (met iets in dat ik nu vergeten ben, maar wat heel erg lekker was), kleine loempia’s, en dan natuurlijk ook allerhande koude groentegerechten en salades. Ik heb vrij voorzichtig opgeschept de eerste keer, maar stond al gauw met veel gusto opnieuw aan te schuiven. Vlees of vis heb ik totaal niet gemist, en ik had ook niet snel opnieuw honger, wat een wel vaker gehoorde klacht is over vegetarische maaltijden.Het heeft me vooral enorm gesmaakt.
Als dessert stond er een chocoladetaart die verdacht veel weg had van een heerlijke, zij het licht afwijkende brownie. Zonder na te denken vroeg ik of ik een koffie verkeerd kon krijgen, waarop een vrolijk maar zeer gedecideerd “Nee” volgde. Enigszins verbouwereerd stond ik even te kijken naar het grijnzende gezicht van de ober, tot uiteraard mijn frank viel: in een veganistisch restaurant is er geen melk. Uiteraard. Ik kreeg wel netjes een mooi kannetje kokosmelk geserveerd bij de koffie (met biosuiker en een oxfamchocolaatje) maar dat is toch lang niet hetzelfde, en heeft zelfs een zurige smaak.
Note to self: hier kom ik nog terug, zeker op een zonnige zomermiddag, maar de koffie zal dan voor een terrasje in ’t stad zelf zijn. Met véél melk :-p
Komkommertijd, Reep 14, 9000 Gent.
Open: 11u45 – 14u30 en 18u00 – 22u30, gesloten op maandag en dinsdag.
Reservatie: 0485/73.16.17
Studenten, leden van EVA vzw, Gents Milieu Front en Voor Moeder Aarde krijgen een korting van 10% op het buffet.
(Verslag geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt. Foto’s zijn van Meester Eric Jolie.)
Op vrijdag 13 mei vond de vijfde verkeersdag plaats op de kleuter- en lagere school Mariavreugde in Wondelgem. Het centrale thema was Milieu en mobiliteit.
Heel veel ouders brengen hun kind namelijk met de auto naar school. Enig idee hoeveel jaar een boom moet werken om de uitgestoten CO2 die de auto’s in de lucht spuwen, weer om te zetten in zuurstof? Verkeer is meer dan enkel de verkeersregels kennen en/of defensief rijden.
Bekijk oude foto’s van Wondelgem naast hedendaagse foto’s. Onze (verkeers)maatschappij is zienderogen veranderd. Wie herinnert zich nog de tram in de Morekstraat? Spelende kinderen op straat? De boer met zijn melkkar en paard?
Het doodlopende straatje van de school was afgesloten voor gemotoriseerd verkeer, en alle leerlingen hadden de vraag gekregen om zoveel mogelijk per fiets te komen. Zelfs de kleutertjes mochten hun (loop)fietsjes meenemen om dan in de zaal binnen te oefenen. Nog nooit heb ik, om eerlijk te zijn, zoveel kinderfietsjes tegelijk gezien, in alle maten, vormen en vooral kleuren. Ook het dragen van een fietshelm en een fluohesje was uitdrukkelijk gevraagd, en daar hadden de meesten ook gevolg aan gegeven.
Naast een ganse reeks activiteiten binnen en buiten de klas waren opnieuw heel wat hulpdiensten aanwezig, zoals een ziekenwagen, een politiewagen met bootje, een brandweerauto … Veel hulpdiensten hadden ook een nieuw aanbod: zo had de zeevaartpolitie mooie filmpjes mee over hun acties op het water.
De kinderen konden ook een busevacuatie uitvoeren met een echte bus, en mochten zelfs de brandweerslang hanteren!
Deze verkeersdag werd afgesloten met een fietstocht doorheen Wondelgem. Alle leerlingen van de lagere school die fietsvaardig genoeg waren en hiervoor toestemming hadden, konden meefietsen onder toezicht van de agenten van het Commissariaat Wondelgem, eveneens op de fiets.
Mijn zoontje was alvast laaiend enthousiast, en wil eigenlijk enkel nog per fiets naar school. We zullen zien…
Vandaag waren mijn jongens en ik echte straatlopers, en we hebben ervan genoten.
Na een rustige start zijn we tegen elven naar de bib getrokken, en daarna ’t stad in: ik moest mijn kleedje afhalen (wat meteen goedgekeurd werd door iedereen) en wilde een jeansvestje voor Wolf. Beide klussen waren in elk een vijftal minuten geklaard. Daarna hebben we nog wat rondgelopen, omdat ik iets in een heel specifieke tint appelblauwzeegroen zocht voor het koor. Kledij heb ik niet gevonden, wel een set armbanden. Ook goed.
In het kader van 365: een zicht op de Leie vanop de Michielsbrug.
Bart had intussen Chinees besteld omdat Merel nog sliep, en hij dus niet om boodschappen kon zonder het dutske wakker te maken.
Na het eten en een dutje in de zon trokken we, mét Merel deze keer, maar nog steeds zonder papa die genoot van het stille huis, naar mijn school: er was een soortement Afrikadag, met workshops, spelletjes, muziek, en vooral een groot terras in de zon. We zijn er een dik uur gebleven, de jongens hebben volop gespeeld en zich volgepropt met cake, en Merel werd uitgebreid bewonderd. Vooral Anja, onze onderdirecteur, was er stapelzot van, maar dat is ze al altijd met kinderen.
Toen Merel moe werd (dat was ze eigenlijk al lang, maar bon) zijn we naar huis gegaan. Na nog geen halve minuut in haar maxicosi lag Merel trouwens al in slaap.
Tegen kwart over zes ben ik dan opnieuw met de jongens aangezet, om per fiets naar de avondmarkt te gaan. Ik heb er wat fruit (dat een flop werd, wegens nog niet rijp genoeg) gekocht, een groenig rokje, en een knalpaars vestje, aan echte marktprijzen. En toen lag toch wel de kermis naast de markt zeker!
Ze mochten een attractie kiezen, en kozen voor de goeie oude paardenmolen, compleet met flosh. Die Wolf toch wel trok zeker, zodat ik nog een bijkomend kaartje voor Kobe moest kopen. Marketingtrucs, heerlijk toch? Maar ze glunderden van kop tot teen, die jongens van me.
Ze waren doodop ’s avonds, hoe zou dat komen?
Zelf heb ik de dag afgesloten met een zalig deugddoend warm bad, en ‘The old man and the Sea’ van Ernest Hemingway. Impressionant. En vooral: een fijne dag.
Deze post is origineel geschreven voor Gentblogt en hier te vinden.
Restaurant Korenhuis, het restaurant op de Korenlei dat bij het Mariott Hotel hoort, begint op zondag met een nieuwe formule: een uitgebreide brunch.
Als redactielid van Gentblogt mocht ook ik even een kijkje gaan nemen, en dat sloeg ik uiteraard niet af.
Zondag tien mei schoven wij dus met het ganse gezin de voeten onder tafel in het restaurant. Hoewel het amper elf uur was, was de zon al serieus warmte aan het geven, en stonden ook de terrastafels buiten. Het was zeer verleidelijk om daar op de Korenlei, met prachtig zicht op de Graslei en de Michielsbrug, te gaan zitten, maar met een baby weet je wel beter, en blijf je binnen.
De zaal is niet bijzonder groot, maar wel zeer aangenaam ingericht: aardetinten, en veel licht.
Meteen kwam de dienster vragen wat we wilden drinken,
en werd ons een glas cava aangeboden. Alcohol hoeft voor mij niet, ik verkoos een koffie, maar Bart kon vaststellen dat de bubbels van goeie kwaliteit waren. De jongens kregen versgeperst fruitsap, en meteen verscheen er ook een fles water op tafel.
Het buffet was zeer de moeite: niet een veredeld lunchbuffet zoals vaak bij een brunch, maar wel degelijk zowel ontbijt als lunch. Er waren alle mogelijke soorten brood en kleine koffiekoekjes, eitjes, roerei met spek, vers fruit, yoghurt, en al het typische ontbijtbeleg. Daarnaast was er ook een uitgebreid koud buffet met vlees- en veel vissoorten, groenten, quiches en dergelijke meer; tomaat-garnaal, sushi, pastasalade, gandaham, kazen: je kon het allemaal naar believen opscheppen.
Daarnaast stond er op tafel ook een kleine warme kaart: allemaal eenvoudige gerechten, die op verzoek na tien minuten op je bord konden liggen: quiche volgens marktaanvoer, omelet naar keuze, kruidige balletjes in tomatensaus, pasta met zeevruchten en vadouvancurry, wok met seizoensgroenten en eendenborst.
Omdat wij – helaas, een mens kiest zelf zijn data niet – daarna nog naar het verjaardagsfeestje van Marie-Julie moesten met lunch, hielden wij het op een stevig ontbijt, zonder de warme gerechten.
Alleen… er stond ook nog een dessertbuffet: crème brûlée, javanais, panna cotta, chocolademousse, bavarois, en vooral ook een chocoladefontein. Ik kan je verzekeren: het is verwonderlijk hoeveel fruit met chocolade een driejarige naar binnen kan spelen als hij al een paar koffiekoeken binnen heeft :-p
Ook de bediening was zeer vriendelijk, en absoluut niet opdringerig. Het enige minpuntje is misschien dat er niet echt veel vegetarische gerechten zijn. Het ontbijt is geen enkel probleem, maar voor de warme gerechten en de dingen die meer bij de lunch aanleunen, zijn er niet echt veel opties.
Je betaalt 32 euro per persoon, een glas cava en water inbegrepen, en dat is echt niet overdreven, aangezien je er ruim mee gegeten hebt. Kinderen onder de twaalf jaar betalen 16 euro.
We zaten er nog aan tafel, toen we het al meteen afspraken: deze zomer doen we dit nog eens opnieuw. Op eigen kosten, en met de glimlach betaald.
Het Korenhuis
Korenlei 10, 9000 Gent
Brunch elke zondag tussen elf en drie.
09/269.44.77
Reserveren gewenst.
www.korenhuis.be
Man man, ik heb vandaag een zalige, maar dure dag gehad 🙂
Vandaag begint mijn eerste officiële werkweek. Gisteren was tweede pasen, verlofdag dus. En vandaag? Is mijn ‘vrije’ dag: aangezien ik 20 uren lesgeef per week, heb ik thuis tijd om voor te bereiden en te verbeteren, zodat ik uiteindelijk ook aan een fulltime kom. Maar aangezien ik alle voorbereidingen al klaar heb, en ik nog niks te verbeteren heb momenteel, was dit een échte vrije dag. Met de jongens op school en Merel naar de crèche.
Ik heb dus eerst wat schoolwerk gedaan, tegen tien uur naar de kinesiste, en daarna naar de Blokker die ik toch moest passeren. Ik heb vuilzakken en dat soort onzin mee, maar vooral ook een ligzetel. Ik zeg nu al jaren dat ik dat ga kopen, nu heb ik het eindelijk gewoon gedaan. En man, dat ding ligt goed! Had ik dus echt al veel eerder moeten doen.
Daarna heb ik mijn fiets in de koffer gestoken, en ben ik naar Resto Rood gereden, om daar te twunchen met een aantal. Het was zalig weer, en ik ben met Pletski terug naar ’t stad gereden, met de fiets. Ik had namelijk nog steeds geen kleren voor Wolfs communie, en wilde ’t ventje niet in schaamte doen vallen. Vallery had me een bepaalde winkel, Steps/Didi in de Veldstraat aangeraden. Vroeger kon ik daar niks gaan doen omdat ze maar tot maat 44 gaan, maar nu viel het te overwegen. En jawel, een supervriendelijke en behulpzame verkoopster bracht me een aantal suggesties, en ik heb een prachtexemplaartje uitgekozen. Alleen was de 42 net te nipt, en hadden ze geen 44 meer. Ze gingen er eentje uit Leuven meebrengen voor me. En ik heb er een mooi kort zwart vestje in breikant bij gekozen 🙂 Ik ben benieuwd, maar het is echt mijn goesting nu 🙂 En dat in de eerste winkel waar ik ben binnengewaaid!
Ik moest ook nog wat zomerbroeken hebben, en een paar shorts/bermuda’s voor Wolf, dus richting de H&M. Helaas geen geschikte broeken voor mezelf gevonden, maar wel:
– wit jurkje voor Merel, voor haar doop
– rode jeans voor Bart
– rode polo voor Bart
– drie bermuda’s voor Wolf
– 5 paar kousen met maffe beesten voor Wolf
– een wit Tshirt voor Wolf
Alles samen goed voor 93,60 euro, niet slecht dus.
Broeken vind ik eigenlijk altijd wel in de C&A, dus daarheen. Niet alleen twee broeken gevonden (een zwarte en een beige), bij het aanschuiven aan de kassa meteen ook een nieuw uurwerk en een armband gekocht, als cadeautje voor mezelf. Prijskaartje in totaal: net geen 70 euro.
Daarna moest ik weer richting Sleepstraat fietsen, door de Lange Munt. Daar passeerde ik langs kinderwinkel Folieke, die er blijkbaar mee stopt en volledig aan het uitverkopen was. Ik kon het niet laten, en heb het volgende mee:
– een korte jeansbroek voor Merel deze zomer (van 25 naar 5 euro)
– een topje voor haar volgend jaar (van 10,95 naar 1 euro)
– een chique bermuda voor Wolf (26 naar 5)
– een grijs kleedje voor Merel volgend jaar (van 27 euro naar 16)
Een totaal van 27 euro voor vier knappe stuks, ook niet slecht dus.
Ook nog: twee paar rode schoenveters, rode schoensmeer.
Intussen was er via de post ook al een en ander toegekomen, trouwens.
– Dr. Who Tshirt (ThinkGeek)
– zwarte broek voor Bart (La Redoute)
– zwart badpak (La Redoute)
In ieder geval was het een vruchtbare dag, ik heb meteen alles wat ik moest hebben: outfit voor mezelf, extra broeken voor Wolf, en wat leuke dingen links en rechts.
Ik heb nog een koffie gedronken in de Barista aan de Zuivelbrug (waar Pletski me op gewezen had, ik wist die niet zijn), en ben daarna vrolijk naar huis gefietst. Zalig dagje!
Vandaag heb ik met Furiant, mijn koor, een stevig passieconcert gezongen. Jammer dat mijn ouders al op reis vertrokken zijn, want mijn vader had het prachtig gevonden. De locatie, de Buurtloods van de Muide, is overigens een prachtige zaal, alleen vreselijk warm.
Deze middag heb ik de kinderen in de respectieve opvangen gedaan (Merel kan wennen, en de jongens doen niets liever dan op school buiten in de zandbak spelen) en heb ik hetzelfde programma gezongen in het hoogkoor van de Sint-Baafskathedraal. De opkomst was mager, maar dat wijt ik aan het mooie weer.
Daarna zijn we met een aantal iets gaan eten in de Komkommertijd, een veganistisch maar zeer lekker restaurant, en ben ik met Sarah ’t stad ingetrokken. Ik had nog 200 euro aan cadeaubons die dringend op moesten, en heb kleertjes voor Merel gekocht en speelgoed voor de jongens. Na nog een paar winkels had ik er alweer genoeg van, en zijn we op de Vrijdagsmarkt iets gaan drinken. Ik was met de auto tot aan de Reep gekomen, en had mijn fiets in de koffer gestoken. Een zalige manier van verplaatsen, fietsen in ’t stad!
Daarna moest zij weg, en ben ik nog tot aan Cora Kemperman gefietst, in mijn queeste naar een kleedje voor Wolfs communie. Helaas, ik heb er niet direct iets gevonden, alleen een petrolblauw topje. Mja. Ik vind nog wel iets.
En toen viel mijn euro dat in de vakantie de schoolopvang maar tot vijf uur open is, en heb ik me nog ferm mogen reppen.
Vorige zondag voelde al als vakantie aan, met die brunch en dat verjaardagsfeestje. Vandaag had net hetzelfde gevoel, al zal het weer er ook wel voor iets tussen zitten.
Het traditionele zondagsontbijt zorgt altijd al voor een goed begin: versgebakken croissants, boterkoeken en chocoladebroodjes met chocolademelk, en een zachtgekookt eitje 🙂
Tegen half elf waren we in Gent centrum: JCI Artevelde, waar Bart lid van is, gaf een soortement van concert. SACD heet het, al heb ik nog niet kunnen achterhalen waar die letters voor staan. Een man nam ons, aan de hand van diverse cd’s, mee op een muzikale geschiedenisles, maar vooral zijn anekdotes en uitleg waren hetgeen alles interessant maakte. Ik wist niet goed wat ik mocht verwachten, en vond dat ze het geen concert hadden mogen noemen, maar het was wel de moeite waard. De scene van Tinnenpot was dan ook zeer huiselijk aangekleed, met sofa, flatscreen met knetterende haard, bloemen, schemerlampen, en een kick ass geluidsinstallatie. Maar wat ons over de streep had gehaald om te komen, was de kinderopvang :-p Zelfs Merel vormde geen probleem. De jongens hebben er prima gespeeld, Kobe had zich zelfs laten schminken als Spiderman. Dat vond ik dan persoonlijk weer geen goed idee, en ik kreeg gelijk: al amper een half uurtje later begon hij te klagen dat het jeukte en piekte in zijn ogen, en dat ik het moest afwrijven. Gelukkig zijn die vochtige doekjes voor Merel prima als demaquillage, en heeft hij een tijdlang rondgelopen met half beschilderd gezicht.
We zijn eventjes gebleven op de receptie, net lang genoeg voor Merel om eten te krijgen en net kort genoeg voor de jongens om zich niet te vervelen, en zijn dan naar de Korenmarkt gewandeld om te eten in de Pizza Hut. Die met Grimbergenkaas kan ik trouwens aanraden. Daarna zijn we een klein eindje verder gewandeld, om een boottochtje te maken vanaf de Korenlei. Ik had dat al lang beloofd aan Wolf, en nu kwam het er dus eindelijk van. De jongens genoten, en Merel heeft nog maar eens op een bizarre plaats de borst gekregen, zucht. Ik moet zeggen, ik ken Gent serieus grondig, en toch is zo’n boottochtje toch nog verrassend door het nieuwe perspectief. En ook hier gaf de lerarenkaart me 3,5 euro korting :-p
De dag eindigde helaas niet zo rooskleurig als de rest van de dag was geweest: we hadden geparkeerd op de hoek van de Academiestraat en de Augustijnenstraat, en stonden voor een stukje op het zebrapad. Ik had er Bart nog op gewezen, maar die dacht dat het wel ging meevallen op een zondag. Al lachend had ik eraan toegevoegd dat hij dan maar de eventuele boete moest betalen, ook al zat ik achter het stuur.
Ja maat! De auto is dus gewoon weggesleept he! Ergens hebben ze wel gelijk, maar toch, dat is toch wel hardvochtig! We hebben een taxi gebeld, en die heeft mij met de kinderen thuis afgezet, en heeft daarna Bart tot aan het UZ bij de auto gebracht. Hmpf. Eigenlijk toch wel een serieuze domper op zo’n mooie dag.
Jammer!
