Geplaatst op

Scouts

Sinds vandaag zit Wolf in de scouts hier in Wondelgem. Ik heb het eigenlijk nooit zo voor het formele van scouts gehad, ik ben in hart en nieren een KSA-VKSJ- madam, maar bon, dat hebben ze hier niet op Wondelgem, dus dan maar de scouts.

Vorige week waren we het compleet vergeten, en had naar ’t schijnt zijn vriendje Evert de hele tijd zitten zagen over het feit dat Wolf er niet was.

Vandaag dus wel, en wel met schitterend weer!

Bart had hem gebracht en ging hem ook weer ophalen, en hij was pottezwart, steendood, en had zich keigoed geamuseerd.

Dat zegt genoeg zeker?

Geplaatst op

Latijn en Grieks

Stoom kwam uit mijn oren, vorige week, toen ik zonder meer ongenuanceerd in de krant las dat je meer slaagkansen hebt aan ’t unief als je uit het katholieke net komt, dan als je uit het GO! (Gemeenschapsonderwijs) komt. Tsja, zo kan ik het ook: als konijn heb je meer kans om geschoten te worden in november in de polders, dan in mei in een hokje in een stadstuin. Serieus?

Het GO! heeft nu eenmaal meer leerlingen uit sociaal armere milieu’s, en het katholieke net telt meer ASOscholen, en dan is het niet moeilijk natuurlijk. Als je echter rekening houdt met achtergrond en het type school, zijn er quasi geen verschillen meer qua slaagkans. Dat ze dát eens in de krant zetten, zeg!

Soit, er kwam een artikel binnen in de interne krant van het GO!, en dat wil ik jullie niet onthouden.

Latijn en Grieks horen zéker thuis in het GO!

01/10/2010

Naar aanleiding van een artikel in De Standaard van maandag 27 september 2010 schreef het GO! een reactie onder de titel Slaagkansen in het hoger onderwijs. Zijn Latijn en Grieks de ingrediënten voor succes?. Nogal wat leerkrachten Latijn en Grieks lazen hierin de voorbode voor de afschaffing van hun vak. Dat is begrijpelijk en siert hen ook in hun liefde voor de vakken, maar is niet nodig.

De tekst is een reactie op een artikel in de Standaard waarin de resultaten van een studie van Vives voorgesteld werden. In de Standaard en in de studie ‘vergeten’ de auteurs de link te leggen tussen slaagkansen in het hoger onderwijs en de sociale achtergrond van de student. Ze koppelen er de slaagkansen aan het feit of leerlingen al dan niet een afdeling met Grieks en Latijn hebben gevolgd.

Het GO! meende hierop te moeten reageren door een pleidooi te houden voor een echte democratisering van het onderwijs.

We kunnen niet ontkennen dat er slechts weinig kansarmen doorstromen naar studierichtingen met Latijn of Grieks. Dit betekent niet dat Latijn of Grieks moet afgeschaft worden, maar wel dat we er moeten voor zorgen dat er een grotere sociale mix komt in deze studierichtingen. Dat betekent ook dat er nog werk aan de winkel is want dat de onzichtbare sociale barrière, die heel wat leerlingen weerhoudt om naar Latijn (en trouwens ook andere als elitair opgevatte studierichtingen) door te stromen, moet verdwijnen. Het GO! is dus geenszins van plan deze vakken op te geven.

Integendeel. We moeten er precies alles aan doen om ook deze vakken die bij sommige groepen van de bevolking blijkbaar moeilijker liggen te leren kennen. De culturele waarde van deze twee talen en de culturen die ermee samenhangen voor de Europese ziel is zo groot dat we die net aan zo veel mogelijk leerlingen moeten kunnen overbrengen.

Maar dat zal wellicht toch ook een creatieve aanpak vergen, want de sociale barrières die er lijken te zijn rond deze vakken kunnen we niet negeren. Het is zo’n beetje als met klassieke muziek. Die wordt ook vaak als voor slechts een kleine klasse gezien en toch is het op een radiozender als Klara, in bibliotheken overal in het land en in cd-winkels gratis of in het andere geval bijzonder goedkoop te verkrijgen. We zitten dus met een vooroordeel dat we moeten zien weg te werken. En dat is net de uitdaging van het GO! dat zich als net als geen ander steeds heeft ingezet voor het kwetsbare.

Wie suggesties heeft kan die mailen naar Luc Vernaillen (luc.vernaillen@g-o.be), pedagogisch adviseur voor deze vakken voor het GO!

Geplaatst op

Sleep

Is het nu omdat mijn beslissing vastlag, en het dan maar best ook zo rap mogelijk gedaan was? Ik weet het niet, ik weet alleen dat ik me vandaag door de dag heen heb gesleept. Mijn lessen waren ok, dat wel, maar verder… Ik zat te slapen tijdens mijn springuur, heb nauwelijks mijn bord aangeraakt ’s middags, ben om 13.30u thuisgekomen en lag om 13.45u in mijn bed. Ik was opgestaan met een serieus zere keel, pijnlijke oren, en toegeslibde sinussen, en had daar serieus last van.

En toen werd ik  om 15.00u wakker gebeld door de verandaman, die nog even de ontbrekende stukken glas kwam opmeten. Mocht ook wel, na drie maanden. Maar toen ik zei dat er boven een rolluik geblokkeerd zat, en of hij dat ook kon oplossen, zei hij dat hij er dat gratis ging laten bijdoen, omdat ik al zolang had moeten wachten. Mooie geste.

Soit, op die manier was ik wel netjes op tijd wakker om om half vier bij de dokter te staan. En inderdaad, een zware kopvalling met alles erop en eraan. Voorlopig vooral een neusspray met plaatselijk antibioticum, en afhankelijk van hoe goed of slecht het gaat, vanaf zondag penicilline. En dus zit ik te snotteren en te sniffelen, en voel ik me behoorlijk mottig. Ook dat nog.

Oh ja, en ik moest ook veel slapen. Waar heb ik dat nog gehoord?

Geplaatst op

Beslissing

Ik heb lang getwijfeld, heb een half uur (minder lukt toch niet) aan telefoon gehangen met mijn ma, heb uitvoerig alles doorgesproken met Bart, en heb eindelijk een beslissing genomen: dit is mijn laatste week werk, ik stop ermee. Enfin, toch voor de komende zes maanden, zeker niet definitief!

Ik ben nu bijna 35 weken zwanger, en als het kleintje geboren wordt op 37 weken (zoals haar broers), dan heb ik nog een goeie twee weken te gaan.

Ik heb alle voor- en nadelen eens op een rijtje gezet:

PRO:

– ik kan perfect stoppen: 15 weken zwangerschapsverlof en drie maanden ouderschapsverlof, dan kom ik netjes uit in de paasvakantie, en het plan was toch om daarna te herbeginnen
– financieel kan het. Elke week dat ik langer werk is een week meer loon, maar dat is eigenlijk het punt niet
– ik ga eindelijk kunnen slapen. Ik sleep me voort: ofwel presteer ik op school en ben ik thuis geen klop meer waard, ofwel zorg ik gedegen voor de kinderen en speel met hen, en dan lukt het op school niet zoals het moet. En ik wil slapen. Vooral slapen.
– het is beter voor de baby, als mama uitgeslapen is en geen stress meer heeft
– mijn vervanger staat klaar, heeft alles al voorbereid, en ziet het helemaal zitten
– ik ga eindelijk mijn huishouden weer op de rails krijgen, en uit ervaring weet ik dat dat de eerste weken met een kersverse baby ook niet zo goed lukt, dus het is beter dat alles in orde is voor de bevalling
– misschien ga ik zelfs de tijd en energie vinden om de kinderkamer te schilderen en zo
– minder druk op Barts schouders, die het nu razend druk heeft (om tijd vrij te houden voor de tweede helft van oktober en zo) en daarnaast ook mij een beetje wil helpen en wil ontzien

CONTRA:

– ik wil mijn leerlingen eigenlijk niet uit handen geven. Nu nog niet. Maar zoals mijn ma zegt: of dat ge ze nu een week vroeger of later afgeeft, ge gaat ze toch moeten loslaten. En gelijk heeft ze, natuurlijk. Maar toch. Ergens vind ik het opgeven van mezelf.

Geef toe, veel contra’s zijn er niet, maar die ene telt wel. Telt zelfs serieus door.

Maar dinsdag zat ik erdoor. Maandag was ik ook al niet gaan werken omdat het echt niet ging, en heb ik geslapen tot half twaalf. En dinsdag voelde ik me wel beter, maar kon ik mezelf niet meer oppeppen. En dus, na veel getel en getwijfel en de nodige gesprekken heb ik de knoop doorgehakt. Maandag begint Jan.

En wil je geloven dat het toch een pak van mijn hart is?

Stom he.

Geplaatst op

Kat(er)

Het is er eindelijk eens van gekomen, ik zeg het al een half jaar: onze huiskater (of beter misschien tuinkater, het beest zit hele dagen buiten) is eindelijk gesneden!  Hij was intussen al bijna anderhalf jaar oud, dus het mocht wel eens, in onze kattenrijke buurt.

Gisterenmorgen heb ik hem zonder omhaal van het hondenmatje geplukt en in de reisbox gedropt (gelukkig had hij die niet op voorhand zien staan) en bij de dierenarts om de hoek afgezet. Rond half vijf mocht ik hem weer ophalen: bang, als altijd als hij vervoerd moet worden, maar niet extra. Niet zoals de vorige katten, die ronduit boos waren op mij en die me minstens twee dagen geen blik waardig keurden. Nee, hij sprong hier thuis wel vrij snel uit zijn box, en ontweek me een beetje (in die zin dat ik hem niet had kunnen pakken als ik zou gewild hebben), maar viel wel onmiddellijk aan op zijn korrels en water, en ’s avonds bleef hij erbarmelijk miauwen om toch maar buiten te mogen. Eigenlijk moest ik hem nog tot vandaag binnen houden, maar dat was dus niet te doen, en daarmee heb ik hem rond acht uur toch maar buiten gelaten. Hij was levendig, had nergens last van, en sprong rond zoals anders. En dus mocht hij van mij.

Met een bang hartje hoopte ik toch dat ik hem de volgende morgen weer in dezelfde vrolijke hongerige staat als altijd ging zien. Hij is misschien geen mensenkat die op je benen komt liggen, maar het is toch mijn beest. En jawel hoor, hij zat klaar op de vensterbank om binnen te mogen, en ging dadelijk eten. De wonde was niet meer te zien, en blijkbaar had hij er geen last meer van. Oef!

Geplaatst op

Nog maar eens gynaecoloog

Gisteren ben ik dus nog maar eens naar de gynaecoloog geweest, om de resultaten van het bloedonderzoek van vorige week te bespreken. Hij bekeek de uitslag eens, stelde vast dat het ijzer al gestegen was naar 12 (ondergrens is 13) en dat dat dus dik in orde was, maar dat het nog een stuk hoger moest om goed te zijn, en ik dus mijn spuiten moet blijven krijgen. Mijn hemoglobine en hematocriet is nog steeds te laag, maar zeker niet abnormaal voor een zwangere vrouw. Eigenlijk zijn mijn bloedwaarden nu lang niet meer uitzonderlijk.

Ook de baby stelt het prima, groeit goed, geeft normale monitoruitslagen enz. enz. Alles dus in orde, behalve mijn vermoeidheid. Ik recupereer dus nog altijd niet.

Tsja.

Soit, ik ben tenminste gerust dat ik geen zwangerschapsvergiftiging of zoiets heb, of diabetes of zo. Oef.

Geplaatst op

Latinist

Daarnet, op Facebook, zegt een van mijn leerlingen van vorig jaar hallo. En vermeldt terloops dat hij met mijn interimaris-to-be in de les zat deze morgen. Mijn interimaris is al iets ouder, heeft een diploma van pol-en-soc, is supergemotiveerd, heeft vorig jaar al stage gedaan bij mij, is goed bevonden, maar moet nu nog zijn opleiding klassieke beginnen. Soit. Ik dacht dat die leerling het had over een algemeen vak, tot hij het plotseling heeft over taalbeheersing en de evolutie van archaïsch naar klassiek Latijn.

Ik viel bijna van mijn stoel, want hij had daar nog met geen woord over gerept.

Er gaat er dus wel degelijk eentje van de mijne Latijn studeren, in combinatie met Spaans. Ik kreeg gewoon tranen in mijn ogen, voor eventjes. Dolcontent. Dat is toch de ultieme beloning als leerkracht, zeker als je een dode taal geeft als vak: dat er iemand ook zo door geraakt is, dat die dat verder wil studeren. Zalig gewoon.

Weet je, mijn dag is goed. Mijn week is goed. Wat zeg ik? Ik ga gewoon het ganse jaar door blijven glunderen bij het idee alleen al.

Ut tibi proficiat, Dorian!

Geplaatst op

Kapper

Gisteren naar de kapper geweest, voor een meer onderhoudsvriendelijke coupe. De vorige vond ik heel fijn, maar moest ik telkens brushen, en als ik dan met een klein mormel ga rondlopen, niet altijd even praktisch. Vandaar de krullen. Bij deze.

kapper

EDIT: en toen vond Bart deze foto veel te serieus, en nam hij vandaag (=maandag) een nieuwe.

kapper2

Geplaatst op

Lijstje zomer 2010 ter

Dat er niet veel van gekomen is, zo met ziek te zijn en al. Ach ja. Het meeste kan nog wel weer een jaartje wachten :-p

* los schilderwerk:
– deur beneden in de gang schilderen
– zolderluik schilderen
– raamkozijnen aan de buitenkant herschilderen (gelijkvloers heeft schoonpa al gedaan)
– achterdeur beitsen
– muur boven de nieuwe voordeur in orde zetten en schilderen
– gang retoucheren
– raam in ‘loft’ retoucheren

* living:
– mierengaatje opsporen en  opnieuw in orde zetten, is blijkbaar niet ok
– verf hier en daar retoucheren, vooral de witte.

* badkamer:
– gedicht uitsnijden in matteerfilm
– deurstop installeren
– kapotte lampjes vervangen
– douchestang boven bad ophangen

* garage
– nieuwe grondwaterpomp laten aanrukken en installeren
– ontbrekende tegels zoeken en plaatsen

* jongenskamer
– kussens maken met de overschot van de gordijnstof (2 gemaakt)
– kinderstoeltjes renoveren
– manier bedenken voor zonnewering voor de kleine veranda
– rolluikriem vervangen

* nieuwe berging
– foutieve zaagsnede (foutje van mijn pa!) in de deur opvullen en schilderen
– afdichtlatje van de laminaat installeren (het is afgezaagd, maar moet nog vernist worden)
– beschadigde verf op deur retoucheren
– ontbrekende stukje behang hangen

* tuinwerk

– hout opnieuw verleggen naar houtkot dat nu opnieuw houtkot is
– tuinhuis opruimen
– losgekomen naad van zonnescherm repareren
– hibiscusstruik verplanten (in de herfst)
– hout verzagen en stapelen
– tuinhuis herbeitsen
– klimop achteraan tackelen

* diversen
– halletje en vestiaire uitmesten
– berging grondig opkuisen
– hoop ongebruikte spullen op Ebay verkopen
– kaders in loft ophangen
– afgebreide pull afwerken
– 8mm filmpjes en trouwvideo laten digitaliseren voor ze kapot gaan.
– crème brûlée leren maken
– foto’s bestellen, in kadertjes steken en ophangen
– klamboe repareren
– echtgenoot graag zien (dit heeft Bart toegevoegd en doorstreept, ik zie het eerder als een work in progress)
– mozaiek herbeginnen en afwerken
– houten overgangslatje installeren boven aan de trap
– zolder opruimen en lege dozen uitkuisen
– slot van tuinhuis repareren
– Wolfs parapluutje repareren
– 7 5 3 broeken inleggen
– garage opruimen
– leeg aquarium verhuizen
– kat laten steriliseren gepland voor dinsdag
– naaiwerk allerhande
– auto uitstofzuigen en kuisen aan de binnenkant
– keuken herbehangen (papier is er al de helft af, het nieuwe ligt te wachten)
– drie schuiven van bureau en kast herstellen

Geplaatst op

Wijsneus

We zitten hier ten huize met een wijsneus opgescheept. Getuige de volgende conversatie, bij het ontbijt (Wolf geeft me ’s morgens altijd mijn maagmedicatie terwijl ik de boterhammen smeer, en ik durf dat soms te vergeten).

– Oooooh Wolf, mijn pilletjes!

– (op net hetzelfde toontje): Oooooh mama, mijn siroop!  (de antibiotica voor zijn sinusinfectie)

Zijn gezicht erbij was trouwens goud waard :-p