César Hawke is duidelijk nog niet uitgeavonturierd, zoveel is zeker. In deel 9 van deze pulpy reeks wordt het intussen pure fantasy. Waar het allemaal begon in Los Angeles in een vrij normale wereld met een voor de gewone mens onmerkbare magische laag, is die façade intussen helemaal weggevallen. In een van de eerdere boeken was een deel van LA in vlammen opgegaan en was daar nog een ‘werkbare’ uitleg aan gegeven, nu wordt LA – en bij uitbreiding de rest van de USA – verdeeld door een gigantische kloof die tot in de hel reikt. Als in: de echte hel, met duivels, demonen en ander gespuis. Er is een soort van apocalyps geweest, een reset, en Hawke is zijn eerdere leven vergeten. Hij probeert nu vluchtelingen weg te krijgen uit LA en herinnert zich zijn vroegere vrienden totaal niet.
Wanneer zij hem dan oppikken en hem het verhaal van ‘een vriend’ vertellen, krijg je op die manier het einde van de wereld te horen, en hoe er toch op zekere manier een nieuw begin is.
Voor mij was het een beetje te veel bij het haar getrokken: ik heb mijn urban fantasy graag iets realistischer, maar het is wel oké.