Ons pa zit nu iets meer dan een maand in Residentie Vroonstalle, en hij zegt dat hij blij is dat hij daar is, want alleen in dat grote koude huis, dat was het toch niet. Uiteraard mist hij dingen, dat is maar logisch, maar uiteindelijk heeft hij alles wat hij moet hebben, en vooral ook de geruststelling dat hij nu zijn medicatie krijgt zoals het moet, en dat hij daardoor niet meer richting ziekenhuis zal moeten voor alweer een opname.
Hij is nochtans nog steeds een beetje kluizenaar aan het spelen: hij eet ’s middags wel met anderen in de eetzaal, maar heeft daar nog weinig tot geen contacten gelegd. Hij begrijpt zijn tafelgenoten gewoon niet, zegt hij, maar ik vermoed dat hij nu ook niet meteen veel moeite doet.
Qua activiteiten – en die zijn er genoeg – weet hij zelfs niet dat ze er zijn. Zo was er op Pasen een eucharistieviering, maar daar had hij geen flauw benul van. Hij was er anders wellicht wel naartoe geweest. Uitstappen doet hij niet, dat is te veel stappen, zegt hij. Dat iedereen daar ofwel met een rolstoel ofwel met een rollator is, dat doet er blijkbaar niet toe. Tsja. Maar hij is nooit sociaal geweest, hij is tevreden met zijn krant, zijn boeken en zijn tv, net als thuis eigenlijk.
Maar vandaag waaide ik binnen – heel veel tijd had ik niet, ik was boodschappen gaan doen en had aardbeien voor hem mee, vandaar, maar mijn auto stond dus in de volle zon met boodschappen die in de ijskast moesten – en vroeg hem of hij al een ijscrème had gegeten in de binnentuin. Nee dus, want hij wist de binnentuin en de cafetaria niet zijn. Dat we er elke keer passeren wanneer we binnen en buiten gaan, dat was hem blijkbaar nog niet opgevallen.
Ik sommeerde hem dus meteen mee te komen, hij installeerde zich aan een tafeltje buiten in de schaduw en ik bestelde een dame blanche voor hem. Hij protesteerde nog dat dat niet kon want dat hij geen geld had, maar ik had hem al ettelijke keren gezegd dat dat gewoon op de rekening van zijn kamer kwam. Toen was het goed, natuurlijk. Dat er extra slagroom bij kwam, vond hij precies ook niet zo erg :-p
Bon, ik hoop maar dat hij nu zelf wat vaker de weg vindt. En eigenlijk hoop ik dat hij daar begint te schaken of zo met iemand. Dat hij gewoon contact legt. Dat zou al veel waard zijn.