Jawel, vorige week viel dus ook hier opnieuw een brief in de bus waarbij ik opgeroepen werd om te gaan tellen. Ik denk dat dat de zevende of achtste keer is dat ik opgeroepen ben, ik heb het nog maar twee keer ook effectief gedaan.
Vorige keer heb ik me aangemeld ter plekke, maar ben ik naar huis gestuurd omdat ik met mijn rug gewoonweg niet in staat ben om zes uur lang te tellen. Tsja. Toen had ik bezwaar ingediend met een kopie van de röntgenfoto van mijn rug, maar dat werd afgewezen. De voorzitter vond dat toen wel complete onzin, maar bon.
Vrijdag heb ik dan ook gebeld naar het kanton, naar de voorzitter van het hele gedoe, en daar wisten ze me te zeggen dat een doktersbriefje meer dan genoeg was. Maandag ben ik dus naar de dokter getrokken – samen met Kobe voor rilatine, maar dat is een ander verhaal – en die schreef prompt een briefje, want ze weten goed genoeg dat zoiets voor mij niet langer haalbaar is.
Dinsdag heb ik dat dan in de post gegooid, en ik ben dus in blijde verwachting dat ik dus geschrapt ben van de lijst. Hopelijk blijft dat nu ook zo, en anders wordt dat in oktober opnieuw een doktersbriefje.
Ach ja, wat zou ne mens zijn zonder administratie?