Na boek twee van deze reeks volgde automatisch ook boek drie.
Amara is intussen ‘ontsnapt’ uit Pompeii: ze is een invloedrijke courtisane in Rome geworden, in een eigen chique huis als minnares van een van de meest belangrijke mannen dicht bij de keizer. Maar daarvoor heeft ze wel haar vrienden, haar geliefde en vooral ook haar dochter moeten achterlaten in Pompeii, en dat doet duidelijk pijn.
Wanneer ze de gelegenheid krijgt om naar Misenum, naar haar beschermer Plinius te gaan en daarna ook opnieuw naar Pompeii, doet ze dat dan ook. Alleen weet ze natuurlijk niet wat haar in het jaar 79 na Christus boven het hoofd hangt…
Ik vond dit boek wat minder… Ja, het is bij momenten nog steeds spannend, Harper schrijft goed, maar het is, goh, weinig verrassend. Ik kon zo voorspellen wat er ging gebeuren, en dan bedoel ik uiteraard niet de uitbarsting van de Vesuvius. Misschien is het ook niet bedoeld om na elkaar te lezen, maar het is gewoon meer van het zelfde.
Beetje jammer, maar uiteindelijk blijft het wel fijne lectuur voor een tussendoortje.