Ik schreef een goeie tien dagen geleden dat het nog de moeite ging worden, die komende dagen. Awel, het valt al bij al nog mee, vind ik.
De klassenraden waren goed te doen, en de avond voor de OpenSchoolDag heb ik een quiz niet mee gedaan: ons team had het me wel gevraagd, maar ik wist dat het geen goed idee ging zijn.
De OpenSchoolDag zelf heeft me dood gedaan, maar ’s avonds en de zondag heb ik zo goed als geen poot verzet, zodat ik blijkbaar toch redelijk gerecupereerd was de volgende dag. Jammer van de CITO, maar die heb ik wijselijk voorbij laten gaan.
Het oudercontact was druk, maar deze keer maar twee uur, zodat ook dat al bij al meeviel, vooral met voldoende rust tussen.
Yup. Ik heb intussen geleerd wat mijn lijf aankan en wat niet, en hoe ik het beste mijn krachten spaar en terugwin. Oef. Ja, soms ga ik er nog los over, maar dat is dan meestal omdat ik niet veel keus heb.
Maar geloof me, ik ben verdomd blij dat het dinsdag is intussen en dat de komende dagen een pak rustiger zijn.