Elk jaar organiseert Scouts Wondelgem, waar Kobe een bijzonder actief lid van is, een wafelbak. De leden gaan rond op zaterdag om bestelling op te nemen, op zondag worden de wafels ook effectief gebakken, verpakt en rondgedragen.
Alledrie de kinderen hebben beide nog gedaan, maar Kobe zit nu in zijn laatste jaar als lid en dan worden ze verondersteld ook effectief te bakken. Met van die grote puppy-ogen kwam hij een paar weken geleden vragen of ook onze garage mocht gebruikt worden als bakpost, maar dan eentje zonder leden die wafels kwamen ophalen, enkel puur een bakpost. Ik twijfelde, maar ging uiteindelijk akkoord, op voorwaarde dat hij dan de garage deftig ging opruimen.
Donderdag trok ik met hem nog naar het containerpark, vrijdag kwam Ralph al de hele garage onder een dikke plastiek leggen, had Kobe de werktafel uit het tuinhuis gesleept en werd ook die onder stevige plastiek gestoken. Ik vond dat een beetje overkill, tot ik ook effectief de immense hoeveelheid zag die ze gingen bakken. Kobe is deze morgen om kwart voor vier opgestaan, stond kwart na vier aan de scouts, en om vijf uur waren ze hier al met vier aan het bakken. Het deeg werd in grote emmers aangevoerd vanuit de scoutsterreinen, de gebakken wafels werden uitgespreid op draad om uit te dampen en werden dan opgehaald door de centrale in grote, propere wasmanden. Geen idee hoeveel wafels ze hier gebakken hebben, maar het waren er veel: ze hebben gebakken tot half acht ’s avonds met enkel een half uur pauze om te eten. En in totaal waren het er blijkbaar 12500. Yup.
Ons hele huis ruikt uiteraard naar wafels, en ik vermoed dat dat nog wel enige dagen zo zal blijven.
Kobe had dus ook een beamer geïnstalleerd die projecteerde op de binnenkant van de garagepoort, zodat ze zich niet hoefden te vervelen.
Respect voor die gasten, echt. Ik zou al lang zot geworden zijn, denk ik.