Ik ben ongelofelijk dankbaar dat Ludo er is: ik ging die extra uren echt niet langer volhouden. Het heeft me uiteindelijk 800 euro extra opgeleverd, maar ik had gewoon geen leven meer, en ik ben ook nu nog puin aan het ruimen van dingen die blijven liggen zijn.
Ludo blijkt een zeer energiek, enthousiast maar ook eigenzinnig heerschap te zijn. Kobe is in elk geval enthousiast, dat zegt genoeg. Alleen is het een feit dat hij niet meer van de jongste is en dat het allemaal nogal veel is. Hij krijgt van mij alle cursussen en alle materiaal, zelfs hier en daar toetsen die ik zelf nog staan had, en alle mogelijke uitleg. Ik heb – aangezien hij de leerlingen nog maar een week had en ze in totaal ook maar vier weken zal hebben – de rapportcommentaren geschreven en doe ook alle klassenraden. Ik heb zijn Smartschoolfilters ingezet, zijn agenda helpen invullen – het is inderdaad ook allemaal verre van evident – en hij is er volledig mee weg. Ik hoor zo goed als geen feedback van de leerlingen, en dat wil zeggen, bij een puberbrein, dat het best wel oké is. Anders had ik al lang klachten en gezaag gekregen, ze hebben me per slot van rekening ook allemaal een maand als leerkracht gehad.
Ja, ik heb dus nog meer werk dan normaal. Maar de druk is weg, ik heb mijn verbeteringen kunnen inhalen, ik kan met een iets geruster hart aan mijn syllabi werken en het voelt als een opluchting.
Lang leve Ludo. Re vera.