Jef Groffen, de directeur van een basisschool, schreef het volgende, en ik voel me precies zo, ook al sta ik zelf in het middelbaar.
Mijn Juf
Het raam nog verder open
De bubbel meer geïsoleerd
We eten even buiten
Wat mama heeft gesmeerd
O ja die ene net geplande uitstap
Gaat nu toch even niet door
Nooit samen op de speelplaats
Andere kinderen zijn te goor
In de klas blijft het een feestje
Rijtjes, afstand en frontaal
Zolang je maar blijft leren
En ik mijn doelstellingen haal
Mijn juf die ploetert verder
Schrapt haar koffiepauze prompt
Alle verwijten over werkdruk
Zijn pandemisch ongegrond
Want uit haar rugzak haalt de juf
Een portie nieuwe energie
Ze blijft zichzelf splitsen
Klein krijgen dat doet men niet
Gelukkig is de juf gezond
En kan ze dus blijven gaan
Wat daar buiten ook gebeurt
In de school daar blijft men staan!
altijd.