Merel had nieuwe scoutsschoenen nodig – het kind groeit als kool. Na school zijn we dus richting Decathlon gereden, waar ze meteen ook een paar wandelsandalen kreeg en we ook nog shorts voor Wolf en een opblaaskussen voor Kobe meenamen. Oh, en een echte heuse toeter voor op mijn rollator.
In het terugrijden viel plots mijn euro dat we eigenlijk vlakbij Gwen waren en dat die vandaag jarig was. En dat we dus eigenlijk evengoed even hallo konden gaan zeggen. Gwen deed zelf open en nodigde ons meteen uit om een glas te drinken op het terras. Haar ouders waren er ook al, maar we bleven allemaal netjes op afstand, behalve om de obligate foto te nemen.
Ik denk dat we een dik uur zijn blijven zitten, het was er ook echt gezellig.
Yup, zelfs na al die jaren is ze nog steeds mijn beste vriendin. En vice versa, heb ik zo de indruk.