Jawel, maandagmorgen zat hij in de bus: mijn oproepingsbrief om te gaan tellen. Alweer. Allez ja, als ik heel eerlijk ben, heb ik nog maar één keer ook effectief geteld: in 2009 was ik voor de vijfde keer opgeroepen en had ik ook dienst, de vorige keren was ik reserve en mocht ik telkens weer naar huis.
Intussen heb ik nog wel een paar oproepen gehad, denk ik, maar met borstvoedende baby’s en zo kunnen afketsen.’t Is niet alsof ik daar echt op zit te wachten.
Ook vandaag heb ik netjes een brief teruggeschreven: toch even laten weten aan de voorzitter van het Kantonhoofdbureau dat een anteriolysthese en zitmarathon van een uur of 5 niet echt samengaan…
Ik ben benieuwd of ik nog reactie zal krijgen. Ik heb eraan toegevoegd dat hij me altijd als reserve mocht zetten, mocht hij echt geen ander volk vinden. Soit…