Examentoezicht

Geloof me: er zijn weinig dingen zó saai als examentoezicht in een grote zaal. Rond de honderdzeventig leerlingen die zich focussen op hun papieren, en gij die daartussen moet rondlopen, zo stil mogelijk zijn, en vooral goed kijken of ze geen verboden dingen uitspoken. Een occasionele vraag beantwoorden als het uw eigen examen is, of eentje begeleiden richting toilet, dat ook. Dat breekt de monotonie.

Dat eerste uur, dat valt nog mee. Maar daarna begint het aftellen: hoe lang nog? En af en toe koffie of een glas water halen, want in zo’n grote zaal staat ge natuurlijk niet alleen. Maar het is ook niet de bedoeling dat ge lang wegblijft, want er is natuurlijk wel een reden waarom ge met zo veel toezicht staat: ge kunt nooit altijd alles zien.

Maar mijn innerlijke AHDer schreeuwt moord en brand op zo’n moment: ge moogt niet lezen, verbeteren of met uw gsm spelen of zo. Als ze bij mij een toets aan het maken zijn, allemaal apart aan een bankje, kan ik wel nog iets doen intussen. Het is niet alsof het formules zijn die ze kunnen opzoeken, wat ik vraag kan niet op een klein spiekbriefje. Maar zo’n examen, da’s wat anders.

Yup. Tanden bijten dus. Iets wat ik momenteel moeilijk kan :-p

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *