Buiten was het aan het regenen, en toch wilde ik even buitenkomen, al was het maar om Wolf in beweging te houden.
En toen, jawel, kreeg ik het lumineuze idee om naar de Ikea te gaan. Dan moest ik geeneens koken, win-win!
In de Ikea bleek dat idee niet zo lumineus, maar eerder alledaags te zijn. Nogal wat mensen waren namelijk op datzelfde idee gekomen, waardoor ik dik een half uur stond aan te schuiven aan de rijen van het restaurant. Gelukkig waren de kinderen al gaan zitten, en kon ik gewoon het eten onder hun neus schuiven. De risotto met scampi is trouwens een aanrader.
We zeulden de obligate bloempotten, badmat en andere kleine brol mee, ik kocht een houten rek voor in de berging, en dat was dat.
We reden nog even om doorheen Sint-Denijs-Westrem – nog nooit eerder dat gemeentehuis gezien, trouwens – om een cache op te pikken, en Merel was de SuperCacheheldin!
En dat, lieve lezertjes, was alweer een vakantiedagje voorbij. Of gevuld, ’t is maar hoe u het bekijkt.
dan zaten jullie dus letterlijk op een boogscheut van ons 😉