Arduyn

Dat het goed was, Arduyn. Knap neergezet, grimmige sfeer, goeie gevechten, leuke roleplay. En ik heb het gevoel dat de meesten daar wel hetzelfde over dachten, ja.

Om maar iets te zeggen: op vrijdagavond heb ik tot vier uur aan het kampvuur gezeten. En op zaterdag duurde het wel even voor ik terug in het spel zat: ik had net anderhalf uur gereden, na een bijzonder lastige openschooldag, en de sfeer was er voor mij een beetje uit. En mijn benen deden echt zeer. Maar na een uurtje chillen in het spelkot en een fijne babbel met Bard, en een stevige spaghetti, zag ik het weer helemaal zitten. Ik trok het kostuum weer aan, en ging ervoor. En bleef ervoor gaan tot zes uur ’s morgens, no kidding. Ik heb me echt te pletter geamuseerd.

Ik heb meteen ook vastgesteld dat ik blijkbaar op een echte hoorn kan blazen, een koehoorn. En dat ik de Omenband nog steeds niet gezien heb, maar dat ik wel wil mee beginnen doen. En dat ik het nog wel heb, want toen ik een jonge gast zijn hoorn overnam met de woorden “I will toot your horn any time, darling!”, zakte spontaan zijn broek af.

Oh, en ik denk dat ik er ook wel een fijne vriend aan overgehouden heb, met wie ik samen wil zingen en lekker onnozel doen. Here’s to you, Lorre!

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *