Poppenwagen

Ik weet eigenlijk niet hoe we er nu precies op kwamen, maar op een bepaald moment ging het gesprek tussen Merel en mij over een poppenwagen. Hoe ze geld had gekregen van oma voor haar verjaardag, en dat ze daar nog niks mee gedaan had, en hoe ze eigenlijk echt wel een poppenwagen wilde. Geen buggy, maar echt zo’n wandelwagen. Ik begreep volledig wat ze bedoelde, en vond dat ze gelijk had, dat ze nog een cadeau te goed had.

We gingen Wolf afzetten aan de muziekles om half elf, en passeerden langs de speelgoedwinkel. Daar bekeken we het aanbod, maar namen nog niks mee: we wilden er even over nadenken. En, ik geef dat toe, eens het aanbod online bekijken. Maar de prijzen waren eigenlijk behoorlijk gelijklopend, en Merel had zo graag vandaag nog haar poppenwagen gehad. En dus gingen we om één uur Wolf weer ophalen, en passeerden daarvoor nog langs de winkel.

Zelden zo’n stralend kind gezien, zeg.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *