Soms zijn er zo van die momenten dat je gewoon wil genieten, en dat je ook wil verwennen.
Toen ik ons ma voorstelde om vandaag hier wafels te komen eten, en meteen ook gewoon te blijven slapen, zag ze dat wel zitten, ja. Zo moest ze niet opnieuw naar huis rijden, maar konden we de hele avond lekker kletsen over vanalles en nog wat, dat was eigenlijk al weer te lang geleden.
De kinderen vonden het heerlijk: oma niet alleen voor wafels, maar ook om hen in te stoppen, en dan ’s morgens samen aan het ontbijt te zitten.
De wafels zelf waren niet ideaal: ik volgde het basisrecept van de boerinnenbond, en dat waren halve suikerwafels, en niet de lichte standaardwafels. Soit, het zij zo. Ons ma moet nog maar eens terugkomen, zeker?
In elk geval had ik een bijzonder gemoedelijke, aangename avond. Eentje om te onthouden.