Kobes verjaardagsfeestje, eindelijk!

Het kind is verjaard eind juli, maar pas nu paste het echt om een feestje te geven. Er was elk weekend wel iets in de weg, maar bon.

Eén uitgenodigd vriendje liet niks van zich horen, maar alle anderen waren present, en hoe! Wolf zag het helemaal zitten, en had een uitgebreid spel voorbereid. Maar eerst werd er natuurlijk wel taart gegeten, compleet met kaarsjes. Maar als je zelf met de taart afkomt, kan je natuurlijk geen foto’s nemen. Tsja.

Daarna moesten ze in een lange rij gaan staan, en werden ze allemaal aan elkaar vastgebonden. Elke tweede werd bovendien ook nog geblinddoekt, en zo moesten ze samen de trap op. Boven moesten ze gaan zitten in de gang, tussen mijn was, en deed Wolf hen een paar raadsels oplossen. Als beloning werden ze enkel nog per twee vastgebonden, en werd de slinger op zich losgeknipt. Daarna leidde de ziende de geblinddoekte naar Kobes kamer, waar een model in duplo klaar stond. De duo’s moesten dat model namaken, maar: de ziende mocht zijn handen niet gebruiken, en moest de blinde met woorden uitleggen wat hij moest doen. Gegiechel en frustratie alom!

Als beloning mochten de blinddoeken af, maar werden de duo’s wel nog behouden. Samen gingen ze naar Merels kamer, waar een paar krukjes klaarstonden, en Wolf met zijn iPhone zwaaide: stoelendans! Aangezien ze in duo waren, moest de een op de ander zijn schoot zitten. Man, wat hebben ze gelachen! Zeker toen Rhune Yasmien van haar stoel duwde, en die samen met Merel tegen de grond ging.

Enfin, de duo’s werden losgemaakt, en per twee mochten ze in Wolfs kamer binnen, waar hij een parcours had gemaakt.

Blijkbaar vonden ze het allemaal fantastisch! Een dikke merci voor Wolf en al het werk dat hij er had ingestoken.

Samen hadden we ook nog een muziekpak gemaakt, met allemaal gekke opdrachtjes: verwissel een kledingstuk met iemand anders, spring op één been rond Kobe, trek een gekke bek, loop rond als een zombie, doe een blinddoek aan en voel wie voor je staat, speel een spelletje verstoppertje, dat soort onzin dus. Ook dit vonden ze prachtig!

Om af te sluiten waren er nog versgebakken oliebollen. Ze zijn allemaal met een grote lach op het gezicht naar huis gegaan, en de grootste lach stond nog op het gezicht van mijn Kobetje.

Nog eens gelukkige verjaardag, liefje!

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *