Zo’n dagje, waarin je enkel kleren aandoet omdat klussen in een slaapkleed niet alles is. Waarop de jongens gewoon hun pyjama’s hebben aangehouden. Waarop Bart worst met erwtjes maakt. Waarop ’s avonds alle gordijnen worden dichtgetrokken, en we samen naar Harry Potter and the Philosopher’s Stone kijken.
Zo’n dagje dus.
Voor mij is dat ook een dagje van die kleine klusjes.
Zoals de piratenvlag, die Wolf op kamp gewonnen heeft, ophangen.
En eindelijk zijn fosforiserend skelet opnieuw ophangen, maar dan op de blauwe muur, en met pritt. Want dat plakte dus voor geen kanten, was er de vorige keer al na een dag weer afgedonderd.
Nog voor we naar Londen gingen, had ik trouwens ook al eindelijk een rolhouder gevonden en opgehangen in de keuken:
en ook de wijnrekken opnieuw in de berging geïnstalleerd. Er is daar een automatisch licht, dus lang kan het nooit blijven branden, en de temperatuur is er vrij constant. Al ga ik misschien toch nog een doek over de wijn hangen, er zitten daar flessen van 1976 tussen en zo.