Geplaatst op

Diepvriesje

Ik  had het er gisterenmorgen nog over met Wolf: de verduistering van het kot is besteld, over de verlichting ben ik aan het onderhandelen, en schilderen mogen ze deze zomer doen. Het komt dus allemaal stilaan in orde. Goh, had Wolf gezegd, een diepvriesje zou wel handig zijn, voor pizza’s en ovenfrieten en ijsjes en zo.

Een uur later stuurde ik hem een bericht: iemand in Sint-Kruis-Winkel had zowaar net eentje op GIFT Gent gezet en we mochten het halen. Kobe kon gelukkig mee: het is een ouder ding, maar het doet nog prima zijn werk, en voorlopig is dat meer dan genoeg.

We hebben het meteen naar het appartement gebracht: het moet nog eens grondig gekuist worden, maar zodra ze er weer naartoe trekken, kan het dus wel aangezet worden.

Voilà, weer een stapje dichter bij de inrichting en afwerking.

Geplaatst op

Een beetje verder werken aan het appartement

Allez ja, ‘werken’ is een groot woord: ‘de juiste mensen inschakelen om verder te werken’ zou correcter zijn.

Een van de pijnpunten was nog de verduistering van de kamers. De jongens hadden de eerste week hun ramen afgeplakt met zilverpapier, maar dat is niet zo bijzonder praktisch want dan is het altijd duister in de kamer. Alleen… aan de buitenkant mogen we niks veranderen, dus een soort rolluiken of zo is niet toegestaan. Gordijnen zouden op zich wel kunnen, maar met rails kan het niet want dan kunnen de deuren niet meer open. En gordijnen op een gordijnroede verduisteren niet helemaal.

Ik geef toe, ik had het wat laten liggen wegens dinges. Deze namiddag ben ik dan, na de kine, even gepasseerd bij VKDesign in Evergem: die zijn niet de goedkoopste, maar hebben hier destijds prima werk geleverd bij onze eerste verbouwing.

Stefan had meteen een oplossing, zei hij: een metalen kader wordt magnetisch bevestigd op je frame – het is dus ook afneembaar als je je ramen wilt schoonmaken – en verduistert echt helemaal. Hij liet het me zien in zijn toonzaal, maar gaf me ook een foto van een kamer, en daar zie je effectief enkel een klein streepje licht helemaal onderaan.

Het is licht gewafeld maar dat zie je eigenlijk niet op de foto.

En de prijs? Euh… Laat ons zeggen dat dit wel de bedoeling is om definitief te zijn, dus ook als wij er zelf gaan wonen, en dat het dus meteen in orde moet zijn. Er zijn zes panelen die moeten verduisterd worden – twee per kamer – en die zijn bijna twee meter op 60 centimeter. Dat komt dan op, jawel, rond de 600 euro per stuk. Ugh. Maar ik zag eigenlijk niet veel alternatieven. Tsja.

Maandag was ik hier overigens ook gepasseerd om deze keer foto’s te nemen van de lichtpunten. Er zijn nog steeds geen spotjes – dat is dus punt twee dat duidelijk in orde moet gezet worden – en de jongens hebben in elke kamer wel een peertje hangen, maar dat is het zo’n beetje. In de woonkamer staat er wel nog zo’n oude halogeen uplighter, een wijs ding maar niet zo energie-efficiënt.

Ik heb voor hier thuis eindelijk een elektricien te pakken gekregen – ne wijze gast met bakfiets uit Mariakerke – die hier de buitenverlichting en het buitenstopcontact aanpakt, en die dan ook daar de verlichting gaat installeren. Dat gaat al een heel pak schelen qua bewoonbaarheid.

Deze zomer is het dan de bedoeling dat de jongens zelf schilderen, en dan gaan we ook nog extra meubels zoals een slaapkamerkast halen in Zomergem.

Beetje bij beetje geraken we er wel. Het is in elk geval nu al een luxueus kot, toch?

Geplaatst op

Update over het appartement

Ik krijg regelmatig de vraag hoe het nu zit met het appartement.

Wel, sinds het begin van het tweede semester wonen de jongens er op kot. Nee, het is nog lang niet in orde: eerst en vooral moet ik een elektricien zien te vinden, en met Bart afspreken welk type spots we willen in de keuken en boven de zetel. Dan moet er nog geschilderd worden, maar dat gaan we voorlopig niet laten doen door een schilder, dat kunnen de jongens zelf doen deze zomer. Later kan een echte schilder eventuele kleine foutjes nog wegwerken.

Er moet vooral eerst nog verduistering komen in de kamers. We gingen dat eerst zelf doen, maar dat komt er duidelijk niet van, ik zal dus best iemand inhuren, vermoed ik. Dan is het meteen ook goed en grondig gedaan naar de toekomst toe.
De vaatwas is intussen in orde gezet – daar was iets mis mee bij oplevering – maar de sensoren voor de lichten in de gang en berging zijn er nog steeds niet. Zucht.

En verder raakt het beetje bij beetje bemeubeld. Het grootste verschil zullen inderdaad nog de lichten en het schilderwerk zijn…

Soit, ik nam nog even een filmpje. Met audiocommentaar.

Het is al veel makkelijker om al het potentieel te zien, denk ik dan.

Geplaatst op

Meubels verzamelen…

Vandaag kon ik eindelijk nog eens een paar meubels ophalen links en rechts voor het appartement. Kobe zat wel in de scouts, maar Wolf was beschikbaar en Gwens busje ook.

Tegen 14.00 uur stonden we in Drongen om er een bureautje op te halen, en toen ik tegen Wolf opmerkte dat dat perfect ging zijn voor Kobes kamer op het appartement, keek de dame die het weggaf vreemd op.
“Kobe? Kobe van Korneel?”
“Euh? Korneel van de scouts van Wondelgem, bedoel je?”

Het bleken, zonder dat we het wisten, de ouders te zijn van Korneel die op het kot de tafel naar boven had helpen sleuren! De wereld is dus echt wel klein…

We gingen het bureautje afzetten op ’t kot en reden richting Ter Platen, want daar stond een prachtig set teakhouten tuinmeubels al enkele weken te wachten. De tafel en de stevige, grote stoelen zijn amper vier jaar oud, maar de dame in kwestie had het compleet gehad met het schoonmaken ervan, en had een nieuwe in metaal besteld. Ze stonden zelfs al buiten te wachten, de tafel gedemonteerd en alles al naar beneden gebracht vanop de derde verdieping. Van service gesproken!

Wolf is gelukkig bijzonder goed in het sleuren, zodat we alles boven konden zetten. Vorige week was ik ook al op de bots in Oostakker drie barkrukken gaan ophalen.

Ik zeg het u: als ge tijd hebt en kunt wachten, vindt ge gewoon alles op GIFT Gent! Dat is echt een goudmijn, het is vreemd wat mensen allemaal weggeven! Zeg nu zelf, die meubels zijn toch gewoon mooi?

Nu nog een kleerkast van maximaal 1.40 meter breed en een grote zetel, en dan zijn we er zowat. Oh, en mocht iemand een diepvries op overschot hebben: graag!

Geplaatst op

Een beetje verhuizen

De afgelopen week hadden beide jongens hun lesvrije week, maar Wolf was gaan skiën met het VTK op Alpe Huez en kon dus niet helpen. Kobe was wel thuis, maar die sliep vaak tot ’s middags en ik was aan het werk, zodat ik ook niet zomaar kon rondrijden. Kobe moest daarnaast ook de garage volledig opruimen en schoonmaken – onze katten bakenen er graag hun territorium af – voor de wafelbak van de scouts en daar zat dus ook wel serieus wat werk in.

Ik was wel een paar keer naar het appartement gereden, met kleinere spullen, maar heel veel was dat eigenlijk niet. We hadden natuurlijk wel al een dagje verhuisd, met name een paar kastjes, de pooltafel, de grote tafel, en dan die stoelen erbij.

Vandaag was Wolf nog eens de Multivan van Gwen gaan lenen om nog een resem spullen te verhuizen. Kobe kon niet helpen want die was al van ’s morgens vijf uur (!) wafels aan het bakken, maar Bart kon wel een handje toesteken.

Wolf heeft dus nog een heel mooi designrek verhuisd, zijn matras, een reeks keukenspullen en vooral ook de slaapbank van de Ikea: dat is dan voorlopig de zetel. Geloof me: dat ding zit echt niet goed, en volgens hem slaapt het ook echt niet goed, maar het is voorlopig beter dan niks. Zijn matras kan hij ginder gewoon op de grond leggen in afwachting van zijn nieuwe bed en matras – die kopen we wel nieuw, dat is te belangrijk – en die zetel doet voorlopig dienst als zetel, met een reeks kussens. Later wordt dat dan een logeerbed in de kleinste kamer, veronderstellen we, maar ze moeten er maar zelf hun plan mee trekken.

Resultaat: hun kot begint er echt bewoonbaar uit te zien. Ze hebben nu allebei een plek om te slapen – Kobe heeft zijn vroegere eenpersoonsbed van hier en de nieuwe matras die we gekocht hadden voor Wolfs kot in 2022-2023 – er is een tafel met zes stoelen, een zetel, een grote tv – die was inbegrepen in de nieuwe internetaansluiting – en al een eerste rekje om spullen op te zetten. Ze gaan de living versieren met elpees en met hun gitaren, en er staan al wat planten ook. Wolf is ook nog een heel knap bureau gaan ophalen bij een maat – zijn zus moest dat niet meer hebben – en heeft zelf nog een bureaustoel. Oh, en Sophie is een JBL Soundbar komen brengen vandaag: zalig om de gezichten van de jongens te zien!

Een grote zetel in de living zou eventueel komen van de pa van een andere maat, en dan is ook dat opgelost. De microgolf is in afwachting van herstelling, en ik zal wel eens een stel potten en pannen voor inductie ergens tegenkomen, eventueel in de Ikea of zo.

Wat we nu dus nog nodig hebben, is een bureau voor Kobe – al zit de kans erin dat ik dat via Sophie kan kopen – met bureaustoel, twee kleerkasten voor de jongens, extra stoelen voor de woonkamer, twee barkrukken voor het keukeneiland en dan nog een hoop opbergrekken voor de berging en de kelder.

Een houten tafel met zes stoelen hebben we ook al gereserveerd via GIFT maar die moeten we nog zien op te halen. Wolf en ik gaan ook nog eens tot in Zomergem rijden om een aantal praktische zaken, zoals borden, bestek, kommetjes, en dan eens de grote kleerkast in Roelands kamer opmeten, want voor zover ik weet, is die nog helemaal in orde.

Enfin, vanaf vanavond gaan ze er ook echt in wonen. Er is nog geen verduistering, ik ben vandaag met Kobe zijn ramen gaan afplakken met aluminiumfolie, maar ik had er niet genoeg meer. Soit, ook dat moeten we dan nog nakijken en meteen definitief en kwaliteitsvol installeren. Maar ze kunnen er dus wel degelijk al wonen.

Geplaatst op

Het appartement in de zon

Vandaag ben ik nog even langs het appartement gepasseerd om er de airco uit te gaan zetten: het was me de vorige keer al opgevallen dat er daar nogal iets aan het blazen was, en vandaag viel mijn frank dat de dame van Wyckaert, om het ons te demonstreren, met de afstandsbediening het op vollen bak had gezet. De luchtverversing heeft er dus een week vollen bak staan blazen…

Soit, ik heb meteen zelf een filmpje gemaakt – een beetje lang, ik weet het – maar voorzien van commentaar. Dus, voor wie het mocht interesseren: ons appartement in de zon, met volop lichtinval. Allez, op sommige plaatsen toch, ge zult wel zien wat ik bedoel.

Geplaatst op

Eerste verhuispoging

Maandag kregen we dus de sleutels, vandaag konden we een eerste lading spullen verhuizen. We hadden niet veel keuze: Wolf had deze morgen een examen gehad, Kobe heeft er eentje maandag, maar de garage moet leeg! Wolf heeft volgende week zijn laatste examen op woensdag en vertrekt vrijdag op skireis voor een week, maar de vrijdag zelf zit hij vast met iets van Ugent Racing. Kobe heeft de donderdag nog examen… En het laatste weekend van de lesvrije week is er grote wafelbak van de scouts, waarbij ze onze garage gebruiken als bakpost. Ergo: ik ging vandaag na het middageten met Wolf tot bij Gwen om hun Multivan te lenen. Erik had er al de zetels uitgehaald zodat er plaats was. Gelukkig had Kobe nog een andere scout kunnen optrommelen die al klaar was met de examens, of het was nooit gelukt. Bij deze: nog eens merci, Korneel!

Bij Gwen kregen we nog een grote witte Kallax, hier thuis werd zowel de pooltafel opgeladen als een matras, de nodige kastjes en nog wat losse dingen, en hup, richting appartement. De auto kon in de garage, maar met die Multivan riskeerde ik het me toch echt niet: de ingang is smalletjes en ik ken de afmetingen van die auto niet. Soit, we parkeerden voor de deur en de heren brachten zonder veel problemen alles naar boven.

Wolf en ik reden daarna naar de Groene Vallei om daar bij een vriendin een hele mooie maar loodzware tafel op te halen, die we voor een prijsje kunnen kopen hadden. Man, daar hebben de heren mee afgezien! Serieus, hoe zwaar kan dat zijn zeg! Maar het is echt wel mooi…

Soit, tegen vier uur reden we weer naar huis want Kobe moest echt wel studeren. Het plan was eigenlijk geweest om ook al het zetelbed te verhuizen, maar dat zal voor een andere keer zijn: mijn rug vond het ook welletjes.

Alleen… ik lag na het eten in de zetel door mijn Facebook te scrollen, en zag plots zes stoelen verschijnen op Gift Gent. En dan nog letterlijk om de hoek van het appartement. Ik stuurde de vraag of ze er nog waren, en jawel, hij had ze buiten gezet. Bon, ik mijn schoenen aan, Wolf zijn schoenen aan, wij de auto in, de smalle eenrichtingsstraat in, vier pinkers aangezet en de zes stoelen vrolijk in de koffer gejoinkt.  En dan letterlijk het hoekje om gereden en ze boven gaan zetten. Nee, ze zijn niet meer nieuw, sommige zijn wat vergeeld en bij eentje is de zitting gebarsten, maar voor een studentenkot zijn ze wel nog perfect bruikbaar. En best nog mooi ook!

Da een chanceke!

Enfin, beetje bij beetje zal dat daar wel in orde komen. Ik ga het vooral aan hen laten nu, het is hun kot.

Geplaatst op

Oplevering

Vandaag was de grote dag: de oplevering van ons appartement! Wolf was ook mee om zeker te zijn dat we alle problemen en probleempjes zouden opgespoord hebben.

Er was sowieso nog wel een paar euvels: de vaatwas moet blijkbaar vervangen worden, de lichtsensoren in de gangen ook, en er is nog een probleempje met de sleutels, zodat we nog niet de definitieve sleutels in handen kregen. Verder zagen wij ook dat alle stopcontacten en lichtpunten een paar centimeter verkeerd uitgelijnd stonden, en dat is iets waar mijn OCD het echt lastig mee heeft. De lichten van de ene badkamerkast werken ook niet. Enfin, nog wel een paar van die dingen, maar over het algemeen is alles dus wel in orde.

We hebben dus de sleutels van het appartement en de berging, de badges voor de garage zijn voor een dezer dagen, en het is nu definitief van ons.

Het plan was dat Kobe met zijn vrienden ging schilderen in de lesvrije week, maar dat gaan we nu uitstellen tot de grote vakantie en het eventueel door een schilder laten doen: het kan dan nog wat langer uitdrogen, en er zijn toch nog wel wat oneffenheden en zo die moeten weggewerkt worden. Ik kan dat ook wel zelf, eventueel.

Maar het is dus wel prachtig, al zeg ik het zelf. Het gaat een groot verschil geven als het ooit geschilderd is, maar gewoon gemeubileerd maakt ook al veel uit.

Dit weekend moeten er sowieso wel wat dingen al verhuisd worden, want Kobe heeft de garage nodig voor de wafelbak van de scouts. En dan is het voor hen eerst nog examens afwerken, en dan kuisen en inrichten, beetje bij beetje.

Ik zie het wel zitten, ja, en zij zeker: gigantische luxebeestjes!