Meh.

Nog steeds ziek. Ik had gehoopt dat het al wat beter zou zijn vandaag, maar niet dus. Daarstraks nog 38,4°, de koorts is er dus wel, zij het niet echt hoog. De hoest wordt ook erger. En Merel is ook niet helemaal ok, ze heeft ons verschillende keren wakker gemaakt vannacht. En nu moet helaas ook Bart opstaan, want ik zie het niet zitten om zelf met haar rond te lopen om haar te sussen. En dan wordt ook Kobe nog wakker omdat hij een nachtmerrie heeft…

Ik ben zo moe, dat ik vanmiddag gewoon even op Facebook gevraagd heb of er soms iemand zin had om een paar uur te komen babysitten zodat ik kon slapen. Greet wilde dat wel komen doen, en ik ben dankbaar ingegaan op het aanbod. Ik lag zelfs te slapen in de zetel toen ze aanbelde. Wolf heeft haar binnengelaten, en toen ik een dik uur later wakker werd, zaten ze alledrie braafjes te spelen met de blokken en de domino’s, en was ook Merel wakker.

Het heeft me deugd gedaan. En dan ’s avonds was Bart gelukkig ook thuis, zodat ik ook dan ongestoord in slaap ben gevallen, wetende dat hij het fort wel ging bewaken.

Ziek zijn, het is niet alles. Zeker niet met drie kinderen en een drukbezette echtgenoot.

Eén antwoord op “Meh.”

Een reactie achterlaten op Greet Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *