Nee, niet ikzelf, wel Wolf.
Gisteren, toen mijn ma de jongens weer kwam afzetten, waren ze nog allebei uitbundig, moegespeeld, en vuil. Daar had ze trouwens voor gewaarschuwd: ze had ze uit de zandbak geplukt, ontzand, en meegenomen. Een stevig bad later was daar niks meer van te merken, maar ze waren wel allebei behoorlijk moe, en lagen rustig in de zetel tv te kijken. Voor Kobe is dat niet verwonderlijk, aangezien hij nog heel vaak slaapt in de namiddag. Maar Wolf? En jawel, een stevige koorts. Eten hoefde voor hem zelfs niet meer, en met een goeie lepel Nurofen vloog hij zijn bed in.
’s Nachts viel de koorts wel mee, had ik de indruk, maar deze morgen gloeide hij weer enorm, en wilde hij geen ontbijt. Opnieuw een goeie lepel siroop later leek het leed geleden te zijn. Hij speelde, amuseerde zich, bleef binnen tegen de hitte, en at een stevig bord spaghetti, zijn lievelingskostje. Toch kwam tegen de avond de koorts terug, en begon hij zich slecht te voelen. Hmmm. Tot zover zijn eerste vakantiedag.
Ik heb hem opnieuw een goeie lepel siroop gegeven tegen de koorts, en in bed gestoken. Het gekke is dat ik geen oorzaak zie: het doet nergens pijn, en hij hoest niet of heeft geen loopneus of zo.
Ik ben benieuwd voor vannacht.