Het klinkt wel een slogan voor augustus, maar het was voor mij vandaag wel een realiteit. Mijn stem is nog niet alles maar wel bruikbaar, mijn keel doet nog pijn, net als mijn oren, en ik heb dus de indruk dat de virale infectie aan het evolueren is naar een echte keelontsteking.
Maar soit, de punten moeten binnen, ik heb stagiairs en er zijn bijzonder veel zieken, zodat ik echt wel aan het werk ga. Plus, ik ben er de persoon niet naar om gewoon stil te zitten thuis. Ik heb de voorbije dagen dan ook vooral een hoop administratie ingehaald, het was nodig.
Nu maar hopen dat mijn stem het uithoudt. Want ik ben er niet gerust in, na die stembandoperatie zoveel jaar geleden. Het is mijn werkinstrument, ze moet nog 25 jaar mee…