Niet bepaald goed nieuws

Met een relatief bang hartje, na de uitspraak van de radioloog, toog ik vanavond naar de orthopedist. En ik had gelijk, het is niet echt goed nieuws. De pijn in mijn voet wordt niet veroorzaakt door een stressfractuur – wat op zich ook geen fijne diagnose zou zijn, want daar zou dan ook een achterliggende oorzaak te zoeken zijn – maar wel door het begin van artrose. Jawel. Artrose. Ik moet nog 45 worden.

Aangezien ze meteen mijn hele skelet hebben gescand, is er een uitgebreidere diagnose ook: artrose in mijn beide voeten, in mijn onderrug (wellicht te maken met mijn hernia) en in mijn nek. Wat me eigenlijk ook absoluut niet verwondert. Maar dus ook in mijn voeten. En daar valt niks tegen te doen. Als het dus serieus verslechtert in de komende jaren, wordt dat een looprek of een rolstoel. Ik mag hopen dat dat nog de eerste dertig jaar niet zal zijn, maar ik ben daar absoluut niet zeker van.

Wat veroorzaakt die artrose, ofte versleten gewrichten, nu? Er zijn verschillende factoren, maar erfelijkheid is er precies geen, want ik kan me niet voorstellen dat iemand in mijn familie daar zoveel last van heeft. Soit.

  1. Bouw van mijn voeten. Brute pech dus.
  2. Mijn bijzonder actieve levensstijl. Niet als in sporten, wel als in rondcrossen van het een naar het ander.
  3. Mijn overgewicht. Tsja.
  4. Hoge hakken. Want die zetten extra druk op mijn voeten.

Wouter ging spontaan de website van Floris Van Bommel opzoeken, omdat die blijkbaar bijzonder goeie zolen heeft. Spuuglelijke schoenen ook, trouwens. Ik denk dat mijn roloog in zijn richting redelijk legendarisch was, toen hij deze voorstelde:

8508300_3g

Dat zijn trouwens sandalen, kalf. Enfin, hij gaf het vlug op, en zei dat hij me zelf wel ging laten zoeken. En voegde eraan toe: “Allez, ge kunt nu toch geen vrouw straffen door te zeggen dat ze nieuwe schoenen mag gaan kopen, zeker?” Een serieus giftige blik was zijn deel. Eén: ik moet ze zelf betalen, en heb er absoluut geen nodig. Twee: ik heb nog maar net twee paar prachtige laarsjes gekocht met een hak van 7 cm. Drie: platte schoenen. Serieus. Platte schoenen. Nee.

Bottom line is: ik zal ermee moeten leren leven. Voorlopig gaat het in mijn linkervoet om een acute opstoot, en moet ik nog een zestal weken de laars dragen totdat de pijn is verdwenen. Gelukkig heb ik niet veel last van het ding, en kan ik er zelfs probleemloos mee autorijden. En krijg ik ook een nieuwe, want de oude begint een beetje uit elkaar te vallen qua mousse en velcro.

Artrose.

Ge voelt u op slag tien jaar ouder, geloof me. Zucht.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *