Nee, de kinderkamer voor ons meisje is nog helemaal niet klaar. Ik had dat gepland in de zomervakantie, maar toen voelde ik me zo vreselijk slecht dat dat helemaal niet lukte. En eigenlijk zit er geen haast achter: de eerste zes maanden slaapt ze toch bij ons op de kamer.
Ze krijgt haar eigen kamer, aangezien de twee jongens samen op één grote kamer slapen. Later passen we eventueel de “loft” boven wel aan, als er vraag is naar elk een eigen kamer. Maar voorlopig kan het dus wel. In juli had ik al een grote bijkomende kast gekocht in de Ikea, en die was begin augustus zelfs al geïnstalleerd op onze eigen slaapkamer, met de nodige moeite weliswaar. Zij heeft dus nu een grote dubbele kleerkast ter harer beschikking, die intussen al vol staat met dozen kleding die ik links en rechts gekregen heb. Massa’s.
Die kamer was vroeger de logeerkamer, en het grote logeerbed blijft er voorlopig staan, er is plaats genoeg. In 2004 hebben mijn ma en ik ze feloranje geschilderd, met Indische accenten, omdat de zon er nooit rechtstreeks inzit. Toen zag ze er zo uit.
Iets later is dan Wolf naar daar verhuisd, en dacht ik dat een tweede kind nooit ging lukken, zodat de grootste kamer vrij neutraal is geschilderd, en ik daar wellicht een bureau ging maken.
Toen Kobe dan geboren werd in 2007, zijn ze samen naar die grote kamer verhuisd, en werd de oranje kamer weer een volbloed logeer- en rommelkamer, waar ook onze grote kleerkast stond. Tot nu dus.
De kast blijft, het grote bed blijft (nog zo gemakkelijk voor als ze lastig is, dan kan ik daar gaan slapen met haar), maar alles wordt wel herschilderd. Ik heb nog massa’s quasi witte verf van in de living staan (ze moeten zich daar toch ergens misrekend hebben), en ik heb die gisteren allemaal boven gehaald. De hele kamer wordt dus wit, behalve één paarse muur, en op de grootste muur komt de tekening van haar geboortekaartje, ook in paarstinten. Verder zie ik dan nog wel hoe ik de rest zal aankleden.
En is het deze week niet klaar, dan is het voor na de geboorte. Tijd genoeg.