Acta Diurna de muliere ludenti
Een van de Dé mooiste nieuwjaarswens die we dit jaar gekregen hebben, kwam van de twee Sofies. Een kaartje met een hele mooie foto van op hun huwelijk, en dan achterop geschreven het volgende:
Veel liefde, geluk, een goede gezondheid, ondernemerszin, rust, lekker eten en dito wijn, straffe koffie en dito leerlingen, tsjoepkes, kindergelach & -knuffels.
Mooier, en vooral persoonlijker komen ze niet.
Bedankt, dames!
Woensdagnamiddag met vriendjes
Opgelet: advertorial!
Foto’s laten afdrukken, ik kom er vaak niet toe, laat staan dat ik ze nog in een album plak. Ja, ik heb nog albums liggen uit het analoge tijdperk, maar toen kon je gewoon niet anders. Dan was het trouwens ook altijd een beetje bang afwachten op de ontwikkelde foto’s: waren ze wel geslaagd?
Nu is het eigenlijk een ander probleem: die van de selectie. Ik neem – zoals veel mensen – een pak meer foto’s dan vroeger, gewoon omdat dat niks meer kost. Je moet je dan wel af en toe door de enorme berg mapjes en foldertjes heenwerken, en foto’s selecteren die je wilt afgedrukt zien. Dus ja, ik laat af en toe nog wat foto’s afdrukken, gewoon om ze dan in kadertjes te kunnen steken, of ze te kunnen uitdelen aan de oma’s en opa’s. Of om voor hen een lekker ouderwets fotoalbum te maken, met plakwerk en al.
Zelf opteer ik voor een digitaal fotoboekje, tegenwoordig. Je selecteert een aantal foto’s, uploadt die met de tool van de firma waar je het wil bestellen, kiest een layout en een volgorde, en dat is dat. Serieus.
Op de laatste Brussels Girl Geek Dinner waar ik naartoe ben geweest, had ik een voucher gekregen van Pixum om een A4 fotokalender te bestellen. Ik heb er me in de vakantie even mee beziggehouden: een aantal foto’s selecteren (het kunnen er gerust ook meer per pagina zijn), een layout van de kalender, achtergrondkleur, formaat en afwerking kiezen, en ook dat was dat. Eigenlijk was ik zo content van het gemak dat ik er meteen drie heb besteld als eindejaarscadeautje: eentje voor ons, eentje voor Barts ouders, en eentje voor de mijne.
Ik moet zeggen: ondanks de drukke eindejaarsperiode kwamen ze vijf dagen later al toe, netjes verpakt in stevig karton. Ik ben echt wel tevreden met het resultaat, scherpe afdrukken en al. Er is één minpuntje: de bladen hebben de neiging lichtjes op te krullen, dat vind ik eigenlijk wel jammer. Maar het was gratis (toch ons exemplaar) dus mij hoor je niet klagen.
Nu had ik ook de aanbieding gekregen van datzelfde Pixum om een fotoboek uit te proberen. Ik zei niet nee :-p Ik downloadde de fotoboekjessoftware, en koos hetzelfde vierkante formaat als waarin ik al ooit een boekje van Photobox had laten maken. Zwarte achtergrond, vierkant formaat, glanzende softcover, en zesentwintig foto’s voor de zesentwintig pagina’s. Van elke foto kan je – uiteraard – zelf het formaat of de layout kiezen. Niet alle afdrukken waren even scherp, maar dat leerde me enkel dat ik beter mijn foto’s moet selecteren, want aan de fabrikant lag het duidelijk niet, gezien de scherpte van de andere foto’s :-p
In elk geval ben ik bijzonder tevreden. Ik geef toe: ik ga dat regelmatiger doen, zo’n fotoboekje laten maken. Ik heb er nu twee, en ik kan me voorstellen dat het een mooie serie wordt. Per stuk betaal je bij Pixum voor zo’n vierkant softcover geval 18,95 euro, en nog 5 euro verzendkosten. Ik vind dat dat best wel meevalt: voor losse afdrukken en een deftig boek betaal je meer, plus dan nog het inplakwerk.
Al moet ik eerlijk zijn dat ik ga rondkijken wat het goedkoopste is, want voor zover ik kan zien, was de kwaliteit van het andere boekje minstens even goed, maar toch wel vijf euro duurder voor vier pagina’s meer. Kijken en vergelijken, dus.
Margi-dag bij ons op ’t school. Mijn vijfdes poseerden gewillig.
Samen met zowat ‘le tout Twitter’ was Bart uitgenodigd vandaag in de Ancienne Belgique, om daar het concert Les Poulains van Studio Brussel bij te wonen, met daarna een (kort) optreden van ’t Hof van Commerce.
Deuren waren om 18.30u, om 20.00u ging het concert van start. Waarom de deuren zo vroeg opengingen vraag ik me af, want er was niks voorzien om te knabbelen. We liepen twee dames tegen het lijf die we kenden, en gingen dan maar samen iets eten in La Kasbah, een Marokkaans (?) restaurantje een beetje verderop. Lekker, en leuk.
De poulains zelf, mja: wisselend van kwaliteit, en vooral dan van geluid, vond ik. Bij Alien Plant Farm was het geluid achteraan zelfs abominabel, al maakten de weirdo zanger (kapsel Robert Smith meets Selah Sue) en c° eigenlijk wel nog het soort lawaai dat ik doorgaans wel kan pruimen. Voor een groot deel hebben we dan ook in het cafégedeelte staan praten met de massa bekenden die we tegenkwamen.
Bij ’t Hof heb ik dan weer staan dansen met twee andere bevriende dames, en me eens lekker laten gaan in de meest vreemde rap moves :-p
Soit, alweer een aangename avond. En alweer een gerust hart dankzij vaste babysit Kimberly :-p
Toezicht in de sneeuw
Sinds Barts peter vijfenzestig is geworden, gaan we met de ganse familie (12 volwassenen, 7 kinderen) jaarlijks eten voor zijn verjaardag.
Het restaurant is telkens hetzelfde: zeer lekker, en vooral ook kindvriendelijk en vlakbij 🙂
Ook vandaag was eigenlijk zeer aangenaam: een glaasje champagne (water in mijn geval) bij nonkel thuis, en dan richting het restaurant. Ik hield mijn hart vast voor Merel, want die was gisterenavond plots behoorlijk ziek: 39,5 graden, en serieus lastig ook. Ik had zelfs overwogen om gewoon thuis te blijven.Maar deze morgen was ze weer springlevend, vrolijk, goedgezind, en deed ze nog een mooi dutje.
Ik bleef mijn hart vasthouden: ik zag het al voor me dat we nog voor het hoofdgerecht naar huis zouden moeten, maar nee hoor: ze at, speelde, at nog wat meer, speelde nog veel meer, en amuseerde zich best, zonder ook maar een moment lastig te doen of hangerig te worden! Oef!
Intussen kregen wij een heerlijk menu voorgeschoteld:
Aperitief Cava met degustatiebordje
~
Koolvishaasje met choronsaus,
knolselderchips en veldsla
~
Tuinbonensoep met ham
~
Filet van konijn, portsausje met rozijnen
kruidenaardappelen
~
Chocoladetaart met gelei van veenbessen
~
Koffie met versnaperingen ((werd – net zoals vorig jaar – een dessertbord, met créme brûlée, chocoladebavarois, iets panna cotta-achtigs, en nog een paar dingen)
Het voorgerecht ben ik vergeten fotograferen, de rest krijgt u hier even mee:
De kinderen zaten aan een aparte tafel, met een aparte menu, die trouwens ook veel sneller aan tafel kwam. Zoals gezegd: kindvriendelijk 🙂
Beide baby’s zaten bij ons aan tafel, maar mochten ook gewoon op de grond zitten spelen.
En toen was er Nelly, die bij de kinderen ging zitten, en mijn twee jongens in de verdrukking bracht :-p
Yup, een fijne dag.
Ik heb dus een week moeten zwijgen. Wie me kent, weet dat dat moeilijk lijkt, maar eigenlijk viel dat best mee: het is gewoon een mentale knop omdraaien. Ik heb het trouwens vroeger ook al een paar keer moeten doen, toen ik geopereerd werd aan mijn stembanden, en meteen ook mijn toneelambities gefnuikt werden.
Ik heb veel geschreven met een witbordstift op mijn gelamineerde blaadje, en vooral ook veel hints gespeeld, met soms hilarische gevolgen. Af en toe, als het muisstil was, heb ik ook vrijwel onhoorbaar gefluisterd, op een manier waardoor mijn stembanden niet gebruikt werden. Mja…
Helaas, het heeft niet mogen zijn: de knobbel is onveranderd. Donderdag ben ik bij de otorhinolaryngoloog geweest, een zeer droog en sarcastisch man, die ik eigenlijk wel best kan pruimen. Mja. Ik ga woensdag dus naar de logopedist (dezelfde als negentien jaar geleden, een schitterend man, diensthoofd in het Jan Palfijn) om de oorzaak te achterhalen waarom mijn stem nu plots zo lastig doet. Pas dan kan er overgegaan worden tot een eventuele operatie, waarbij de knobbel weggesneden wordt. Vijf dagen stemrust, dat valt wel mee.
We zien wel.
Meh.
Weekendkranten