Dit zijn ze gisteren zonder waarschuwing komen openleggen. Voor de zevende keer dit jaar. Benieuwd hoe lang het deze keer weer zal duren.
Better Back
Het is dus gisterenavond weer in mijn rug geschoten, door Merel in haar bedje te leggen. Gelukkig is het deze keer niet zo erg: ik heb nog al mijn bewegingsvrijheid, loop niet krom, en moet ook mijn krukken nog niet bovenhalen. Maar het doet dus wel verdomde zeer.
Ik heb deze voormiddag een aantal oefeningen gedaan op de Wii om mijn rugspieren wat te versoepelen, maar het heeft niet geholpen, helaas. Ik vermoed dat het deels aan mijn bureaustoel ligt. Niet dat het geen goeie is, maar hij is niet specifiek ontworpen voor iemand met een hernia.
Ik had eerder al eens zitten kijken voor zo’n speciale rugsteun voor op een stoel en in de auto, maar had zitten twijfelen: wat als het niks voor mij is? Als het mij niet helpt? Dan heb ik meer dan 100 euro uitgegeven voor niks.
Ik zette dus de volgende oproep op mijn Twitter en Facebook: “Heeft iemand soms een ergonomische rugsteun die ik eens mag lenen? Ik wil die uittesten vooraleer er zelf een te kopen. #dtv”
Links en rechts kreeg ik wel een antwoord van iemand die er eentje aanraadde, maar dat was het zowat. Tot ik een tweet kreeg van de baas van Partena:
En ietsje later kreeg ik een telefoontje, en zat er daarna een mailtje in mijn inbox:
Beste mevrouw Rombaut,
De betterback zal na de middag voor u klaarliggen in het hoofdkantoor van Partena aan de Coupure Links 103 i
in Gent.U kan deze gedurende 1 week vrijblijvend testen.
Meer informatie over de betterback vind u op onze webshop www.partena-gezondheidshop.be. U vindt er ook de link naar onze gids voor een rugvriendelijker leven.
Brengt u de betterback na gebruik terug naar het kantoor of naar de winkel in Oostakker?
Succes ermee!
Vriendelijke groeten,
Stéphanie Reynaert
Coördinator Partena Gezond
Als dat geen service is, dan weet ik het ook niet meer! Als ik nog geen klant was van Partena, ik ging het nu wel overwegen. En morgen rijd ik dus om die BetterBack. Ik ben benieuwd.
366 – 18 oktober
Dit jaar heb ik toezicht achteraan de school, bij de fietsenstalling. En ben ik toch droog gebleven vandaag.
Verkavelingsperikelen
Omdat onze architecte die het voorontwerp heeft getekend, intussen bevallen is en verzuipt in het slaaptekort en het werk, heeft ze ons doorverwezen naar iemand anders. Iemand in wie ze het volste vertrouwen heeft, die met dezelfde programma’s werkt, en die ook al geregeld samengewerkt heeft met de projectplanner met wie wij willen werken.
Renée kwam vandaag langs met de afgewerkte dossiers voor de verkavelingswijzigingaanvraag (’t is dat het niet op het Scrabblebord kan, of het zou de max van een woord zijn), in respectievelijk vier- en zesvoud. Ik moet er nog de bewijzen van aangetekende verzending naar de mensen die ik niet persoonlijk kon bereiken, bijsteken, en dan kan ik alles gaan indienen. Het zal voor volgende week donderdag zijn, dan heb ik daar tijd voor.
De architecte had alles al digitaal naar de mens van Stedenbouw doorgestuurd, en voor hem zag het er goed uit. Oef.
Op hoop van zege.
366 – 17 oktober
Ze worden zo snel groot, meneer.
Pompoen
Eerder dit jaar heb ik nog eens een poging tot moestuin ondernomen. Zo eentje waar ik dan geen werk meer insteek, weetuwel.
De zes broccoliplantjes zijn vakkundig opgevreten door de slakken en ander ongedierte, ondanks de vele slakkenkorrels die ik gestrooid heb. Escar-go, ik vond de naam overigens wel goed gevonden, alleen veegden die beesten er hun spreekwoordelijke voeten aan.
De uitgeplante kruiden zagen het wel min of meer zitten. De munt doet het fantastisch, maar ook de basilicum laat zich niet onbetuigd. De peterselie is een twijfelgeval, en de koriander en de tijm zagen het niet echt zitten.
De pompoen, daarentegen… Ik kreeg de ene bloem na de andere, zelfs nu nog, en dacht dat ik dus een rijke oogst ging hebben. Ja mijn oren… Hier en daar zag ik kleine bolletjes verschijnen aan de basis van de bloemen, en dat was dat. Eéntje is een stapje verder gegaan, maar ook hier kan ik het bezwaarlijk een succes noemen. Kijk maar…
De plant zelf, die is wel enthousiast, ja. Een meter of vijf lang is ze, vermoed ik.
Volgend jaar beter, zeker?
366 – 16 oktober
Waar een leeg wc-rolletje al niet goed voor is…
Varkensgebraad met kruidige jus, witloof en puree.
Het Weight Watchersboek Gezond Gezin is echt al een bron van inspiratie geweest hier ten huize.
Donderdag liep ik in de Colruyt, en zag ik een mooi varkensgebraadje liggen. Varkensvlees, dat eten we hier eigenlijk niet vaak. Het is me vaak te droog, en te weinig smaakvol. Maar ik meende me wel te herinneren dat ik in dat boek verschillende gerechten met varkensvlees had gelezen, waarin dit gebraadje mooi tot zijn recht zou komen.
En jawel hoor, enig geblader leverde me ‘Varkensmignonettes met kruidige jus, tomaten en geprakte aardappelen’ op, op p. 277.
De tomaten heb ik vervangen door gestoofd witloof, en de geprakte aardappelen zijn puree geworden. Het vlees wordt toch apart bereid, dus je kan er alle kanten mee op. Ik heb het gebraadje ook in zijn geheel gelaten, en niet in mignonetten versneden, maar ik denk dat ik dat de volgende keer wél ga doen: het levert een veel mooier korstje op, vermoed ik!
Eigenlijk is het simpel, hoor: je rolt je vlees in wat bloem, vermengd met rozemarijn, tijm en salie, en achteraf maak je met de resterende bloem, wat melk en het aanbaksel een heerlijke dikke saus.
En de maaltijd in zijn geheel kost je 8 punten, nog meer dan genoeg over voor een zondagse eclair.
366 – 15 oktober
Van mij mag Bart vaker op een beurs gaan staan, als hij dan de bloemstukjes meebrengt ^^
Verkiezingen
Ik ben er redelijk gerust in, in de verkiezingen hier in Gent.
Als je de media bekijkt, zou je denken dat er alleen in Antwerpen gestemd zal worden, en dat die stemming bepalend zal zijn voor gans het land. Misschien. Er zijn er die beweren dat de lokale verkiezingen geen impact hebben op het nationale bestuur, maar waarom stelt Di Rupo dan een aantal beslissingen uit? En omgekeerd, als je zegt dat het federale niveau geen impact heeft op het lokale: probeer dan maar eens als bedrijf iets gedaan te krijgen van de stad. Ze schuiven de zwarte piet telkens weer door naar boven.
Maar ook in Gent wordt er dus gestemd. Op papier, en zo heb ik het graag. Ik moest dan wel voor een keertje niet gaan tellen (ofwel zijn ze mijn antwoord kwijtgeraakt, want ik ben wel degelijk opgeroepen, maar heb er nooit meer iets van gehoord), maar toch heb ik meer vertrouwen in dat manuele systeem dan in die computers. Bizar, misschien, voor een nerd, maar toch.
Ik weet dat de partij waarvoor ik heb gestemd, niet zal winnen. Ik hoop dat ze ongeveer status quo blijft. Maar toch vind ik het niet erg. Want ik heb getwijfeld, en ik geef dat eerlijk toe. Die burgemeester van ons, dat is een bijoux. Een man uit één stuk, een echte Gentenaar. Ik ben er dan ook zeker van dat hij het haalt, en dat hij mijn stem niet nodig heeft. Hij zal wellicht met mijn favoriete partij in zee gaan, en van mij mag hij blijven, zeker en vast. Het alternatief, die ene die een paar maanden geleden zelfverzekerd uitriep: “Ik word de nieuwe burgemeester!”, die wordt het alvast niet. Ook daar ben ik zeker van. Zelfs zonder de peilingen van de afgelopen dagen. Want ook al riep hij voortdurend dat hij eigenlijk feitelijk ook een Gentenaar is, en maar vijf jaar is weggeweest: hij kent de echte Gentenaar niet. Hij voelt hem niet aan. Hij IS het niet.
Dus ja, wat het in Antwerpen ook wordt, hoe hard ons Vlaanderlandje morgen ook op zijn kop staat: ik lig er niet wakker van. Want hier in Gent, hier zal het nog altijd oké zijn. En daar ben ik nu al, nog voor er uitslagen zijn, fier op.