Skylanders Giants
Wie hier al een tijdje komt lezen, weet dat de jongens zot, maar dan ook compleet zot zijn van een bepaald spelletje, namelijk Skylanders. Het is een duur affaire: er zijn 32 figuurtjes die bij het computerspel horen, aan 10 euro per stuk. Ze hebben ze intussen alle 32, en een groot deel van hun verjaardags-, kerst- en nieuwjaarsgeld is eraan opgegaan. Ach ja, er staat hier dan tenminste geen andere rommel, en er wordt gigantisch veel mee gespeeld. Wolf heeft er al een aantal nagemaakt in strijkparels, met de bijhorende kaarten spelen ze een apart spel, en Wolf heeft ze ook al nagetekend.
Nu is er dus een tweede spel: Skylander Giants. Een nieuwe CD, dus nieuwe avonturen, en helaas ook nieuwe poppetjes. De Giants zijn een pak groter dan de vorige, maar er zijn ook nieuwe kleine figuurtjes, en driekwart van de oude zijn heruitgebracht in een andere pose. Ik heb de jongens al gewaarschuwd: die krijgen ze niet opnieuw!
Het spel was aangekondigd voor 19 oktober, en vooral Kobe zat er al maanden naar uit te kijken. Ze hebben hier elk nog geld liggen van hun verjaardagen en zo, en wilden dat ervoor gebruiken. Vandaag kreeg ik een berichtje van de Game Mania: het spel was – een week vroeger dan aangekondigd – binnengekomen, en er stond een starterspak opzij.
Ik heb de jongens eerst een vieruurtje laten eten, en Wolf zijn huiswerk laten maken. Pas daarna heb ik aangekondigd dat het spel er was, en dat we het mochten afhalen. Man, ze sprongen allebei letterlijk een gat in de lucht! Maar stràlen zeg!
In de winkel zelf stonden ze te springen en te dansen. En gaven ze met ongelofelijk veel plezier elk de helft van 70 euro, waarvoor ze het nieuwe spel, een nieuw portaal, een Giant, een nieuw figuurtje, en een oud figuurtje in nieuwe vorm kregen.
Tsja. Zoals gezegd: het is speelgoed dat weinig plaats inneemt, en waarmee ze ùùùren zoet zijn. En dat vooral honderd procent hun goesting is. Meer moet dat niet zijn, zeker?
366 – 12 oktober
Waar in Gent?
Ontbijt
Er zijn zo van die vrienden die je maar af en toe ziet, waar je eigenlijk feitelijk weinig contact mee hebt, maar met wie het telkens weer klikt van zodra je ze ziet. Alsof je minstens elke week met hen afspreekt of er uren aan de telefoon mee hangt.
Ik heb zo’n hele fijne vriendin met wie het fantastisch koffiedrinken is. Meestal komt ze bij mij thuis aan de keukentafel zitten, en leuteren we er een paar uur op los. Over gemeenschappelijke vrienden, het werk, mijn kinderen, haar lief, verbouwingen, huizen… U kent het wel, vermoed ik.
Vandaag hadden we zin in een ontbijt buitenshuis, en spraken we af in Clouds in my Coffee op de Dendermondsesteenweg. De bespreking daarvan krijgt u later nog wel eens uitgebreid, maar laat het nu volstaan met te zeggen dat het dik in orde was. Of wat dacht u zelf van onderstaand ontbijt?
Eigenlijk zou ik dat vaker moeten doen, denk ik vaak. Maar als het erop aan komt, ga ik toch regelmatig met een vriendin of vriend ergens iets eten of drinken. Heb ik eigenlijk totaal geen klagen.
Zolang er zo fijne vriendinnen bestaan als vandaag, tenminste. Lieverd, ik heb ervan genoten. Bedankt!
366 – 11 oktober
De nieuwe Lidl op Mariakerke heeft niet alleen laadpalen voor auto’s, maar ook voor fietsen en brommertjes! Chic!
Lezen
Kobe, mijn Kobe van vijf jaar en twee maanden, heeft zichzelf leren lezen. En het gaat alsmaar beter. Zelf heb ik er hem niet bij geholpen, tenzij hij daar uitdrukkelijk om vroeg. Maar hij leest dus overal plaatsnaamborden, opschriften, woorden links en rechts. En vandaag had hij uit de bibliotheek eerste leesboekjes meegenomen, Maan-Roos-Vis. Echt vlot gaat het nog niet, maar hij spelt netjes de woorden, en hangt ze dan aan elkaar. Met tweeklanken heeft hij het nog moeilijk, want die kent hij niet, maar als ik ze hem één keer uitleg, is hij ermee weg.
Natuurlijk heeft zijn broer hem al veel geholpen. Dat doet hij ook met rekenen, en daar zit Kobe op het niveau van eind eerste leerjaar, op zijn minst.
Ik hoop alleen uit de grond van mijn hart dat hij dan volgend jaar niet schoolmoe wordt. Want behalve het schrijven zal het niet echt een grote uitdaging voor hem vormen.
366 – 10 oktober
Zelfportret
Ei!
“Och jong, ga naar huis en bakt u een ei!”
We waren deze week nog bezig over deze uitdrukking, en of ze eigenlijk verder reikt dan Zomergem-Lovendegem en die contreien. Geen flauw idee eigenlijk (zet gerust uw plaatselijke kennis van dit idioom in de commentaren, dan krijgen we er misschien een zicht op), maar dat ‘ei’ vind ik wel opvallend.
Ik ging hier dan een overzicht geven van alle uitdrukkingen in het Nederlands over eieren, maar daar was dus geen beginnen aan he! Er zijn er echt massa’s, en een aantal waarvan ik nog nooit gehoord had. Deze bijvoorbeeld vond ik serieus grappig, en had ik nog nooit gehoord: “Een ei is geen ei twee ei is een half ei drie ei is een paasei”.
Om maar te zeggen dat we eieren eigenlijk meestal gruwelijk verwaarlozen als het op voedingsstoffen aankomt. In de Weight Watchers is het nochtans een ongelofelijk fijn ingrediënt om een snelle hap mee te maken, voor weinig calorieën en veel verzadiging. Geef toe, er zijn weinig dingen zo snel als een omelet, en je kan er zowat alle restjes groenten uit je koelkast in kwijt. Dan nog een beetje hesp snipperen, een restje kip in stukjes trekken, of gewoon zonder vlees, wat lightkaas erover strooien, en voila!
Hier bijvoorbeeld met hesp, kerstomaatjes, reepjes courgette en verse dragon:
Of een recept met quinoa, bijvoorbeeld:
De anti-cholesterolbeweging heeft ons eigenlijk een beetje schrik aangejaagd van eieren, maar als je niet echt een probleem hebt met je cholesterol, kan een ei per dag zeker geen kwaad. Tenzij je het verzuipt in de alcohol, dan vindt je lever het niet zo fijn :-p
Om maar te zeggen dat ik eigenlijk altijd eieren in huis heb, en dat dat geen slecht idee is. En dat het vrijdag eigenlijk feitelijk wereldeierdag is. Yup, ik wist ook niet dat het bestond, maar er bestaat voor alles wel een dag, dus waarom niet voor het ei? In Kruishoutem gaan ze het alvast graag horen!
Meer info (en een behoorlijk maf liedje) vind je op http://www.ei.be/, met recepten en zo.
(En ja, voor het geval dat je dat niet door had: dit is een gesponsorde post. Omdat ik het wel een wijs onderwerp vond.)
366 – 9 oktober
En toen maakten zij toets, terwijl ik een andere stapel verbeterde.
Geen school
Alleen gold dat niet voor mezelf, wel voor de kinderen. Ik snap dat dus niet goed, die facultatieve verlofdagen van de lagere school. Ze hebben een aantal dergelijke dagen per schooljaar, en dan moeten ze zelfs geen opvang voorzien. Allemaal goed en wel, maar wat doe je dan met je kinderen? Aan een haakje hangen?
Ik weet een aantal ouders die zo elk één keer per jaar een dagje verlof nemen, en hun kinderen bij elkaar laten spelen. Helaas, ik heb misschien wel veel vakantie, maar ik kan die niet zelf kiezen. Ik moest wel degelijk gaan lesgeven. Gelukkig wilde mijn ma voor haakje en reddende engel spelen, en mochten de jongens naar ginder. Zij vinden dat altijd mega wijs, zeker als oma viskroketten maakt.
Ik ben ze rustig (over de stress ’s morgens spreken we niet, nadat we een kwartier achter Kobes linkerschoen hebben gezocht, zonder die te vinden) gaan ophalen rond drie uur, heb nog gezellig zitten kletsen met mijn ma, en ben toen nog even naar mijn grootmoeder in Ursel gereden. Ze mag dan misschien wel eenennegentig zijn, ze is nog steeds verdomd bij de pinken!
