De foto is speciaal getrokken voor een goeie vriendin in den Ameriek, maar ik vond hem zelf zó wijs dat ik hem u niet wilde onthouden. Van enige misplaatste moederlijke trots is – uiteraard – totaal geen sprake :-p
Nog maar eens trots op de kinderen
Garage TV heeft een Best of 2007 gepubliceerd.
Moet eens gaan kijken naar de nummer drie bij ‘Schattigste kindjes’ en de nummer twee bij “Schattigste baby’s”.
En ja, ik weet dat Garage TV nog lang geen YouTube is, en dat er nog niet zoveel bestanden zijn, maar laat me nu toch eens trots wezen zeg :-p
Kinderen
Kijk ze, gewoon omdat ik zo trots ben op mijn ventjes 🙂
Lief
Mijn huisgenoten zijn eigenlijk toch echt wel lief…
Maandagavond, toen ik Wolfje en Kobe had opgehaald, voelde ik me niet zo schitterend. Ik zat dus eventjes voor me uit te staren op de rand van de zetel, toen Wolf naast me kwam staan.
– Wat is er, mama?
– Ik voel me niet zo lekker, liefje.
Waarop hij me met grote ernstige ogen aankeek, en zei:
– Dan zal ik jou een beetje beter maken, mama.
En prompt begon hij met zijn ene kleine handje mijn nek te masseren, terwijl hij intussen rustig verder naar televisie keek.
En gisteren dan: ik lag in de zetel naar een film te kijken, onder een dekentje want ik had het echt koud, en de baby was in mijn armen in slaap gevallen, zodat ik niet echt veel kon verroeren. Toen Bart heel lief kwam vragen of hij iets voor me kon doen, vroeg ik hem dankbaar een warme melk met honing, kwestie van op te warmen.
Iets later kreeg ik een grote kom hete melk in mijn handen, mét honing, en een dikke schuimlaag. De lieverd had de melk zelfs speciaal opgeschuimd voor me 🙂
Kindje
Wolf daarnet, op de trap naar boven, richting bed:
“Stt, mama, onze twee kindjes slapen!”
Ik kijk hem niet-begrijpend aan: ‘Kobe slaapt, maar jij toch nog niet?’
Ongeduldige blik: ‘Maar mama, ik bedoel wel papa hé! Hij is ook een kindje!’
Mja, dat komt ervan als papa in de zetel in slaap valt :-p
Driekoningenommegang in Wondelgem
Deze namiddag, na een Elanorvergadering (Elanor = het Tolkiengenootschap, maar de website ligt tijdelijk plat) ben ik met Wolf naar de Driekoningenommegank hier in Wondelgem geweest. Bart bleef thuis bij Kobe (eigenlijk wel handig, die flesvoeding) en Pieter van den apotheek was zo lief om zowel mij en Wolf als Delphine, Marthe (Wolfs vriendinnetje) en Victor (respectievelijk vrouw en kinderen van) alsook Delphines zus naar het tweede startpunt van de stoet te brengen.
De hele parcours van de stoet zou echt veel te lang geweest zijn voor de kinderen, ik heb Wolf nu al een paar keer voor eventjes gedragen. Zelfs nu waren we al een uur aan het stappen, met voorop de fanfare, dan een steeds meer aanzwellende groep mensen, het genootschap, drie reuzen vooraan, de drie koningen met elk een koningskind, een heerlijk dixielandgroepje, en de drie grote reuzen. Er was jammer genoeg geen boer met een grote kar waarop de kinderen konden zitten, zoals blijkbaar wel de vorige jaren het geval was, en wat trouwens de reden was dat ik geen buggy heb genomen voor Wolf. Overal werden er fakkels en andere lichtjes meegedragen, en bijna alle kinderen hadden wel een kroon, een cape en/of een ster mee.
Wolf wilde dat op het laatste moment niet, zodoende lieten we zijn kroon maar thuis. Jammer eigenlijk.
Ook aan de kant van de weg stonden overal lichtjes en fakkels, en overal stond volk buiten te kijken, te zwaaien, te kletsen, en vooral ook dreupels te schenken voor het genootschap.
Het eindpunt was Den Dries, waar een hoop kraampjes waren opgesteld, een groot kampvuur werd onderhouden door de locale scouts, en een podium stond.
Ik had de laatste tien minuten Wolf aan de gang gehouden met de belofte van een pannenkoek, en die waren er dan nog niet eens! Gelukkig stond er wel een kraampje met chocomelk (met vrije gift) en (naast dreupels, soep, glühwein, hotdogs, beenhesp, en ik mis wellicht nog een paar dingen) eentje met gestreken mastellen. Die bleken evenzeer in de smaak te vallen, Wolf heeft naast zijn eigen mastel ook een helft van Marthe ingepikt (die had toch te veel).
Jammer genoeg begon het tien minuten na aankomst te regenen, zodat we ons naar huis hebben gehaast.
Wolf heeft nog twee boterhammen binnengespeeld, en is dan compleet strijk gegaan in zijn bedje. Ik denk dat het misschien wel wat veel was voor een bijna-vierjarige :-p
Spaceframe Sculpture Kit
Via Popgadget zag ik dit staan, en ik was meteen verkocht: onze Wolf zijn grootste hobby is huisjes en kampen bouwen met zowat alles wat hij kan vinden: tafels, stoelen, zetels, kapstokken, bezemstelen, dekens, lakens…
Jammer genoeg verschepen ze, zoals zo vaak, niet buiten de US. Grr. Zeker met de lage dollar was dit best interessant geweest…
Wolf heeft het vandaag al de hele dag in om (begin)medeklinkers te vervangen door de p- of de pl-. Zo zat hij het liedje te zingen van een “plief plein plopijntje had een plieplje op zijn pleup”.
Toen ik hem daarnet vroeg (we overlopen ’s avonds altijd even de volgende dag) wat we morgen vroeg gingen eten, antwoordde hij: “Poffiepoepen”. En toen hebben we allebei de slappe lach gekregen.
Een welbespraakte vierjarige, ik kan het iedereen aanraden :-p
Schatje
Gisteren ben ik, na een bezoek aan de oogarts in Eeklo, nog even de C&A binnengelopen. Leuke kleren voor grote maten, en vooral ook leuke kinderkleren. Wolf had niet direct iets nodig, maar toen zag ik een T-shirt hangen… Niet zomaar een T-shirt, maar eentje met een grote kroon en twee ridders op! Hoewel er enkel maar witte versies waren (met wat turquoise en zo), kon ik het toch niet laten, en heb ik er eentje meegenomen. Toen ik hem gisteren toonde aan Wolf, was die niet bijzonder enthousiast, maar dat kan ook de vermoeidheid geweest zijn.
Toen ik hem dan vanmorgen vroeg wat hij wilde dragen, was het meteen: “Mijn nieuwe ridderT-shirt!” Trots als een pauw stapte hij ermee rond, en toen, plots, aan het ontbijt, boog hij zich voorover en gaf me een dikke kus: “Dank u, mama, om gisteren in de winkel mijn ridderT-shirt gekoopt te hebben!”
Zeg nu zelf, ge zoudt dat toch opeten van schattigheid!
Zakdoekjes
Het valt me regelmatig op hoe attentvol en opmerkzaam Wolf eigenlijk wel is voor een nog-maar-net-driejarige: dit weekend ging en moest en zou hij in de supermarkt een doos zakdoekjes meenemen voor zijn juf. Die van haar in de klas waren namelijk op, zei hij. Deze morgen ging hij dan ook fier als een gieter zijn doos zakdoekjes afgeven aan haar, en ja hoor, de zakdoeken in de klas waren effectief op, ze had noodgedwongen een keukenrol klaargezet.
Wel, dan voelt een mens zich trots, weet je.