Geplaatst op

Cursus

Ik had heel toevallig geen les vandaag 🙂

Ik heb op dinsdag al maar drie uur les te geven (de namiddag wordt steevast ingevuld met verbeteren en voorbereiden), en vandaag waren twee van de drie groepen op uitstap. Mijn vierdes hadden dan weer een film in het kader van een Rwandaproject, en aangezien er genoeg toezicht was, hoefde ik vandaag voor dat ene uurtje niet naar school. Ik vind het fantastisch dat ze rekening hebben willen houden met het feit dat ik me echt niet goed voel, maar toch de moeite doe om les te geven.

Soit, ik voelde me haalbaar vandaag, en was van plan een hoop van de achterstallige verbeteringen weg te werken. Die blijven daar maar liggen, omdat ik na een lesdag meestal gewoon crash in de zetel, doorgaans zelfs zonder iets te eten.In de plaats daarvan heb ik echter een cursus herschreven. Ik gebruikte nog steeds oude drukproeven die ons destijds door de uitgeverij (het langverwachte boek verscheen maar niet) ter beschikking waren gesteld, maar intussen was het boek wél al verschenen en kon dat dus eigenlijk niet meer. Ik heb me de hele dag in Cicero verdiept, en meer bepaald in zijn ballingschapsbrieven, en hoe ik zijn intellectuele en politieke persoonlijkheid het best kon overbrengen op vijftienjarigen.

Het klinkt raar misschien, maar ik heb daar dus van genoten. Ik dóe dat dus graag he!

Geplaatst op

Integratie

Vandaag had ik het weer eens aan mijne rekker: integratie van de zesdestudiejaars. Dat houdt in dat de basisschool van onze school eens een kijkje komt nemen op onze school, dat ze een rondleiding krijgen, en dat ze ook 4 lesjes van elk een half uurtje krijgen in een vak dat ze nog niet kennen, en waar ze eventueel voor kunnen kiezen. Daar valt Wetenschappelijk Werk onder, Technologische Opvoeding, Engels, en uiteraard ook Latijn.

Ik heb daar kleine brochuurtjes voor gemaakt, met een algemene uitleg waarom ze Latijn moeten doen (ik leg dat in hun taal uit, de tekst is voor de ouders), maar uiteraard ook met meer dan dat, of het zou nogal saai zijn. Zo vertalen we dan samen een grafsteen voor een jongetje van anderhalf jaar, en zijn ze apetrots dat ze dat gedaan hebben. En daarna halen we tien anachronismen uit een tekening van een Romeins dorpstafereeltje, en dat vinden ze zalig natuurlijk.

Eigenlijk doe ik dat dus niet graag. Die gastjes gaan dat nooit merken, die zijn meestal laaiend enthousiast en dat is een goede recruteringsbodem (de reden waarom we het doen natuurlijk). Maar voor mij is dat alles behalve uitdagend, want er zitten er tussen die al op voorhand met gekruiste armen zitten en zeggen: “Latijn is stom, ik doe dat toch niet!” En ga daar dan maar eens tegenin.  En dat dan zes keer. Soit, ik heb het maar twee keer moeten doen, want eigenlijk is het tegenwoordig de taak van mijn collega die eerstejaars geeft.

Maar enfin, ik heb me weer van mijn taak gekweten, ze waren enthousiast, en meer moet dat niet zijn.

Geplaatst op

En toen was er weer school. Ik had er tegenop gezien, omdat ik echt niet wist hoe ik me ging voelen, en of dat te combineren was met lesgeven. Maar lo and behold, het viel beter mee dan verwacht. Eigenlijk weet ik dat al lang: als ik een slecht humeur heb, of ik voel me niet schitterend, en ik begin les te geven, dan betert het doorgaans vrij snel. Tenzij ik echt ziek ben natuurlijk, maar dan ben ik doorgaans al niet eens naar school vertrokken. Ik haal dus echt energie uit het lesgeven, uit de leerlingen, uit het proberen hen te enthousiasmeren en iets bij te leren. En, geloof het of niet, maar doorgaans zijn het ook engeltjes: als ik zeg dat ik me niet zo goed voel, dan zijn ze rustiger en braver dan anders, en heb ik er al helemaal geen werk meer mee.

Maar dat kan ook liggen aan het feit dat ik dan natuurlijk keihard toesla als ze zich niet koest houden. Hmm.

Geplaatst op

Vakantie!

Vandaag heb ik me toch richting school gesleept, omdat het maar een half dagje was (compensatie voor de woensdagnamiddag), en ik voor een deel verantwoordelijk was voor de kwis. Zoals gisteren gezegd, zie ik dat wel zitten: ik kan zitten en desnoods gaan liggen, en ik sta op tien minuten thuis, als dat nodig mocht zijn. De collega’s waren eigenlijk wel bezorgd, en iemand vond dat ik er koortsig uitzag. Hmm, da’s nu zowat het enige dat ik me niet voel, en da’s koortsig.

Soit, na de kwis ben ik onmiddellijk naar huis gegaan en opnieuw in mijn bed gekropen, en geslapen tot 17.00u. De kinderen vonden de opvang toch niet erg, blijkbaar.

De bedoeling was dat ik vanavond met Bart naar het SMAK zou gaan, de opening van Electrified#2, maar helaas. Het is de zetel geworden, met een aantal afleveringen van Stargate Universe, die tegen verwachting in echt wel goed is, beter dan de basisreeks.

Eten lukt nog steeds niet echt, al doe ik mijn best om toch regelmatig iets binnen te hebben, kwestie van niet te verzwakken. Zo dwing ik me om samen met de kinderen tenminste één boterham te eten. Maar ik ben wel telkens bijzonder blij als ze van tafel zijn, en in hun bed liggen: ze eten geven en in bed steken is genoeg om me weer helemaal uit te putten.

Ik zal blij zijn als de maagmedicatie inkickt.

Geplaatst op

1 april

Helaas is dit geen aprilgrap: ik heb deze morgen naar school moeten bellen dat ik thuisbleef. Kotsmisselijk. Apelam. Goed om te bellen, en terug in mijn bed te kruipen. Gelukkig dat Bart de kinderen voor zijn rekening nam, want zelfs dat zou niet gelukt zijn.

De bedoeling was dat ik vandaag met de vijfdes mee zou gaan naar Antwerpen, voor een bezoek met gids aan het fotomuseum, dan een workshop, en in de namiddag een wandeling met foto-opdrachten. Ik hoop dat ik mijn collega’s nu niet te veel in de problemen breng… Moest het nog een dag op school zijn, zou ik me misschien nog hebben samengeraapt, in de wetenschap dat het amper vijf kilometer van mijn bed is, en dat ik daar regelmatig gewoon kan zitten en zo. Helaas.

Ik heb de hele dag in mijn bed gelegen, geslapen tot 13 uur, dan iets kleins gegeten, en dan weer verder geslapen tot 15.00, met aansluitend een doktersbezoek. Die denkt dat het een ernstige maagontsteking is, heeft mijn maagmedicatie verdriedubbeld, en gaat ook een uitgebreid bloedonderzoek laten uitvoeren, want wellicht zit ik ook ergens met een vitaminen- of mineralentekort.

Ik ben dan de kinderen gaan ophalen, al tandenbijtend, en heb me daarna weer in de zetel gedrapeerd. De babysit voor de Weight Watchers heb ik maar weer afgebeld: ik zag dat echt niet zitten. De kilo’s zullen er wel af zijn, geen nood, ik eet nauwelijks.

En geen zin in aprilgrappen uiteraard.

Geplaatst op

Quiz en spel zonder grenzen.

Vandaag zat ik bij de vierdes ingedeeld. Een hele toffe groep, als je het mij vraagt.

In de voormiddag was er een uitgebreid ontbijt voorzien met koffiekoeken (ik heb het me ondanks het dieet toch laten smaken) en daarna een quiz. Ik moest enkel maar aan de computer zitten en de scores intikken, en eigenlijk was ik daar wel dankbaar voor: ik voelde me namelijk weer niet al te fris. Niet alleen de vermoeidheid was er nog, ook de misselijkheid begon weer de kop op te steken. En ik die hoopte daarvan af te zijn! Hmpf.

In de namiddag leek het iets beter te gaan: spel zonder grenzen! Elke leerkracht werd als coach/scheidsrechter toegewezen aan een groepje van 8 leerlingen, die de meest gekke opdrachten moesten uitvoeren. Ik heb echt veel lol gehad, tot het moment dat er bijzonder pijnlijke en acute darmkrampen de kop op staken: ik heb note bene twee keer mijn papieren in handen van één van de algemene scheidsrechters gestoken, en ben richting toilet moeten crossen.

Er is dus echt wel weer meer aan de hand: mijn spijsvertering ligt grondig in de knoop. Blah!

Geplaatst op

GWP-week

Ofte Geïntegreerde WerkPeriode, ofte schoolreisweek. De eerstes, derdes en zesdes zijn op overnachtingsweek (respectievelijk Ardennen of zee, Oostenrijk en Italië), ik ben ingedeeld bij het fotografieproject van de vijfdes (en één dagje bij het sportproject van de vierdes omdat ze daar een man te kort kwamen).

Vandaag was er de theorie rond fotograferen, ofwel dus drie workshops. Eentje over animaties (met papieren figuurtjes op een achtergrond iets laten bewegen door telkens een foto te nemen), een over belichting en pure technieken zoals kadrering en perspectieven, en een over de geschiedenis van de fotografie.

De eerste workshop vond ik schitterend, de anderen waren naar mijn mening wat te lang. Het feit dat ik zo moe ben, zal er misschien ook wel voor iets tussengezeten hebben: ik had het lastig om wakker te blijven in de warme, halfduistere lokalen.

Bon, ik ben benieuwd wat de komende praktijkdagen zullen geven. En ik wil het fotomuseum in Antwerpen écht wel een keertje zien!

Geplaatst op

Idus Martiae

Brutus-Obversebrutus-reverse

“Beware, beware the Ides of March!”

Volgens Shakespeare kreeg Caesar deze woorden exact 2054 jaar geleden te horen, en lachte hij ze weg.

Helaas, later die dag werd hij door een aantal senatoren, waaronder zijn adoptiefzoon Brutus, neergestoken.

Ik was het zelf vergeten, maar mijn onvolprezen stagiair had eraan gedacht, en tot mijn grote vreugde wisten de leerlingen het ook meteen. Jawel, soms lukt het hen iets bij te brengen :-p

Geplaatst op

Oudercontact

Voor de meeste collega’s is dit oudercontact een slag in het water: er is wel een rapport van dagelijks werk geweest, maar veel ouders zie je toch niet: de examens zijn nog veraf, en als er leerlingen in de problemen zitten, weten die doorgaans wel waarom. Daarom duurt dit oudercontact geen drie, maar twee uur.

Toch heb ik de hele tijd mensen gehad. Blij, want het waren telkens weer mensen met zinnige problemen en vragen. En dan heb ik vaak medelijden met die ouders in kwestie.

Er is de vader die zich geen raad meer weet met de puberende zoon, en ook niet weet hoe hij bepaald negatief gedrag kan keren.
Er is de moeder van het meisje dat dolgraag Latijn doet, maar het eigenlijk gewoon niet aankan. Dat vind ik dan zo vreselijk: wel willen, zelfs doodgraag willen, maar niet kunnen. Gelukkig begrijpt die moeder dat, en gaat ze daar ook rekening mee houden, zelfs al zou dochterlief er uiteindelijk toch nog nipt door zijn. Want ook al zou ze het nu nog halen, dan hangt ze in het vijfde of het zesde jaar, en moet ze haar jaar opnieuw doen.
Er zijn de ouders van het achttienjarige meisje dat plots een enorme ommezwaai toont: van een goeie leerling naar een babbelaar die geen interesse meer toont, slechte punten heeft, ronduit minachtend tegenover leraars en ouders staat, en die daar blijkbaar ook totaal geen aanleiding voor heeft. Dan tast je samen in het duister, en voel je je machteloos.
Of er is de moeder van de zoon met Syndroom van Asperger, die ik al vier jaar in mijn klas heb, en waarvan ik nu plots weer merk dat het niet meer zo goed gaat.

Als je alles zo’n beetje samenlegt, dan weet je dat je als leraar toch een groter impact hebt op die jonge mensen dan dat je doorgaans vermoedt. En dan kom ik helemaal opgedraaid thuis, en hoeft een Gentse les niet meer zo. Want dan heb ik mentale rust nodig.

En hoop ik vooral dat mijn twee jongens later een van de 160 andere leerlingen zullen zijn, met wie het wél goed gaat…

Geplaatst op

Goedgezind

In tegenstelling tot gisteren ben ik vandaag wél goedgezind.

De zon schijnt, mijn leerlingen gedragen zich zoals het hoort, ik heb een goeie stagiair (er is altijd ruimte voor verbetering, maar hij doet dat goed) en ik hou van mijn werk.

Bovendien ben ik op vrijdag klaar met werken om 12.00. Correctie: klaar met lesgeven. Ik ben rustig naar huis gereden, en heb mijn nieuwe PC uitgepakt. Aansluiten was een fluitje van een cent, en het ding is volledig geïnstalleerd. Bovendien hoor je hem nauwelijks, en dat meen ik ook: het moet al echt muisstil zijn om te horen dat hij aanstaat. Prachtig dus! De Windows 7 is even wennen, en het nieuwe toetsenbord ook (mijn ouwe split key keyboard werkt niet op USB, helaas) maar verder ben ik bijzonder tevreden. Nu ben ik dus stukjes bij beetjes aan het instellen.

Daarna ben ik de kinderen gaan ophalen en met hen richting Delhaize getrokken. Ook zij waren allebei goed gezind, en dat werkt aanstekelijk.

De zon: het doet wat met een mens. Of het kan ook aan die goeie nacht slaap of de nieuwe PC liggen natuurlijk :-p