Categorie: Vermageren

Vandaag zat het me niet mee (diverse omstandigheden) en had ik dus zonder meer een hoop water gedronken, flink gegeten (netjes binnen puntenbudget) en daar totaal geen acht op geslagen. Deze middag heb ik ook smakelijk gegeten op school: een heerlijke koude schotel van gebakken kipfilet (helaas in veel vet) met pijnboompitten en spekjes op een bedje van witloofsla en gewone sla met mandarijntjes. Ik heb er ook een klein kommetje frieten bij gegeten, want het alternatief was een broodje en dat was eigenlijk evenveel punten :-p

Toch verschoot ik behoorlijk van mijn resultaat op de weegschaal deze avond: een halve kilo bij! Nooit gedacht! Deze morgen had ik namelijk voor het eerst 95,9 zien verschijnen op mijn weegschaal, en was ik behoorlijk blij! Nu ja… Ik geef toe, ik heb niet echt veel groenten en fruit gegeten de afgelopen week. Ik heb ook voor het eerst quasi al mijn vrije punten opgebruikt.

Soit, ik laat me er niet door kennen, voor mezelf telt toch het resultaat ’s morgens, en da’s toch al meer dan 6 kilo!

Oh, enne… het was weer dezelfde interimcoach als vorige week, en hoewel hij het niet kan laten breedsprakerig te zijn, was hij een pak meer verdraagbaar dan vorige week. Hij vertelde veel, een hoop interessante inzichten uit de psychologie en al, maar zonder belerend of neerbuigend te worden. Zelfs mijn vriendin zei het: hij is rustiger dan vorige week :-p

Dik tegen mijn zin, want veel te moe, trok ik gisterenavond naar de cursus van de Weight Watchers. Mijn humeur verbeterde er niet op toen ik niet Marianne, onze gewoonlijke coach zag zitten, maar wel een iets oudere man die een vervanger bleek te zijn.

Onverschillig ging ik op de weegschaal staan, en keek mijn ogen uit: 1,6 kilo deze week. Moh! Ik blij natuurlijk, maar ik had het niet echt verwacht. Niet dat er etentjes of zo op het programma hadden gestaan, maar ik had niet bepaald extra mijn best gedaan of zo, gewoon braaf punten geteld en nog een hoop vrije punten overgehouden. En gezumbad op maandag, dat wel. In totaal ben ik nu 5,4 officiële kilo’s kwijt op vijf weken, ik ben dik tevreden.

En toen kwam de Beverse coach aan het woord. Het thema bleek motivatie te zijn, maar door zijn preek (een beter woord kan ik niet vinden) van een uur had ik zin om een hele bak chocolade na elkaar op te fretten. Een andere cursiste vertrouwde me toe dat ze zelfs in slaap was gevallen… Pas op, bepaalde dingen die hij zei, waren ook wel waar, en gaven stof tot nadenken, maar… Voor mij had hij afgedaan toen hij begon: “Dames, wai gebroiken te veel ‘et woord stress. En stress, da’s eigelik een eufemisme. Wet er iemand soms wat een eu-fe-mis-me ies?” (Het accent, daar kon hij niet echt aan doen, maar het droeg niet bij tot mijn verdraagzaamheid. Mea culpa.) De toon was zó belerend dat ik het me niet eens verwaardigde om antwoord te geven. Toen iemand het antwoord gaf, speelde hij verbazing: “Jawadde, da’s nui al den derde groep op rai die ‘et antword wet! Straks kan iek nog begienne over een pleonasme!” Toen kon ik me niet meer inhouden, en merkte smalend op: “Voeg er dan misschien nog een tautologie en een homoioteleuton aan toe, hm?” Kom zeg: het is niet omdat we dikke vrouwen zijn, dat we stom zijn he! Ik had nog behoorlijk veel zin om achteraf hem even de etymologie van het woord eufemisme te gaan vragen, en eens zien wat hij daarvan ging terechtbrengen, maar ik heb het maar gelaten: zo kleingeestig wilde ik nu ook weer niet zijn.

Soit, zoals ik al zei heeft hij ook veel zinnigs gezegd, maar hij mag echt wel iets aan die Antwerpse arrogantie doen.

En nee, mijn humeur was niet echt beter toen ik thuiskwam. Ik heb nog iets gefret uit pure frustratie, en ben toen maar gaan slapen.

Hmpf.

Gisteren trok ik met een bang hart (nu ja) naar de weging van de WW, want door die baaldag, en de stoverij en kaasschotel van vorig weekend, was ik er niet gerust in. Groot was mijn verbazing toen er toch 600 gr. af bleek te zijn, in totaal nu dus 3,8 kilo. Officieus zag ik deze morgen overigens, in mijn nakie, 97,8 staan, bijna vijf kilo lichter dan vier weken geleden. Yay!

Ik blijf dus dapper verder doen. Alleen vind ik de evolutie niet zo fijn: 2 kilo – 1 kilo – 600 gr. Soit, ik had me vooropgesteld blij te zijn met een halve kilo per week, je zal me dus niet horen klagen. En intussen heb ik al mijn vrije Propunten ook opgefret aan ongezonde dingen, dus dat kan best wel kloppen. In het begin bleef ik quasi van die extra punten af.

Die collega die dapper meedoet met mij, was echter nogal ontgoocheld: ze volgt nauwgezet haar punten, maar was amper 200 gr af. Het enige waar we kunnen aan denken als oorzaak, is dat ze haar extra vrije punten opspaart tot het weekend, om dan alles meteen op te gebruiken aan pinten.

Dat was trouwens ook wat onze coach zei: gebruik die punten niet om tonnen chocolade te eten, of alles te verdrinken, maar gebruik ze om eens te gaan eten, of om ze stukje bij beetje op te peuzelen.

Mijn vriendin gaat deze week van haar hart een steen maken, en het op cola light houden op café. Ik ben benieuwd naar het resultaat.

Vandaag mijn eerste complimentje gekregen!

Een collega, die passeerde toen ik op toezicht stond, sprak me aan: “Zeg, nu kan ik toch echt niet verkeerd zijn, he! Gij zijt echt vermagerd!” Ze had me vroeger al een paar keer die vraag gesteld, maar doorgaans lag dat aan mijn kleding. Nu stond ik te glunderen. “Jawel, vier kilo al!” “Ziet wel! Ge ziet het goed vanachteren! Aan uw… kont!” en ze schoot in de lach.

En ik? Goh, ik was content als een klein kind!