Geplaatst op

Stomme stoot

Jaja, ik zal deze nog wel eens uitschrijven in de “stommiteiten van Rombaut”, maar dus eerst in gewone prozaversie…

Het was de bedoeling dat ik deze voormiddag zou douchen met behulp van Bart. Het is niet alsof ik nog niet eerder in de plaaster heb gezeten, ik ken het klappen van de zweep. Bart zou toch de hele dag thuis zijn, lekker gemakkelijk dus.

Toen ik rond half tien naar beneden wilde, riep ik Bart. Geen gehoor. Ik probeerde de walkie-talkie functie van de smartwatch, maar geen gehoor. Dju, dacht ik, die mens hoort mij gewoon niet! Die zit in zijn bureau of in de keuken met zijn oortjes in…
Enfin, ik met enig gestommel de trap af richting badkamer. Na nog wat enthousiast en stilaan wanhopig geschreeuw aan de trap, concludeerde ik dat Bart me écht niet hoorde. Bon, dan maar alleen douchen, zeker? Ik heb dat vaker gedaan, ik weet hoe het moet. Alleen had ik niet de plastiekfolie waarmee ik normaal gezien de plaaster netjes omwikkel en dus droog hou. Ach ja, een handdoek ging het ook wel doen.

Bon, de douche in, een krukje naast de douchebak om mijn voet op te leggen en een handdoek rond het horizontale been, dat houdt het normaal gezien ook wel droog. Alleen… slaagde ik erin om eerst het krukje te doen wegschuiven en het daarna zelfs te doen omvallen. Resultaat: mijn been hing naar beneden en het water liep zonder meer de handdoek en daarna de gips binnen. Euhmm… Maar ik hing vol shampoo en zeep en kon moeilijk stoppen.

Gelukkig kwam toen Bart binnen: hij was simpelweg om boodschappen geweest en hoorde bij het thuiskomen het water lopen. Meteen zette hij het krukje overeind, nam een droge handdoek en probeerde de gips droger te krijgen, maar het kwaad was al geschied. En uiteraard kreeg ik onder mijn voeten, terecht, omdat ik niet gewacht had op hem. Maar ik dacht echt dat hij, zoals gezegd, gewoon thuis ging zijn en me niet gehoord had!

Hij hielp me uit de douche en hielp me met afdrogen, maar terwijl ik in tranen met mijn knie op een stoeltje zat, begon zich een rode plas te vormen onder mijn gips: het water liep eruit, samen met de rode kleurstof van het ontsmettingsmiddel, maar de rode kleur was donkerder dan dat… Dat, samen met het feit dat de wonde behoorlijk begon te pieken, stelde me niet meteen gerust. Ik had gisteren al tegen Bart gezegd dat ik het gevoel had dat het verband in de wonde bleef plakken, want het trok behoorlijk tegen.

Maar toen ik beneden bij het ontbijt de voet op een keukenstoel legde – met een handdoek eronder wegens echt wel doornat – begon ik me pas echt zorgen te maken toen Nazgûl ook op de stoel sprong en zeer aandachtig, zeer intens de voet begon te besnuffelen, waar de vorige dagen de gips hem echt niet interesseerde. Vers bloed, met andere woorden. Meh.

Een telefoontje naar de huisarts leerde me dat ik best gewoon naar de dienst orthopedie van het ziekenhuis belde met de vraag voor een nieuwe plaaster.

Om half twee zaten Bart en ik dus netjes in de wachtzaal, iets voor drie werd de natte plaaster opengeknipt. Nu, het nat zijn op zich was niet zo’n probleem, het feit dat de wonde effectief behoorlijk aan het bloeden was gegaan, iets meer. Ze belden zelfs Wouter op en stuurden hem een foto van de toch wel openstaande wonde, maar hij vond dat niet meteen een probleem. Alleen bleken ze – de chirurg? de verpleging? – geen speciaal ‘netje’ op de wonde gelegd te hebben om te voorkomen dat het verband erin zou plakken, zoals wel de bedoeling was geweest. De verpleegster viste zelfs speciaal de gips nog eens op uit de vuilbak om dat te checken.

Soit, een half uurtje later had ik wél zo’n speciaal netje op de wonde en een propere en vooral ook droge nieuwe gips.

En een extra stommiteit om neer te schrijven, dus. Al een chance dat ik zo’n geduldige, begrijpende echtgenoot heb.

Geplaatst op

Met de fiets op de trein… of toch niet.

Als ik zelf vrij ben en er nog plaatsjes over zijn, ga ik al graag eens mee met de Cultuurcel naar een of andere voorstelling.

Vandaag was het in Brussel te doen, ‘De Woordenaar’ van Bruno Vanden Broecke. De hele groep ging zoals gewoonlijk met de trein, netjes gereserveerd. Alleen doet mijn voet echt lastig en vond ik dat allemaal nogal moeilijk. Ik was zelfs speciaal met de fiets naar het station gereden – fietsen is echt geen enkel probleem – zodat ik de afstand tussen parkeerplaats en stationshal niet moest stappen. De fiets heb ik dan ook gewoon op het plein gezet, niet in de reguliere fietsenstalling.

Ideaal was geweest dat ik mijn fiets gewoon meenam op de trein, want dan hoefde ik geen taxi te nemen naar de KVS heen en terug, maar kon ik ook ginder fietsen. Maar het fietsbeleid van de NMBS is op zijn minst een beetje wereldvreemd te noemen. Ik kan namelijk voor vier euro extra mijn fiets meenemen, alleen kan ik dat niet reserveren. En kan ik dus niet op voorhand weten of er überhaupt plaats zal zijn voor mijn fiets. Ik moet het namelijk aan de treinbegeleider vragen op het moment zelf. En wat als de fiets dan niet meekan? Gaat die trein dan wachten op mij tot ik mijn fiets terug ergens in een fietsenstalling heb gezet? Uiteraard niet. Maar hem gewoon achterlaten op het perron, netjes vastgemaakt, mag uiteraard ook niet. En dus kon ik mijn fiets niet meenemen en heb ik in Brussel een taxi genomen.

Mijn collega’s geloofden het gewoonweg niet, tot ik hen de website van de NMBS onder hun neus duwde.

Oh, en de voorstelling? Schitterend, maar die bespreking komt later nog op de schoolwebsite.

Geplaatst op

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut deel 2

Door de stommiteiten van Rombaut te posten, kreeg ik regelmatig al eens een verhaal doorgestuurd. Bij deze is dus ook de reeks “Stommiteiten van de vrienden van Rombaut” geboren. Enjoy!

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #6

Koop een nieuwe auto. Rij daarmee rond, zo trots als een pauw. Wees in uw nopjes.
Begin u na een tijdje af te vragen wat dat rare geklik is dat soms opduikt. Begin u te focussen op die klik. Maak u zorgen over die klik. Maak u voldoende zorgen over die klik dat ge er uw echtgenoot over aanspreekt. Stel vast dat die ook geen flauw idee heeft wat die klik is en dat hij die ook ietwat vreemd vindt. Sommeer uw echtgenoot een halve dag vrijaf te nemen om met de auto naar de garage te gaan.
Laat een mechanicien uw auto onderzoeken. Stel vast dat die niks vindt. Laat een tweede mechanicien aanrukken. Stel vast dat die ook niks vindt. Laat op vraag van de mechaniciens uw echtgenoot in de garage uitleggen wanneer hij die klik precies hoort.
Wees blij dat  ge er niet bij waart in de garage toen de mechaniciens aan uw echtgenoot uitlegden dat die klik het geluid was van de airconditioning die aanspringt.

Maak aan uw omgeving duidelijk dat gij niet de beste persoon zijn om aan te spreken over technische kwesties. Zucht eens diep.

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #7

Wees een enorme rugbyfan. Vloek eens hartsgrondig omdat de Wereldbeker in Nieuw-Zeeland wordt gespeeld en de matchen dus een kot in de nacht zijn.
Zet uw wekker om vier uur ’s morgens omdat een van de meisjes van uw eigen club in de basisopstelling staat van de match Engeland /Zuid-Afrika. Mep uw wekker om vier uur halfdood en kruip versuft voor uw tv. Hoor hoe de presentatoren enthousiast commentaar geven over de komende match Schotland/Nieuw-Zeeland. Wacht vol spanning tot Engeland /Zuid-Afrika gaat beginnen.

Krab eens in uw haar omdat die presentatoren in de studio maar bezig blijven over Schotland en Nieuw-Zeeland. Realiseer u pas na een dik kwartier dat ge een dag mis zijt en Engeland pas MORGEN speelt.

Blijf uit balorigheid op om Schotland 7 tries te zien incasseren tegen Nieuw-Zeeland.

Kruip terug in uw bed.
Zucht eens diep.

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #8

Wees een jaar of zestien. Wees alleen thuis. Denk van uzelf dat ge perfect zijt in multitasken. Begin te koken en maak tegelijk uw boekentas. Let even niet op en verbrand uw hand. Hou uw hand onder koud stromend water. Merk, terwijl de tranen in uw ogen staan en uw hand onder die koude kraan hangt, hoe de hond begint te braken en uw eten verbrandt.

Denk dat ge beter uw ouders belt om te vragen hoe lang ze nog weg gaan blijven. Zoek uw telefoon. Hou uw hand onder het water. Zoek nog eens uw telefoon. Panikeer omdat ge uw telefoon niet vindt. Zoek gans het huis af omdat ge uw telefoon nog altijd niet vindt. Bijt op uw tanden omdat uw hand pijn doet. Negeer de hondenkots. Zoek uw telefoon. Vind uw telefoon niet.

Bel in paniek naar uw mama om te zeggen dat ge uw telefoon niet vindt, dat ge al overal gezocht hebt, en dat die nog nieuw is en dat ge die niet kwijt kunt zijn en dat uw hand zeer doet en of zij niet efkes naar die telefoon kunnen bellen maar dat dat ook niet zal helpen want dat de telefoon op stil staat en wanneer ze thuis gaan zijn en of ze dan kunnen helpen zoeken want uw hand doet pijn en ge vindt uw fucking foon niet!

Hoor hoe uw mama aan de andere kant bijzonder rustig vraagt waarmee ge aan het bellen zijt. Val eventjes stil. Kijk even niet-begrijpend naar de telefoon in uw hand. Merk hoe uw euro valt.

Wacht eventjes, zet dan uw telefoon weer aan uw oor en zeg: “Laat maar, ik denk dat ik hem gevonden heb”.

Zet uw telefoon uit. Ga uw hand weer onder de kraan houden.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #9

Ga chique eten met een vriendin. Krijg een tafeltje toegewezen op de bovenste verdieping. Geniet van het lekkere eten, ondanks het feit dat ze uw vriendin net ‘meneer’ hebben genoemd.
Schrik op wanneer midden in het dessert het licht plots uitgaat. Denk aan een stroompanne. Blijf rustig zitten. Blijf nog eventjes langer rustig zitten. Zoek enige tijd later op de tast de weg naar beneden. Merk op dat daar de lichten wél branden. Merk ook op dat de stoelen al op de tafels staan en dat het personeel alle formaliteit laten varen heeft. Stel vast dat ze bijzonder verbaasd zijn u te zien. Stel, na enige verbaasde blikken heen-en-weer, vooral vast dat ze u precies zo gelijk een klein beetje vergeten waren en dat ze gingen sluiten.

Eet het laatste beetje van uw dessert op met brandend licht, reken af en wees blij dat ge niet opgesloten waart geraakt.

Zucht opgelucht.

 

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #10

Draag hoorapparaten. Hoor hoe uw hoorspecialist zegt dat ge moet oppassen met dat ene hoorapparaat, want dat dat tsjoepke gelijk wat los zit. Denk bij uzelf dat dat wel zal loslopen.

Ga op larpweekend. Sta aan te schuiven voor het middagmaal, merk hoe plots uw hoorapparaat los zit. Heb het plots in handen, en stel vast dat het tsjoepke dat in uw oor past, verdwenen is. Doe een facepalm. Ga met zijn allen de vloer van de herberg afzoeken. Vind het tsjoepke niet. Veeg zelfs de hele herberg. Vind het tsjoepke niet. Zucht eens diep.

Zeg later op de dag tegen uw partner dat er precies toch gelijk nog iets in uw oor zit. Laat uw partner in uw oor kijken. Wees gerust, want hij ziet niets en dat tsjoepke is toch wel een dikke erwt groot.

 Ga slapen rond een uur of twee. Word wakker rond een uur of vier van de pijn in uw oor. Denk dat ge paranoïde zijt want er was echt niks te zien en dat tsjoepke is echt wel groot. Zoek spelleiding en hoor hoe die u aanraden toch naar de spoed te gaan. Wees blij want dat hadt ge zelf ook al zitten denken. Zoek en vind een figurant die om vier uur ’s nachts nog wakker is, bloednuchter én met de auto is. Wees blij.

Rij samen naar Tilburg naar de spoed. Vind eerst de ingang nog niet. Meld u aan, hoor hoe de vriendelijke dame aan de receptie zegt dat dat eigenlijk iets is voor de huisartsenwachtpost, want dat een behandeling op spoed 350 euro zal kosten. Slik even. Bel de huisartsenwachtpost, hoor hoe alle lijnen daar bezet zijn. Hoor hoe ze na vijf minuten nog steeds allemaal bezet zijn. Zucht eens diep.

Wees bijzonder opgelucht wanneer de verpleegster zegt dat ze eerst zelf wel eens zal kijken om zeker te zijn dat dat tsjoepke toch in uw oor zit. Hoor hoe ze dat zeer snel bevestigt. Wees opgelucht dat ge toch niet paranoïde blijkt te zijn. Stel vast dat de verpleegster toch een speciaal soort pincet haalt om zelf te proberen het tsjoepke te verwijderen. Stel vast dat dat toch wel zeer doet, ja. Stel ook vast dat het tsjoepke blijkbaar te glad is om goed te kunnen pakken. Merk dat er een tweede verpleegster bij is gekomen, en dat die een soortement haakje haalt. Merk hoe ze met twee aan uw oor beginnen prutsen. Stel vast dat ge blijkbaar goed op uw tanden kunt bijten om niet te laten merken dat het toch wel echt zeer doet.

Wees onvoorstelbaar opgelucht wanneer ze plots een tsjoepke in uw handen droppen. Wees met zijn allen zeer verbaasd hoe zo’n groot ding zo diep in uw oor kon zitten. Steek het tsjoepke voorzichtig weg. Bedankt het personeel daar uit de grond van uw hart. Wees blij dat ze niks verbruikt hebben – alleen een paar instrumenten moeten gesteriliseerd worden – en dat ze u dus niet eens inschrijven en dus ook niks aanrekenen.

Rij met de figurant terug naar het spelterrein. Kom daar aan rond half zes. Stel vast dat ge toch wel een beetje moe zijt en dat uw oor nog wat pijn doet.

Bedankt de figurant door haar toestemming te geven een stommiteit uit te schrijven. Kruip in uw bed. Zucht eens diep.

Geplaatst op

E-ID

Bon, dat was het dus ook weer niet.

Merel had al een hele tijd geleden een uitnodiging gekregen om haar eID te vernieuwen. Allez ja, aan te vragen eigenlijk. We hadden dat wat laten liggen omdat er nog zoveel tijd was, maar toen kregen we een soortement aanmaning. Euh… juist ja. Achteraf bleek overigens dat we ons helemaal niet hadden moeten opjagen, want dat ze haar nieuwe kaart toch maar mag afhalen van zodra ze effectief 12 is geworden.

Aangezien ik afgelopen weekend gaan larpen was, had ik Bart gesommeerd om pasfoto’s te laten maken van haar, want ik had een afspraak op het dienstencentrum maandag na school.

Bon, Merel en ik daar afgesproken: wat vind ik niet terug? De foto’s. Ik had ze nochtans in mijn handen gehad en klaargelegd, maar ik vond ze niet meer terug. Hmpf.

De bijzonder vriendelijke dame nam al Merels vingerafdrukken en dergelijke, vulde alles in, en ik ging een half uur later terugkomen met de foto’s. Als ik ze vond.

Niet dus.

Goed bezig hier. Ik ben er zeker van dat die foto’s gaan uitkomen, alleen geen idee wanneer of waar. Hmpf. We hebben gelukkig wel nog wat tijd…

EDIT: ze lagen op het bankje aan de voordeur onder een van mijn hoedjes. Juist ja.

 

Geplaatst op

Paniek

Wie hier al een tijdje volgt, weet dat ik een enorme lezer ben. De laatste paar jaar lees ik zo’n 60 boeken per jaar, en dat allemaal elektronisch op mijn Kindle. Ik ben daar dan ook gigantisch fan van, ik lees eigenlijk niet graag meer op papier omdat dat te weinig aanpasbaar is.

Ik sleep dat ding dan ook nonchalant overal mee, gewoon los in mijn tas, in mijn jaszak of op de achterbank van de auto, zonder beschermhoes of iets. Elke avond pluk ik hem van tussen de kussens in de zetel en pak ik hem mee naar boven, ik lees nog in mijn bed, en elke morgen pak ik die gewoon weer mee naar beneden. Routinematig dus. Ik leg hem helaas ook zonder nadenken gewoon uit mijn handen waar het op dat moment past.

Gisterenavond had ik hem blijkbaar niet zomaar zien liggen en was ik naar de badkamer vertrokken zonder boek. Omgekleed, in mijn bommaslaapkleed dus, stel ik daar vast dat ik mijn Kindle niet mee heb. Terug naar beneden dus, naar de zetel, om hem daar in de zetel te zoeken. Hmmm. Geen Kindle. Alle kussens twee keer opgetild, achter de zetel gekeken, onder de dekentjes, geen Kindle. Terug naar boven want ik zal hem wellicht ergens op een rare plaats in de badkamer uit mijn handen gelegd hebben. Geen Kindle. Helemaal naar boven, naar de slaapkamer, ook al weet ik dat ik hem vandaag beneden heb gehad. Geen Kindle. Terug naar beneden. Nog eens de zetel en ook alle tafels doorzocht. De boekenkast. Op de kast onder de tv. In de berging. God, zelfs in de koelkast. Geen Kindle.

Oh, had ik hem niet mee in de auto naar de kine? In mijn bommaslaapkleed op mijn blote voeten naar de auto. Geen Kindle. Oh, en ik heb Barts auto toch gebruikt om naar Wolfs kot te rijden? Terug naar binnen om de sleutels van de Ford, terug naar buiten naar Barts auto. Geen Kindle.

Halve paniek, dikke dikke zucht. De Kindle zal dan morgenvroeg wel uitkomen, zeker? Ik heb nog een Tolkien liggen – De Legende van Sigurd en Gudrun – die ik op papier kan lezen.

Helemaal ontmoedigd kruip ik in mijn bed.

En dan krijg ik ’s morgens een fotootje toegestuurd van mijn lief. Wat ligt er, perfect matzwart op een matzwarte achtergrond, te prijken op zijn dashboard? Jawel. Ik had het ding in het donker – de Ford steekt blijkbaar geen lichten aan bij het openen van de deuren – absoluut niet zien liggen en ik was nochtans gaan kijken.

Diepe zucht.

Van zowel frustratie als opluchting.

Geplaatst op

Stommiteiten van Rombaut: aflevering 5

* Stommiteiten van Rombaut #21

Ga een weekendje met uw lief naar Poperinge. Neem de fietsen mee. Zeg tegen uw dochter die naar zee gaat met een vriendinnetje, dat ze de zonnecrème van haar vriendin maar moet gebruiken want dat gij die goeie zelf van doen hebt. Steek de zonnecrème in de fietstas.

Vertrek zaterdag in de voormiddag met de fiets van Poperinge naar Watou. Stel vast dat het een ideaal fietsweertje is, met zon en wolkjes, een briesje en zo’n 25 graden. Denk er niet aan u in te smeren.

Geniet van Watou, van de kunstwerken, van de gedichten. Geniet ook van het heerlijke weertje, al is het een beetje warm.

Fiets naar kasteel de Lovie, zo’n 5 km verderop, waar ook een paar kunstwerken staan. Geniet van het briesje. Denk dat het misschien verstandig zou zijn u in te smeren. Wees daar te lui voor. Vraag aan uw echtgenoot of ge al rood ziet. Krijg een negatief antwoord. Smeer u niet in.

Fiets terug naar Poperinge. Stel vast, gelijk dat ge het stadje binnenrijdt, dat uw schouders gelijk toch zo’n beetje branden. Begin u te realiseren dat het misschien niet zo slim was om u niet in te smeren.

Kijk terug in het hotel in de spiegel. Realiseer u dat ge ferm onder uw voeten gaat krijgen van uw dochter. Besef dat ze groot gelijk heeft.

Zucht eens diep. Neem een lauwe douche.

* Stommiteiten van Rombaut #22

Heb een paar dingen nodig uit de Decathlon voor de dochter. Stel vast dat het een prachtige zomerdag is en dat ge evengoed met de fiets kunt gaan, da’s maar twintig minuten fietsen. Herinner u, vlak voordat ge de fiets op springt, dat ge nog een was moet buitenhangen. Leg uw handtasje en uw gewone bril uit uw handen, hang uw was op.
Fiets vrolijk naar de Decathlon. Vind deftige sportschoenen, een regenbroek, een minirugzakje en een fietsmandje. Wees oprecht opgetogen.
Kom aan de kassa. Stel vast dat uw handtas nog thuis buiten in de tuin ligt. Stel vast dat uw portefeuille in die tas zit. Stel vast dat uw bankkaart wel degelijk in die portefeuille zit. Stel vooral ook vast dat Decathlon theoretisch de mogelijkheid heeft tot Payconiq, maar dat dat van geen kanten werkt. Probeer een keer of tien. Vloek binnensmonds.
Spreek een aangenaam uitziend gezin aan met de vraag of gij hen het bedrag moogt payconiqen en dat zij dan voor u betalen. Voel uw dochter naast u cringen. Wees zeer dankbaar dat het gezin dat met plezier voor u doet.
Wandel uit de Decathlon met uw aankopen. Steek die netjes in uw fietstassen. Negeer de rode kop van uw prepuberdochter.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #23

Ga naar een megaconcert. Spreek af met een maat dat ge ergens gaat parkeren en dan de fiets gaat nemen. Pik de maat op met fiets. Rij vrolijk naar Oostende. Haal de fietsen van de drager, steekt uw gerief in de fietstassen, fiets vrolijk naar de fietsenparking. Heb er zin in.
Pakt uw gerief uit uw fietstassen, merk dat ge uw gewone bril precies niet mee hebt. Zoek nog eens grondig. Stel vast dat uw gewone bril wellicht nog in de auto ligt. Vloek grondig.
Woon het concert bij met uw zonnebril op, ook als het al donker is. Ga het terrein af met uw zonnebril op. Fiets de vier kilometer naar uw auto met uw zonnebril op. Kom aan de auto, doorzoek uw auto. Vind uw bril niet. Kijk rond op de parkeerplaats en onder de zetels. Vind uw bril niet. Vloek nog grondiger.
Rij naar Gent met uw zonnebril op. Wees blij dat hij niet echt verduisterend is, maar vooral schittering wegneemt.
Kom thuis. Vind uw bril niet op de tafel. Doorzoek uw huis. Vind uw bril niet. Doorzoek nog eens uw auto. Vind uw bril niet.
Ga uw tanden poetsen zo met uw zonnebril op. Kruip in uw bed. Slaap slecht omdat ge uw bril kwijt zijt en ge een dag later voor 9 dagen naar Italië vertrekt.

Sta op met uw zonnebril op. Ontbijt met uw zonnebril. Doorzoek nóg eens uw auto. Vind uw bril niet. Haal uw sjaal en vestje uit uw fietstassen.

Vind uw bril onder de bodemversteviging van uw fietstas. Vloek bijzonder grondig. Doe een facepalm. Realiseer u dat ge dus toch concert + fietsrit + autorit met uw gewone bril hadt kunnen doen.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #24

Wees op vakantie in Sorrento. Geniet van het landschap, het weer, het eten, het gezelschap, het prachtige uitzicht over de Baai van Napels en de Vesuvius.

Ontdek dat er vlakbij een geocache is, maar dat daar een stevige klim naartoe is. Stel vast dat gij op 110 m hoogte zit, dat de kapel waar de cache zit, op 160 m hoogte is met trappen daarnaartoe, en dat de rest van de 3 km wandeling nog stijgt tot 330 m. Maak uw kinderen enthousiast voor die wandeling, vooral de oudste. Denk dat ge dat wel gaat aankunnen.

Ga eten op 50 m, klim met uw volle maag terug naar de 110 m en begin dan meteen, bij 32°, aan de tocht naar de kapel. Stel vast dat uw kinderen jonge springers zijn en dat uw man dat precies ook nog wel een beetje is, maar dat ge uzelf schromelijk overschat hebt.

Maak een rekensommetje: 100+ trappen + 50 jaar oud + conditie -100 wegens kapotte rug en zo + 30 kg overgewicht + 32° + volle maag + misschien ook wel het neveneffect van die zware pijnstiller die ge genomen hebt om te kunnen stappen op uw kapotte voet = absoluut geen goed idee. Voel u halverwege de prachtige trappen duizelig worden. Ga even zitten. Ga even liggen. Geef toe dat ge beter opgeeft. Geef vooral ook toe dat ge het daar knap lastig mee hebt.

Laat de rest van het gezin de klim afwerken. Laat hen beloven om foto’s te nemen en die cache te zoeken.

Ga in uw eentje traagjes terug naar beneden. Ga in de friste op uw bed in uw hotelkamer liggen.

Beloof uzelf om op zijn minst iets aan dat gewicht te doen.

Zucht eens diep…

* Stommiteiten van Rombaut #25

Wees op vakantie in Sorrento. Geniet van het landschap, het weer, het eten, het gezelschap, het prachtige uitzicht over de Baai van Napels en de Vesuvius. Huur een auto. Krijg een Fiat 500 X die eigenlijk meer dan oké is.

Rij de eerste dag van de huur al meteen naar Napels. Stel vast dat alle taxichauffeurs zeggen dat als ge kunt rijden in Napels, ge echt wel een goede chauffeur zijt en dat dat niet overdreven is. Wees trots dat ge een goede chauffeur zijt, compleet met scheldpartijen en Italiaanse handjes naar idioten van andere chauffeurs die door het rood rijden, u de weg afsnijden en alle stommelingen op van die idiote brommertjes.

Vind een parkeergarage – allez, toch iets met die naam – in de buurt van het Museo Nazionale Archeologico. Rij in in de toch wel zeer smalle poort. Mispak u gigantisch aan de draaicirkel van die Fiat. Stop wanneer uw linkerflank nog vijf centimeter van de muur verwijderd is. Stel vast dat ge eigenlijk al op een serieuze helling staat. Panikeer lichtjes.

Probeer achteruit te rijden met die auto die ge absoluut niet gewoon zijt. Bol bij die poging nog een tien centimeter vooruit. Klop uw freins toe wanneer ge nog 1 centimeter van de muur verwijderd zijt. Stel vast dat ge nu nog dieper op de helling staat. Panikeer volop. Zie voor u al de gigantische beschadiging van de linkerdeur en de kosten die daaraan verbonden zijn. Panikeer nog meer.

Zie hoe de eigenaar/gerant/whatever van de garage naar u toekomt en teken doet dat ge achteruit moet rijden. Doe een of ander handgebaar naar die mens van “Duh!” en zeg dat dat niet gaat. Draag het raam open en zeg in het Nederlands : “Doet gij het maar!” Stel vast dat die mens u begrijpt en teken doet dat ge de motor moet afleggen. Leg, zwetend en stijf van de adrenaline, uw motor stil en stap uit.

Zie hoe die mens instapt, start en probleemloos achteruit rijdt, zijn draai wat groter neemt en de garage inrijdt. Vloek op uzelf, vind uzelf een domme gans.

Wees ongelofelijk opgelucht dat uw huurauto niet beschadigd is. Stel vast dat uw smartwatch de voorbije minuten een ongelofelijk goeie workout vond.

Zucht eens diep. Trek de stad in.

 

Geplaatst op

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut deel 1

Door de stommiteiten van Rombaut te posten, kreeg ik regelmatig al eens een verhaal doorgestuurd. Bij deze is dus ook de reeks “Stommiteiten van de vrienden van Rombaut” geboren. Enjoy!

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #1

Stel vast dat het tijd is dat ge uw bikinilijn bijwerkt. Neem uw trimding. Leg een handdoek op de grond zodat ge zeker geen opruimwerk hebt. Neem een donkergrijs exemplaar. Werk uw bikinilijn bij. Vergeet uw donkergrijze handdoek uit te schudden in de douche, zoals gewoonlijk. Vouw die gewoon weer netjes op. Leg die in de kast.
Neem de volgende dag een douche. Droog uw haar met de donkergrijze handdoek die vanboven in de kast ligt. Merk plots dat uw haar, gezicht en decolleté bezaaid zijn met dingen die daar absoluut niet thuis horen.

Stap opnieuw in de douche en spoel u af. Gooi de handdoek in de linnenmand.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #2

Draag een rokje en hakjes. Voel uzelf extra vrouwelijk en wees in uw nopjes. Wil elegant uw auto in stappen. Zwier dus extra met uw heupen. Bots met uw heup tegen de rand van de auto. Raak daardoor uw evenwicht kwijt. Merk dat uw voet niet meer mooi in de opening onderaan de zetel bij de pedalen terechtkomt, maar meer naar links, waar helaas geen opening is. Stoot uw knie tegen de onderkant van het dashboard. Verplaats daardoor onverwacht uw hele gewicht op uw andere been. Merk dat ge helemaal uit de auto dreigt te vallen. Probeer uzelf nog een soortement hupje te geven om dat alsnog te vermijden. Bots daardoor met uw hoofd tegen de bovenrand van de auto. Land daardoor op drie plaatsen geblutst en behoorlijk geschrokken half en half in uw zetel. Schuif snelsnel uw gat helemaal op de zetel, kijk rond of niemand het gezien heeft. Wrijf over uw hoofd en knie.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #3
Heb een mini-kunstgebit, eentje dat één gesneuvelde voortand vervangt en met haakjes vast hangt aan de tanden ernaast.
Eet een broodje tonijn, doe daarvoor het stukje gebit uit omdat dat te hard is om te bijten. Leg dat achteloos op het aanrecht in de keuken. Vergeet uw gebit terug in te steken, ga fietsen.
Wil na het fietsen het gebitje terug insteken, merk dat het spoorloos is. Denk even na waar het zou kunnen zijn. Realiseer u dat ge uw afval in de GFT hebt gegooid. Rol met uw ogen, duik in uw GFT-container. Vind uw gebit niet. Was grondig uw handen.
Herinner u dan dat ge het lege tonijnblikje in de PMD-zak hebt gegooid. Rol met uw ogen, begin te woelen in de volle PMD-zak. Besef dat zoiets kleins perfect naar de bodem kan gezakt zijn. Maak de zak stuk per stuk leeg. Vind uw gebit niet. Was grondig uw handen.
Panikeer even. Bedenk dan dat het wellicht op de grond gevallen is en dat uw katten er misschien mee zullen gespeeld hebben, en dat ge het dan wel zult vinden bij het kuisen of zo. Stop met u op te jagen.
Eet uw avondeten op. Breng uw vuil gerief naar de keuken. Merk dat uw ene kat precies iets roze in zijn bek heeft. Pluk uw gebit uit dat van uw kat. Gooi het gebit in een glas water met twéé reinigingstabletjes voor de nacht.
Zucht eens diep. Zucht daarna opgelucht.
* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #4
Loop rond op de warmste dag van het jaar. Stel vast dat je precies toch wat aan het zweten bent. Denk nog even snel deo te spuiten. Graaf in je rugzak zonder kijken naar een bus deodorant. Spuit royaal onder je oksel. Merk dat die toch niet zo goed dekt als anders. Spuit dan voor de zekerheid nog wat bij. Merk dat het toch precies wat plakkerig is.
Bekijk de bus eens goed. Stel vast dat je linkeroksel die dag zeker niet gaat verbranden.
Denk aan Gudrun. Zucht eens diep.
 
* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #5
Word 50. Krijg een uitnodiging om uw borsten te laten screenen op borstkanker. Wees daar, na alle horrorverhalen over platgedrukte borsten, niet zo tuk op. Hoor via een vriendin dat ze in Vilvoorde al zo’n nieuw machien hebben waarbij ze ze zo plat niet moeten duwen. Ga vanuit het Mechelse speciaal naar Vilvoorde voor die screening.
Vermeld dat terloops aan de radiologe omdat die vaststelt dat ge precies van ver komt. Merk op hoe de radiologe verbaasd kijkt en zegt: “Daar weet ik niks van, en wij zouden het toch moeten weten dan. Dit is gewoon het apparaat dat we al jaren gebruiken”.
Stel vast dat uw borsten effectief pijnlijk uitgerekt en plat geduwd worden. Zeer plat. Vraag u af of ge hier geen hangborsten van gaat krijgen.
Zucht eens diep.
Zeg auw.