Prince (de foto’s)
Niet dat hier foto’s van Prince komen te staan, nee, want dat was blijkbaar strikt verboden. De security was er streng op, en eigenlijk zie je toch niet veel op zo’n fotootje.
Maar Joel heeft wel foto’s genomen met zijn iPhone, van het publiek, waaronder dus wij twee.
Mereltje
Ik weet het, ik weet het, ik ben totaal stapelzot van mijn kleine meisje, en daarom nog een paar fotootjes:
buiten, boterhammetjes eten (maandag 4 juli)
Rapport
Ik ben een trotse mama!
Nu, dat ben ik wel vaker, maar Wolf is met zijn rapport naar huis gekomen, en daar ben ik zeer tevreden over.
Samengevat komt het hierop neer:
– Wiskunde: 95,5 %
– Nederlands: 89,6 %
– Wereldoriëntatie: 94%
– Godsdienst: 100%
Als ik de vier takken gelijkwaardig samen reken (ik heb er geen idee van wat de eigenlijke verdeling zou moeten zijn), dan heeft hij 94,8%.
Ik denk dat ik alle reden heb om trots te zijn 🙂
Proclamatie
Vorig jaar heb ik al uitgelegd wat de proclamatie bij ons op school inhoudt. Dit jaar was dat niet anders.
Behalve dan het feit dat ik twee cadeautjes heb gekregen: een rode pot met witte orchideeën, van de leerlingen die de intermezzi verzorgden, omdat ik er zoveel tijd in had gestoken. Ik had het niet zien aankomen, maar vond het wel wijs.
Het andere cadeautje was van al mijn zesdes samen, heeft wellicht niks gekost, maar vond ik schitterend! In Gentbrugge heb ik destijds mijn hele lokaal geschilderd. In Mariakerke is dat er nog niet van gekomen, na al die jaren, maar eigenlijk zou ik dat wel willen doen. Het feit dat ik het lokaal deel met muziek, alle lokalen altijdn 100% bezet zijn, en dit lokaal akoestisch is geïsoleerd met allemaal latjes, maakt het er niet eenvoudiger op. En nu heb ik dus een schets gekregen, van vier Griekse dames die dansen en muziek maken, de ideale combinatie dus om op panelen te schilderen tegen de muur. Het is dus een heel persoonlijk cadeau, en eentje waar ik meer waarde aan hecht dan aan een fles wijn of om het even wat.
Bedankt, schatjes! Ik zal jullie niet vergeten.
Hier nog een foto van op de receptie achteraf, eentje die de ma van twee van mijn leerlingen heeft gemaakt. Narges is al een jaar weg, Mohammad studeert nu af: ik heb hen allebei bij mij zien binnenkomen, nog geen jaar uit Iran, maar al ongelofelijk vastbesloten er iets van te maken, en dus leerden ze Nederlands in sneltempo, en studeerden ze ASO Latijn-Wiskunde. En gij nu!
Ze zit (nog steeds)
Ik weet het, ik weet het, maar ik kan het toch niet laten. Geef toe, ze is toch megaschattig?
Tweede Pinksteren
Vandaag was dan misschien wel een verlofdag, Bart had zodanig veel werk dat hij toch naar zijn bureau is getrokken: op een dag als deze wordt hij niet gestoord, en kan hij behoorlijk wat werk verzetten.
Ik trok daarom met de kinderen naar mijn oma, want die hadden we al een tijdje niet meer gezien, en we moesten nog een foto van Wolfs communie afgeven. We hebben er rustig zitten kletsen, ik heb Merel haar groenten gevoederd, en ik heb haar via de iPad een hoop foto’s laten zien. Lang leve dataconnecties 🙂
Daarna mochten we bij mijn ma gaan eten: een favoriet van de kinderen, zijnde fish sticks. Merel werd er eerst geknuffeld en gepampeld, en vloog daarna een bedje binnen voor een stevige tuk.
De jongens speelden met opa, en ik kon ongestoord kletsen met mijn moeder. En eigenlijk was dat behoorlijk fijn 🙂
En om de dag voor de kinderen af te ronden, bakte ik nog pannenkoeken ’s avonds. Meer moet dat niet zijn, op zo’n verlofdagje.
Vaderdag
Omdat er toch drie vaders echt een warme plaats in mijn hart hebben:
– mijn eigen vader, ondanks het feit dat hij een koppige ezel is, en ik qua karakter veel te veel op hem lijk om goed te zijn
– mijn schoonvader, een heel erg warme mens voor wie nooit iets teveel is, en die we hopelijk minstens honderd zien worden
– de vader van mijn kinderen, de man van mijn leven, die ik hopelijk nooit zal moeten missen
Ik zie jullie graag!
Fotootjes
Omdat we morgen naar mijn schoonouders gaan voor vaderdag, wilde ik nog een cadeautje meenemen. Alleen… Wat geef je iemand die al alles heeft, en geen alcohol mag drinken? Niet de obligate fles wijn dus, hoe goed die ook mag zijn.
Omdat ik weet hoe erg Jeroom op foto’s is gesteld, zeker als die van zijn kleinkinderen zijn, heb ik daarstraks nog snel een paar foto’s genomen, een aantal oudere foto’s geselecteerd, alles op stick gesmeten, ben naar de fotowinkel in Mariakerke gereden, heb daar ter plekke 36 foto’s laten afdrukken en één vergroting, heb die laatste in een kadertje laten steken en heb er een albummetje bij gekocht. En thuis heb ik dus nog alle foto’s ingekleefd en er commentaar bij gezet.
Ik hoop maar dat hij het leuk vindt, maar eigenlijk weet ik nu al zeker van wel 🙂
Vlaamse JO
Ofte verkiezing van de Vlaamse Jonge Ondernemer van JCI. Bart was bij de laatste vijf genomineerden, en werd tweede, ex aequo met de mannen van Netlog. Ik ben daar dus ongelofelijk trots op, ook al heeft hij niet gewonnen.
Bij de prijsuitreiking was ik niet, want ik was bij de kinderen thuisgebleven (iemand moet toch babysitten, nee?), maar ik was al even blij met wat hij voor me meebracht: een knappe bos bloemen. Meer moet dat voor mij niet zijn. Al had hij natuurlijk wel mogen winnen :-p
