Lord of the Rings, in schuifjes

Sinds de jongens naar Ankoria gaan, en al eens een stukje van Lord of the Rings hebben gezien op televisie, zijn ze er helemaal zot van.

En dus heb ik met hen een afspraak gemaakt: elke dag van de vakantie zullen we een uurtje film bekijken, voor het slapengaan. Aangezien we de Extended Version (die trouwens veel en veel logischer is dan de filmversie) bekijken, zijn we goed voor twaalf uur film. Een uurtje per dag is overigens genoeg voor Kobe, daarna begint hij toch weer te wriemelen.

En mama moet erbij zitten. Ha ja, want Kobe kan nog geen ondertitels lezen, en ook voor Wolf gaat het soms te snel: dan mist hij de beelden. En dus lees ik de ondertitels voor, of parafraseer ze, want soms zijn ze niet eenvoudig.

Voorwaarde is dat het huis is opgeruimd tegen dan. Want geloof me: drie kinderen, dat maakt nogal een rommeltje! En dan kijken we, gezellig samen in de zetel onder een dekentje, bij een brandend haardvuur en een hoop kaarsjes, naar Lord of the Rings. En genieten we ervan.

Stima giveaway

Vrijdag en zaterdag zat Bart de hele dag op het Stichting Marketing Congres, en kwam hij thuis met de grootste goodie bag die ik al gezien had: een grote stevige sporttas vol.

Kunstmest, allerhande Niveaproducten, een lottoformulier van twee euro, gadgets van allerlei slag, kaarsjes, notablokjes, chocolade, een setje om zelf klavertjes vier te kweken, chips, bier, deodorant, en zo kan ik eigenlijk nog wel even doorgaan.

Er zaten echter ook een paar dingen bij waar wij niet bepaald een nut voor hebben. En die geef ik dan met plezier weg, natuurlijk. De eerste die in de commentaren bij deze post één van de dingen claimt (niet gulzig zijn, je moet kiezen), krijgt het toegestuurd of mag het afhalen.

1. Een cinematicket voor Utopolis, nog geldig tot maart 2013. Voor ons is Mechelen en omstreken een beetje ver, de benzine zou ons meer kosten dan het ticket waard is.

2. Een zakje met 14 Senseo Pads, Intenso. Af te halen hier in Wondelgem of bij Wijs.

3. en 4. Een doosje van drie nieuwe soorten L’Or Espresso capsules, voor een Nespressomachine blijkbaar. Af te halen hier in Wondelgem of bij Wijs.

5. ColorPassPort by Black&Blanche. Een houdertje met 4 kaarten, die elk recto verso bedrukt zijn met een trendkleur. Zo kan je de kleuren zien waarbij je de trendkleur perfect kan combineren. Af te halen hier in Wondelgem of bij Wijs.

Ik heb het gevoel dat ik een paar dingen vergeet, maar bon, da’s dan desnoods voor een latere post.

Amateur geologen

Gisteren, bij nonkel Koen, was de Sint langsgeweest. Voor Kobe had die een amateur geologensetje mee, Crystal Mining. Daarin zit een blok hard zand, waarin acht stukjes kristal verborgen zitten. Ze moeten die eruit zien te krijgen met een hamertje, een soortement zaagje, en vooral veel geduld. Er zit dan ook een borsteltje bij, een vergrootglas, en een speciaal kaartje waarop ze de kristallen kunnen vastmaken en tentoonstellen.

Ze zijn daar vandaag na school razend enthousiast mee begonnen, elkaar aflossend wanneer het te lastig werd. Alleen had ik niet voorzien welke gigantische stofboel dat ging worden, en heb ik ze op de salontafel laten doen. Tsja. Ik heb dan achteraf maar gestofzuigd, zetel en tafel met nat afgenomen, en hun kleren linea recta in de wasmachine gestoken.

kristal1

kristal2

kristal3

Maar ze vonden het wel razend interessant, en zijn maar gestopt omdat ze moesten van mij: ik ging Merel halen, en wilde niet dat zij in dat vuil ging lopen.

Fijn cadeautje, Sinterklaas, zeer fijn cadeautje! (Nee, niet sarcastisch bedoeld!)

Nissan Leaf

Omdat Barts bedrijf net een ganse reeks wagens had gekocht bij Nissan, en het vorige week zijn verjaardag was, had Dirk geregeld dat Bart een weekendje een Nissan Leaf mocht uitproberen.

En inderdaad, toen ik van de rugby terugkwam, stond er een nogal lange wagen in mijn garage, netjes ingeplugd in het stopcontact. Bizar, maat!

Ik heb er vandaag boodschappen mee gedaan. En je kan wel degelijk zeggen dat het wennen is. Om te beginnen is het een automatische auto, dus geen versnellingen. Bon, ik heb daar lang lang geleden nog mee gereden (mijn broers eerste autootje, waar ik heel af en toe gebruik van mocht maken, was een automatique) dus dat ging eigenlijk nog. Maar het rijgevoel…

Ken je dat, dat je soms aan je PC of printer moet gaan voelen of naar de lichtjes moet kijken om te weten of hij wel aanstaat? Dat heb je daar dus ook mee. Je zet het ding gewoon aan met een aan/uit-knop, dus net alsof je een CDspeler of zo aanzet. Dat de Leaf opstart, zie je aan het dashboard en hoor je aan de geluidjes, maar niet aan de motor. Dat is dus nog het meest bizarre: het ontbreken van geluid. Toen ik op de parking van het warenhuis wegreed van mijn plaatsje, zag ik verschillende mensen verschrikt opkijken: het bewoog! En je hoorde het niet!

En verder heeft het het lineaire gevoel van een tram die optrekt. Hetzelfde geluid, hetzelfde gevoel.

Maar Bart zegt ook dat de autonomie nog veel te kort is: je geraakt er, als je bijzonder zuinig rijdt, 150 km ver mee. Voor mijn kleine verplaatsingen (werk, winkel, rugby, muziekles…) is dat ideaal, maar als je zoals Bart geregeld naar Brussel, Leuven, Antwerpen of Hasselt moet, zit je met een probleem. Er zijn gewoon nog niet genoeg laadpalen momenteel, en met een gewoon stopcontact duurt het al gauw acht uur voor hij weer volledig is opgeladen. En ik zie me nog geen verlengkabel uit mijn klas hangen om de auto op te laden.

Al bij al was ik overigens wel blij dat we hem even kunnen testen hebben, die Nissan Leaf. Zo weten we tenminste zeker dat het nog te vroeg is. Te weinig autonomie, te weinig laadpalen, en te veel prijs.

We zullen over een paar jaar nog eens de zaken herbekijken. Maar nu dus nog niet.

PopCorn Pop-up Store + give-away

Als “bloggende mama” krijg je wel af en toe eens een verzoekje. Zo kreeg ik vorige week de vraag van Bjorn Accoe of ik zin had een kijkje te komen nemen in PopCorn. De Gentenaar is net verhuisd met zijn bedrijven IdeeKids en IdeeFiks van Gentbrugge naar Melle, en heeft daar nu een tijdelijke speelgoedwinkel geopend. Geef toe: wat moet je in hemelsnaam nog kopen voor de mormels voor Sinterklaas en Kerstmis? Ik vind dat zo moeilijk: de helft van het speelgoed krijgt één blik, en dat is het dan wel weer. Hmpf. En daar hang je dan zoveel geld aan.

PC6

Bjorn vond dat het anders moest kunnen. Naast een unieke shoppingbeleving samen met de kinderen (hier mag je alles testen en uitproberen, tekenen op de muren, lezen in de boeken, prutsen aan alle spullen, en gerust uren aan een stuk), willen ze ouders ook ‘goed speelgoed ‘ (lees: ‘speelgoed met een hoge speelwaarde’) aanbieden.

En het zijn duidelijk niet zomaar loze woorden: de hele polyvalente zaal is volgestouwd met het meest waanzinnige speelgoed, en ik moest me inhouden om niet meteen de hele winkel mee te nemen.

PC1

Een paar dingen vielen me op: de Cacabane, een kartonnen speelhuisje om rond het potje te zetten tijdens de potjestraining, waarop de peuter dan naar hartenlust kan krabbelen en tekenen. Of de laptop en iPhone in houten uitvoering met een schoolbord als scherm, zodat je peuter zelf kan beslissen wat op het scherm komt. Gewoon machtig, maar niet goedkoop, helaas.

PC4

De kartonnen speelhuisjes zijn ook de max, of zoals Bjorn zelf vertelde: zijn eigen kinderen hebben het eerst gekleurd, daarna met stiften volgetekend, daarna geverfd, daarna weer volledig in witte verf gezet, en dan weer herbegonnen.

PC3

Maar zelf was ik nog het meest weg van de verkleedkleren. Duur, dat wel (29,90 euro is niet weinig), maar ongelofelijk fijne kwaliteit, met dikke stoffen en oog voor afwerking. En met flexibele maat: het zijn steevast omslagmodellen die je dus gewoon kan aanpassen, zodat ze lange tijd meegaan. Je kan ze trouwens ook gewoon in de wasmachine stoppen, ook niet onbelangrijk. Ik denk dat Wolf vooral het mega coole ridderkostuum wijs zal vinden, en ik zie Merel zó al lopen in een echte prinsessenjurk, niet zo’n Chinees goedkoop geval. Of een bijtjesjurk. Of een blauw elfje. Of een lieveheersbeestje. Of een spookje…

PC5

Ik heb niks meegenomen. Gewoon omdat ik op een woensdagmiddag met de jongens even tot daar rijd, en hen zelf ga laten kiezen. En ervoor ga zorgen dat er genoeg geld op de rekening staat.

Oh ja, en uiteraard is er popcorn!

PC2

Maar het extra goede nieuws is: aangezien de PopCorn store eigenlijk een onderdeel is van IdeeKids, heb ik hier vijf bonnen voor de IdeeKidskampen, met telkens tien euro korting. Als je daar eentje van wil, laat dan een commentaar achter hieronder. Deadline is volgende week zaterdag 24/11 om 23.59u. Daarna laat ik een onschuldige hand vijf namen kiezen, en die krijgen dan een mailtje van me. Vergeet dus niet een geldig emailadres op te geven.


PopCorn Pop-up Store

van woensdag 14 november tot maandag 31 december
Op woensdag 28 november is de winkel open tot 22u.
in de polyvalente zaal van Idee Fiks gelegen in de Zwaantjesstraat 33, 9090 Melle.
op woensdag, zaterdag en zondag, telkens van 10u tot 18u.

Meer info: zie www.popcornstore.be en PopCorn Pop-up Store facebookpagina
Bovendien organiseren ze verschillende special acts gedurende de gehele periode. Hou de PopCorn Pop-up Store facebookpagina in de gaten voor meer info qua data & uren.

Stadswacht

Daarnet heb ik een ommetje gemaakt met een van de Gentse stadswachten, om een aantal pijnpunten in de buurt bloot te leggen.

Een tijdje geleden had ik namelijk naar Gentinfo gebeld, om een aantal problemen door te geven. Veel mensen klagen namelijk veel en vaak over dingen in hun straat waar ze niet gelukkig mee zijn: een slecht voetpad, een licht dat niet werkt, een overwoekerd speeltuintje, een oversteekpad dat bijna niet meer zichtbaar is… Alleen kunnen ze dat bij ’t Stad niet ruiken. Nochtans zijn er dagelijks een hoop stadswachten op pad, die proberen in elke straat van gans Groot Gent minstens één keer per jaar te passeren.

Daarom is er dus Gentinfo, voor al uw vragen, problemen, klachten, meldingen en inlichtingen over Gent. Ik had vroeger zo ooit eens gebeld omdat een van de favoriete speeltuintjes hier in de buurt overwoekerd was door brandnetels. Ze gingen het doorgeven aan de Groendienst, en jawel, toen ik twee dagen later passeerde, lag alles er proper gekortwiekt bij. Idem voor glas in het zand van een ander speeltuintje: de volgende dag was alles opgeruimd, en lag er zelfs een laag vers zand. Tsja, als niemand het meldt, kunnen ze het dus niet weten.

Ik had gebeld voor een serieus overwoekerd (stadswacht) en vooral zeer slecht aangelegd (technische dienst) voetpad, een haag die een halve meter over het voetpad groeit, weliswaar zeer goed onderhouden, maar waardoor je met een buggy noodgedwongen de straat op moet (stadswacht), de overwoekering van de bermen van het uitgebaggerde Liefke (vaststelling door stadswacht, probleem voor groendienst), en vooral ook het feit dat er in de buurt van de basisschool geen voetpaden zijn, waardoor je ook met je kinderen ofwel door de modder moet, ofwel op het fietspad. Terwijl ze net het fietsen promoten, en er dus veel fietsers zijn.

Ik kreeg eerst een telefoon van de technische dienst, waarin een man me vrij onvriendelijk om uitleg verzocht. Het onvriendelijke bleek achteraf vooral om die ontbrekende voetpaden te gaan: blijkbaar zaagt de school daar al jàren voor, maar als ze een voetpad moeten aanleggen, moet dat minstens een meter twintig (of zoiets) breed zijn, moeten ze de hele straat een stukje onteigenen, en daar is blijkbaar geen geld voor. Tsja, als de veiligheid van onze kinderen geen prioriteit is…

Dat kreeg ik dan ook als antwoord: of ik wel besefte hoeveel geld dat kostte? Ja hoor, maar daar betaal ik ook belastingen voor, zeker? De heraanleg van het andere troittoir, dat gingen ze eens bekijken, want ook dat was een kwestie van budget.

Een paar dagen later kreeg ik een telefoontje van iemand van de stadswacht: dat hij mensen had langsgestuurd, maar dat zij het probleem niet precies konden lokaliseren. Of ik eens wilde meegaan en tonen wat er aan de hand was? Ja hoor, en dus stond er om negen uur deze morgen een vriendelijke dame van de stadswacht aan mijn deur. Ik trok mijn jas aan, en wandelde met haar mee. Intussen was er in het slechte voetpad op de Evergemsesteenweg een heuse verzakking, en dat ging ze fotograferen en zo snel mogelijk doorgeven, want dat kon uiteraard niet. Ook de andere dingen waren duidelijk, en dus ging ze even proberen langsgaan bij de eigenaars en hen uitleggen wat het probleem was, en dat ze er dus iets aan moesten doen.

Ze verzekerde me dat ze zeker actie gingen ondernemen, maar dat ze dus echt niet konden zeggen wat het resultaat ging zijn, en hoe lang het zou duren.

Dat begrijp ik volledig, maar wat ik vooral schitterend vind, is dat er meteen gehoor kwam voor mijn ‘klachten’. Want ja, enerzijds voelde ik me een oude verzuurde zaag, maar aan de andere kant kan het wel een hoop ergernis in de buurt wegnemen.  ’t Stad wil met plezier problemen aanpakken, maar ze moeten eerst weten dat ze er zijn.

Daarom: woon je in Gent, heb je een vraag/probleem/ergernis in verband met het openbare domein? Bel naar Gentinfo op 09/210.10.10, ze zullen je met plezier aanhoren.

Schoolstraat aan Mariavreugde

Deze post werd origineel geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt, over de school van de jongens.

De Vrije Basisschool Mariavreugde in Wondelgem telt heel wat leerlingen en dat zorgt ’s morgens en ’s avonds voor veel beweging aan de schoolpoort. In de vrij smalle, en trouwens doodlopende Vinkeslagstraat zijn die drukke momenten niet erg veilig en overzichtelijk. Daar wil deze school iets aan doen.

Schoolstraat Wondelgem[+]

Samen met de Stad start Mariavreugde het proefproject ‘schoolstraat’ in de Vinkeslagstraat. Het doel is om meer plaats te geven aan fietsers en voetgangers en zo de veiligheid aan de schoolpoort te verbeteren. Dat kan als er geen auto’s tot aan de schoolpoort rijden.

Wat betekent dit concreet? In samenwerking met de politie is de Vinkeslagstraat sinds maandag 5 november 2012 elke schooldag twee keer een half uur afgesloten voor alle inkomend gemotoriseerd verkeer (behalve hulpdiensten). Je kan dan enkel te voet of met de fiets de Vinkeslagstraat in.
Om dat moment nog meer in de verf te zetten, was er niet alleen extra politie op de been, maar stonden er plots ook een zebra en een schildpad aan de schoolpoort! Zeppe en Zikki, van de preventiecampagne van Levenslijn, zijn twee behoorlijk maffe vrienden die in de meest bizarre maar tegelijk ook realistische verkeersproblemen verzeilen, en die telkens ook weer oplossen. Ideale mascottes dus voor een actie zoals deze, en de kinderen waren er verzot op.

Schoolstraat Wondelgem[+]Schoolstraat Wondelgem[+]Schoolstraat Wondelgem[+]Schoolstraat Wondelgem[+]

Door de straat rustiger te maken, is er meer plaats voor fietsers en voetgangers. Het idee van voorrang voor fietsers en voetgangers in schoolstraten komt van de Italiaanse stad Bolzano, waar al enkele jaren het project ‘schoolstreets’ goed werkt. Samen met de Vinkeslagstraat start ook in de Onderstraat in het centrum van Gent een ‘schoolstraat’.

Het proefproject ‘schoolstraat’ loopt van 5 november 2012 tot en met vrijdag 8 februari 2013. Daarna volgt een evaluatie om uit te maken hoe hier in de toekomst het best mee verder gegaan kan worden.

Bedje

Ik had al een tijdje zitten rondkijken voor een bedje voor Merel, voor over een half jaar of zo, een groot bed. Momenteel staat er een hoge twijfelaar in haar kamer als logeerbed, maar dat bed is echt te hoog voor haar, daar kan ze niet zelfstandig in.

En toen kwam mijn ma af dat er in het huis van oma, dat intussen verkocht is en vrijdag leeg moet zijn, nog een eenpersoonsbedje stond, in wit, met twee schuiven onderaan. Hmm. Dat leek me eigenlijk wel wat, dus sprong ik deze namiddag in de auto, pikte mijn ouders op, en reed naar het huis van oma. Mijn ouders moesten mee omdat we ook twee mooie grote azalea japonica’s gingen uitgraven. De nieuwe eigenaars gaan de tuin volledig platgooien, en da’s zo’n zonde, vandaar.

Het bedje werd meteen goedgekeurd: nog steeds stevig, met een goeie ‘ressort’ en zelfs een bijhorend boekenkastje. Hier en daar is het wel wat vergeeld, maar ik was sowieso van plan het te verven. Wellicht wordt het opnieuw wit, met bleekgroen op de opstaande randjes, en hier en daar een groen blaadje zoals in de rest van haar kamer.

Maar toen moest alles nog in de auto. Ik legde de zetels plat, schoof het bedframe erin, zag me genoodzaakt om de twee schuiven voorlopig achter te laten (ons ma gaat die wel meebrengen), kreeg er nog met veel moeite de twee azalea’s in, en toen was er geen plaats meer om nog een achterzetel recht te zetten. Er was nog een klein plaatsje vrij, en ons ma is daar dan maar ingekropen, en ons pa op de voorzetel. Het was echt een zicht… Gelukkig is het amper vijf kilometer, maar dan nog.

In elk geval vreselijk bedankt, lieve oudjes van me! Jullie kleindochter zal een prachtig bedje hebben, en allemaal voor de veurniet!

Rugby

Niet alleen qua muziek trad Wolf deze week in mijn voetsporen: beide jongens zijn vandaag naar een initiatie rugby geweest!

365-258

Destijds, toen ik nog aan de universiteit zat, speelde ik bij de VDK Cats, een van de weinige damesrugbyteams in het land. Ook mijn broers hebben lang gespeeld: eerst bij de VDK Rams, daarna bij de Gentse rugbyclub, de GRFC.

In die twintig jaar is er veel veranderd. Er is een ganse jeugdwerking bij gekomen, de GRFC heeft nu een A en een B team, een zeer succesvol beachrugbyteam, en zelfs een gloednieuw eigen clubhuis en een tweede terrein, in kunstgras dan nog. Whoa.

rugby3

En vandaag, van tien tot halftwaalf, was er dus de eerste van vier initiatielessen, voor kinderen tussen vijf en twaalf. Wolf had ik altijd ingeschat als te fijngevoelig voor een sport als rugby, maar voor Kobe lijkt het perfect: als het maar gooien en smijten met elkaar en zichzelf is. Maar omdat Wolf wel nieuwsgierig was naar de sport die zijn mama en nonkels zo nauw aan het hart ligt, wilde hij mee. Ik moet zeggen: hij heeft me verbaasd. Er zit een gezonde agressie in dat kereltje, serieus! In elk geval vonden ze het allebei de max, en willen ze spelen. Enige minpunt: de trainingen zijn twee keer per week, op woensdag en vrijdag van 18.00u tot 19.30u, nogal laat dus voor een vijfjarige. Maar we gaan zien: desnoods houden we het bij één training per week.

rugby2

rugby4

rugby5

Maar mijn hart zwol van trots en van vreugde. En het wijze is: deze namiddag waren ze hier thuis al een balletje naar elkaar aan het gooien. Ha ja, want Kobe had voor zijn vierde verjaardag een rugbybal gekregen van zijn peter Dirk. En had Wolf een groot kussen naar beneden gehaald als stootkussen.

Ik hoop maar dat ze zo enthousiast blijven. Ik vermoed van wel, als er een beetje van een Rombautje in hen zit.