En toen stond Bart plots om kwart over elf ’s morgens in de tuin, tot mijn grote verbazing. Hij kwam een paar pakketjes afgooien, zei hij. Een leuk en een minder leuk.
Het minder leuke bleken de vuile handdoeken van Wijs te zijn, maar wakker lag ik daar nu niet bepaald van.
Voor het leuke cadeau moest ik hem even helpen uitladen. Huh?
We haalden een enorme kartonnen doos uit zijn koffer, en met een brede glimlach zei hij: “Ter vervanging van jouw boom.”
Voor mijn geestesoog doemden al spuuglelijke plastieken palmbomen met lichtjes op, en dat soort onzin.
En toen viel mijn frank: toen we in Rouen rondliepen, zagen we ergens in een etalage een hangmat aan een staander staan, en toen had ik terloops, zonder bijbedoelingen, opgemerkt dat ik toch eens op zoek moest naar zo’n staander voor hangmatten, nu mijn boom weg was. Bart had dat onthouden, en bij thuiskomst onmiddellijk een Fatboy besteld, zo’n ongelofelijk wijze, brede en stabiele hangmat. Zowel de staander als de hangmat zelf komen apart in een mooie draagzak en zijn dus makkelijk op te bergen, nog een chance! Het ding kan tot 200 kg dragen, ideaal voor mezelf én de drie kinderen erbij. Plaats genoeg.
En dus stond ik hier plots, terwijl Bart al lang weer weg was naar de volgende afspraak, een zwarte Fatboy in elkaar te vijzen. Merel en Kobe (Wolf komt pas deze namiddag terug van kamp) stonden erbij en keken ernaar, en vielen nog net niet van hun eigen voeten van het popelen.
Dank je, liefje! Het is nog wel geen boom, maar het is in elk geval al een hangmat. En wat voor een: geen geruzie meer onder de kinderen wie erin mag (want ze kunnen allemaal samen), en vooral, het ding ligt zalig!
Kus!
