Acta Diurna de muliere ludenti
Ik speel al enkele jaren met mijn eerstes met Playmobil in de klas: ik heb namelijk de Griekse goden met hun attributen, en dat is dus de ideale manier om hen ermee kennis te laten maken.
Nu stuurde een kennis me de versie van Lego door, en ik heb serieus moeten lachen. Geen idee of die commercieel te krijgen zijn, maar ik ga die toch eens proberen opsnorren, me dunkt. Geef toe: zalig, toch? En dan dat alfabet…
Nu Wolf op zijn kot zit en Kobe op monitorcursus is, is Merel kindje alleen. Met Lieze kan ze niet afspreken want die zit een weekje in Spanje. Op zich vindt ze dat niet zo erg: ze houdt zich bezig met tv kijken, knutselen, lezen, Sims spelen…
Ik had haar gevraagd of ze samen iets wilde doen: gaan shoppen – wat we eigenlijk allebei niet graag doen – of naar een museum gaan, of naar de film… Daar had ze allemaal geen goesting in, maar toen ik het woord ‘ontbijt’ uitsprak, begon ze te blinken.
Maar alleen als het opnieuw in Clouds in my Coffee was, want daar waren we al geweest en daar vond ze het zalig, zowel van inrichting als van eten. Goh, ik had daar geen problemen mee, om eerlijk te zijn.
Tegen half tien waren we ter plaatse, en eigenlijk hadden we beter gereserveerd, want we hadden nog nipt een plekje, het meeste was ook gereserveerd. We bestelden elk een drankje, een croissant, een zachtgekookt eitje met soldaatjes en vooral ook de heerlijke granola met yoghurt en vers fruit. Man, dat was eigenlijk een beetje te veel…
Vorige keer waren we namelijk niet voor de granola gegaan, maar voor de yoghurt met fruit en dat scheelt toch nog. Maar Merel kreeg haar overschot – ze kreeg het echt niet op – netjes mee in een afgesloten soepbekertje en genoot er nog extra hard van in de namiddag.
Bij deze hebben we dan ook afgesproken: elke vakantie gaan we met zijn tweetjes ontbijten. Gewoon, omdat het kan.
Ergens in de vorige vakantie is Kobe met heel zijn hebben en houden uit de game room terug naar zijn eigen kamer verhuisd: het was hem wellicht te koud boven, zijn broer zit toch niet meer bij hem boven om samen te gamen, en in zijn eigen kamer heeft hij iets meer privacy als wij vroeger willen gaan slapen in de vakantie.
Het gevolg: de game room stond gewoon leeg. Nu, Merel had al een aantal keren verteld over de tv-kamer bij Lieze en Kaat, en “dat is daar de max en ze kunnen daar alleen naar tv kijken en ze storen daar niemand en dat is zo wijs, mama…”
Ik heb vandaag plots de koe bij de horens gevat, ben samen met Merel alles beginnen opruimen, Bart is komen helpen om onze oude 50 inch tv op een tafeltje te zetten, we hebben het oude tapijt weggehaald en een ander, vrolijker ogend tapijt in de plaats gelegd, en dan de zetels herschikt. Resultaat: een heuse tv-kamer! Bart heeft er meteen een oude Apple TV aan gekoppeld en nu kan ze gewoon kijken naar wat ze wil. Enne, als de jongens dat willen, kan er nog steeds gegamed worden ook.
En nu de rolluiken eindelijk geïnstalleerd zijn, kan je het er ook volledig verduisteren. Ze heeft dan ook een paar lichtslingers gehangen om het er toch gezellig te maken, we hebben er ook nog een oud donsdeken gelegd, en nu zit ze daar helemaal als ne pui op ne wegelink.
Ik moet er nog eens een nieuwe foto van maken, maar op de foto van de dag kan je al zien hoe opgetogen ze is!
