Geplaatst op

Buiten

Buiten lesgeven, het mag eigenlijk niet. Je stoort meestal de andere klassen, en de leerlingen zijn doorgaans veel meer afgeleid. Daarnaast is het ook bijzonder slecht voor de stem, want het geluid is veel diffuser en je moet je dus harder inspannen.

Maar vandaag kon ik er toch niet aan weerstaan. Tweeëntwintig graden buiten, en een klasje vierdes van vijf leerlingen. Jawel, vijf. De andere klas vierdes telt 25 leerlingen, maar een andere, logischer splitsing kon niet. En een groep van dertig leerlingen is écht lastig, vandaar. Vijf leerlingen, Griekjes.

En buiten aan de kant van de sportzaal, waar je dus eigenlijk geen andere klassen stoort, staan er van die picknickbanken. Perfect voor zes mensen. Ik ging in het midden zitten, zij zaten rondom mij, en ik vertaalde Sallustius met hen. Het was geen doceren, het was samenwerken. Zoals één van hen opmerkte: “Dit is gewoon de sfeer van aan die Engelse colleges. Je weet wel, van die praatgroepen aan de universiteit bij een van de professoren in zijn bureau, zoals je altijd ziet in films”.

Hij had overschot van gelijk. Het was eigenlijk gewoon gezellig. Ik weet in elk geval wat ik met dat groepje ga doen, zodra het in de lente weer mooi weer wordt.

Geplaatst op

Skylanders Giants

Wie hier al een tijdje komt lezen, weet dat de jongens zot, maar dan ook compleet zot zijn van een bepaald spelletje, namelijk Skylanders. Het is een duur affaire: er zijn 32 figuurtjes die bij het computerspel horen, aan 10 euro per stuk. Ze hebben ze intussen alle 32, en een groot deel van hun verjaardags-, kerst- en nieuwjaarsgeld is eraan opgegaan. Ach ja, er staat hier dan tenminste geen andere rommel, en er wordt gigantisch veel mee gespeeld. Wolf heeft er al een aantal nagemaakt in strijkparels, met de bijhorende kaarten spelen ze een apart spel, en Wolf heeft ze ook al nagetekend.

Nu is er dus een tweede spel: Skylander Giants. Een nieuwe CD, dus nieuwe avonturen, en helaas ook nieuwe poppetjes. De Giants zijn een pak groter dan de vorige, maar er zijn ook nieuwe kleine figuurtjes, en driekwart van de oude zijn heruitgebracht in een andere pose. Ik heb de jongens al gewaarschuwd: die krijgen ze niet opnieuw!

Het spel was aangekondigd voor 19 oktober, en vooral Kobe zat er al maanden naar uit te kijken. Ze hebben hier elk nog geld liggen van hun verjaardagen en zo, en wilden dat ervoor gebruiken. Vandaag kreeg ik een berichtje van de Game Mania: het spel was – een week vroeger dan aangekondigd – binnengekomen, en er stond een starterspak opzij.

Ik heb de jongens eerst een vieruurtje laten eten, en Wolf zijn huiswerk laten maken. Pas daarna heb ik aangekondigd dat het spel er was, en dat we het mochten afhalen. Man, ze sprongen allebei letterlijk een gat in de lucht! Maar stràlen zeg!

In de winkel zelf stonden ze te springen en te dansen. En gaven ze met ongelofelijk veel plezier elk de helft van 70 euro, waarvoor ze het nieuwe spel, een nieuw portaal, een Giant, een nieuw figuurtje, en een oud figuurtje in nieuwe vorm kregen.

Tsja. Zoals gezegd: het is speelgoed dat weinig plaats inneemt, en waarmee ze ùùùren zoet zijn. En dat vooral honderd procent hun goesting is. Meer moet dat niet zijn, zeker?

Geplaatst op

Schoolreis naar Parijs

Een schoolreis, zo’n échte schoolreis, dat was -uiteraard- verdomd lang geleden. Oh ja, als leraar ga je mee als begeleider en/of organisator, en dat is iets helemaal anders.

Maar vandaag mochten we de bus op als ‘kindjes’. Braaf luisteren naar de begeleiders, een plannetje krijgen in een plastic mapje, geteld worden onder een ‘poortje’, en duidelijk knikken als het uur van afspraak wordt meegedeeld. En zingen in de bus, dat ook natuurlijk.

parijs1

Allemaal leraars dus, het schoolreisgevoel was effectief groot. Onze collega’s van de cultuurcel organiseren nu al een behoorlijk aantal jaren op het einde van het schooljaar een uitstap naar afwisselend Parijs, Londen of Amsterdam. Dit jaar vonden ze dat ze dat misschien ook wel eens konden doen voor de leraars van de school, op vrijwillige basis. En met partner, voor wie dat wou. En dus zaten we vandaag te giechelen en spelletjes te spelen op de bus.

parijs2

Beklommen we de Arc de Triomphe, en man, dat zijn een hoop trappen! Die vooral zo keihard draaien dat ik er hondsmisselijk van werd. Maar bovenaan werd die inspanning beloond met een prachtig uitzicht over de grote boulevards van Parijs.

parijs3

Splitsten we, na enig wachten op een verloren gelopen collega, op in twee groepen: één groep met een vrij conservatieve wandeling rond de traditionele hotspots van Parijs, een andere groep met een wandeling op de Rive Gauche, met onder andere het Panthéon en Saint Sulpice.

parijs4

Aten we pas rond drie uur, een uurtje later dan voorzien, en waren we allemaal toch wel blauw van de honger. En intussen ook nat, want het was beginnen miezeren.

Zaten we daarna allemaal op een (overdekt) bootje op de Seine, lekker beschut tegen de regen, te genieten van het uitzicht en de vlekkeloze imitatie van een sanseveria door het meisje dat ons door de micro een uitleg zat te geven.

Splitsten we daarna op in kleinere groepjes, hoewel een vrij grote groep samen naar de Notre Dame ging, en daarna ook samen iets ging eten.

Ging ik op stap met twee jongere collega’s in het Quartier Latin, zagen we een hoop hippe winkeltjes, dronken een heerlijke koffie, en speelden een sympathieke salade naar binnen bij een klein Italiaantje.

En zaten we rond tien uur opnieuw op de bus, waar de meesten onder ons, de geest van de leerlingen getrouw, prompt in slaap vielen.

Bedankt, lieve collega’s van de cultuurcel. Ik had een prachtige dag!

parijs5

Geplaatst op

Lissewege

Elk jaar gaan we op weekend met de schoonfamilie: omaly, bompa, Barts broer Koen, diens vriendin Else en hun dochtertje Liv, en wij dus. Het is al vanalles geweest: Oostende, De Panne, Nederland in de buurt van de Efteling, Center Parcs Frankrijk, een bungalow in de Ardennen, een hotel in Luxemburg…

En dit jaar waren we uitgenodigd in een luxe B&B in Lissewege. Koen had meteen ook gereserveerd in de plaatselijke restaurants, want met de peuters wilden we wel telkens vroeg eten.

Luxe Bed and Breakfast, er zijn vaak gelegenheden die zichzelf die naam toedichten, maar die toch nog te wensen overlaten. Deze B&B in een volledig opgeknapte boerderij had zijn naam meer dan verdiend. Onze familiekamer was echt wel luxueus, met een groot bed beneden, een ruime badkamer, en een mezzanine met een tweede groot bed voor de jongens. Merels reisbedje kon er nog probleemloos bij. Het thema was overigens ‘koe’, maar dan op een luxueuze manier die aan geen kanten meer aan stallen of zo deed denken. Het enige jammere was dat de kamer nogal donker was door de zwarte muren, maar anderzijds had dat ook wel iets. Oordeel zelf:

Lissewege01

Lissewege02

Lissewege03

Yep, wel degelijk Le Corbusier…

Lissewege04

Lissewege05

Lissewege06

Lissewege07

Lissewege08

Lissewege09

Lissewege10

Ook de andere kamers waren zeer in orde. Mijn schoonouders hadden de suite genomen, omdat we daar dan ’s avonds altijd nog samen zitten om rustig te kletsen en een glas te drinken, terwijl de kinderen in bed liggen.

Lissewege11

Lissewege12

Lissewege13

Van de derde kamer, de junior suite waar mijn schoonbroer zat, heb ik geen foto’s genomen, maar ze was wel vergelijkbaar. Dik in orde dus.

Van zomerweer was er geen sprake meer, al hadden we zeker niet te klagen. Maar ik kan me voorstellen dat het er in de zomer zalig buiten zitten is, temeer omdat het zwembad verwarmd is.

Lissewege14

Lissewege15

Lissewege16

Lissewege17

Lissewege18

Lissewege19

Ze zijn alleen duidelijk niet voorzien op kleine kinderen, maar dat zeggen ze dan ook op hun website. Maar verder was alles prima!

Geplaatst op

BGGD #53 – The Ostend edition

bggd

Voor de drieënvijftigste editie van het Brussels Girl Geek Dinner nodigde Oostende ons uit voor een fabuleuze twee dagen.

Oostende08

Op vrijdagavond kwamen alle Girl Geeks een voor een binnendruppelen in Hotel Mondo, vlak bij het Casino Kursaal.

Oostende03

Oostende01

Oostende02

Er was gevraagd in te checken voor 19.00u, en dat had zo zijn redenen: om 20.00u (bleek achteraf 19.40u te zijn, maar bon) werden we verwacht op de rode loper voor de openingsfilm van het Filmfestival Oostende. Best chique, en grappig omdat ook wij werden gefotografeerd door de aanwezige paparazzi: stel dat er een van ons toch beroemd was zonder dat zij het wisten?

We namen wel een groepsfoto (zie de foto van de dag) met Showbizz Bart erbij. Die protesteerde eerst magertjes: “Jamaar, ik ben geen meisje!” maar toen ik daar, met mijn grote klep, meteen op antwoordde: “Close enough!” schoot hij in de lach, en kwam hij bij ons staan. Woehoew en al :-p

De openingsfilm, Little Black Spiders van Patrice Toye, daar krijgt u later nog een bespreking van op Gentblogt, zodra hij in de zalen komt. Maar ik zou zeggen: ga kijken, deze film verdient dat. Misschien niet voor mensen met tienerdochters, tenzij je een stevig hart hebt. Maar bon.

We kwamen allemaal nogal onder de indruk uit de film, en begaven ons in toch wel ingetogen stemming naar de uitgebreide receptie. Die overigens meer dan behoorlijk in orde was.

Maar, girls will be girls: we wilden dansen! Rond elf uur kreeg DJ Kevin Major de nodige tweets met de vraag wanneer hij nu zou beginnen, en daar antwoordde hij ook prompt op. Wij dus naar beneden, en met Clo’s aangevraagde Groove is in the heart trok hij de fuif op gang. Al een chance dat de Girl Geeks er waren, of Major had niet veel fuif gehad: wij waren de enigen op de dansvloer tot een uur of een, maar wij gaven ons dan ook wel helemaal! En daar speelde de meer dan behoorlijk knappe DJ ook gretig op in: de beat werd er stevig ingehouden, en aan verzoeknummers werd met plezier voldaan. We love you, Kevin Major!

Oostende09

Tegen half drie vonden mijn voeten het welletjes, en wandelden we via dijk en strand naar het hotel terug. Ik moet zeggen: ik ben toch wel fan van Oostende!

Een korte maar uitstekende nacht later (we hebben nog veel te lang liggen kletsen in bed, Clo en ik) zaten we met genoegen aan het ontbijt, en presenteerden onszelf tegen elf uur bij Toerisme Oostende, voor de Marvin Gaye Walkumentary. Lag het nu aan het stralende weer, aan het uitstekende gezelschap, aan de heerlijke zeelucht, of toch aan de knap in elkaar gestoken wandeling rond Marvin Gaye, ik weet het niet, maar ik vond het jammer dat ik na een uurtje al weg moest.

Oostende04

Oostende05

Oostende06

Oostende07

En ja, ik heb Oostende herontdekt. Het is niet de eerste keer dat ik er geweest ben, verre van, maar het is en blijft toch mijn favoriete kuststad (en ik ben eigenlijk geen fan van het strand).

Meer foto’s en impressies van anderen vind je op de site van de Girl Geeks.

Geplaatst op

Bijna een sociaal leven, of wa?

’t Was een dag om van het een naar het ander te crossen, en intussen fijne mensen te zien.

9.00: kinderen afzetten op kamp

9.30: bij de gynaecoloog. Alwaar de secretaresse mij riep om eens naar haar Google Agenda instellingen te kijken. Ha ja, want ik was degene geweest die anderhalf jaar geleden de gynaecoloog daar had op gewezen, en sindsdien gebruikten zij dat. Dat mens heeft een geheugen, zeg ik u!

10.00: koffie, en wat telefoontjes

10.50: kat in de reisbak moeten steken, daar eerst de kattenluiken voor dichtdoen, en dan vaststellen dat de kat niet zo erbarmelijk miauwde omdat hij gewoon buiten wilde, maar omdat hij buikpijn had.

10.55: dat ene gordijn dat losgekomen was en waaronder dus een plasje kattendiarree lag (Murphy, I hate you!), in de wasmachine steken, en kat in reisbak

11.00: dierenarts, voor vaccinatie, ontworming en ontvlooiing

12.00: aanzetten naar twunch in de Wok Away

12.30: fijne twunch met fijne mensen, en een ober die blijkbaar zijn terras niet de baas kon, en ons voor de koffie een half uur liet wachten

14.50: een yoghurtijs bij Moochie. Lekker, maar eigenlijk toch wel duur voor wat het is.

15.45: toonmoment van het Idee Kids kamp, en dus ook fijn staan kletsen met mijn nicht, van wie het al weer eens veel te lang geleden was dat ik haar nog eens gezien had

kamp1

kamp2

19.30: twee Sofies over de vloer, om Kolonisten van Catan: de Val van Rome te spelen. Waarbij achteraf bleek dat we allerlei vertragende elementen hadden ingebouwd door de regels verkeerd te lezen, waardoor een spelletje drie uur ipv. één uur duurde. Maar wel een wijs spel, en een wijze avond.

Ik ga zowaar nog een sociaal leven kweken, als ik zo verder doe. Ik moet me dringend weer inbunkeren, medunkt.

Geplaatst op

Die keer van de snikhete trouw

Het was een trouwfeest dat ik me nog lang zal herinneren, al was het maar door de hitte. Maar ook door het stralende (en bezwete) bruidspaar.

Om drie uur werden we in Aalst in de Rozerie verwacht, en de thermometer in de auto zei 32°. Jawel. Nog een chance dat de bruid de dag voordien melding had gemaakt van waaiers, want ik had de mijne mee. Zelf had ze er een tiental voorzien, en die gingen gretig van hand tot hand. Want de ceremonie zelf mocht dan wel in de kleine kapel van het domein zijn, het was er snikheet.

trouw1

De bruid was prachtig, de ceremonie ontroerend, er werd in de speeches zowel met bloemen als met bloempotten gesmeten, het was gewoon goed.

trouw4

En toch was iedereen blij om terug buiten te zijn, in de schaduw op het gras. Want ja, zo’n schitterende zomerdag heeft natuurlijk wel één groot voordeel: alles was gewoon buiten te doen. De chique tafels stonden buiten op het plein voor het kasteeltje gedekt, netjes in de schaduw, en dat was heerlijk. Ik had alleen medelijden met de koks die aan hun barbecue stonden: het zweet liep hen in straaltjes af.

Barbecue, zegt u, op een trouwfeest? Oh jawel. Maar dan een van de echt wel sublieme soort: eerste voorgerecht met zalm in papillotte en gegrilde gamba’s, met een keur aan slaatjes en bijgerechten. Tweede voorgerecht: gevulde knapperig gebakken kwarteltjes (maar man, zo lekker!) en lamskoteletjes. Hoofdgerecht: entrecote. Met uiteraard allemaal aangepaste bijgerechten.

En dan had u het dessertenbuffet nog niet gezien. Bijzonder uitgebreid (ik heb van de helft niet eens geproefd, en ik was al weg met een vol bord) en vooral ook bijzonder lekker. Soesjes, confituurtaartjes, flan met caramelsaus, rijstpap met bruine suiker, pannenkoekjes, tiramisu, javanais, avocadotaart, appeltaart, drie soorten bavarois, panna cotta, perenmousse, chocolademousse, vers fruit, chocoladefontein, vier soorten ijs, bruidstaart, éclairtjes.. En ik ben wellicht nog een paar dingen vergeten.

Maar ik denk dat ze vooral gigantisch veel flessen water zullen mogen betalen, want dat was immens: het blééf heet, daar op dat plein. Pas tegen een uur of elf, na de goochelshow en de openingsdans, begon het wat af te koelen. Er is dan ook bijzonder weinig gedanst, want dat moest binnen, waar het wél nog pokkeheet was. Wij zaten overigens aan tafel met fijne vrienden, en meer moest dat eigenlijk niet zijn, want ik heb verdomd goed gelachen.

trouw3

trouw2

En buiten was het intussen supergezellig, met de kaarsen en de tafels en iedereen die bleef kletsen…

Geplaatst op

Sluis

Ik had plots zin in een dagje Sluis. Dat ligt niet zo ver, heeft een mooie wandeling, en wel wat winkels ook. Niet dat ik nog echt iets nodig had, behalve een nieuwe bikini (de vorige heeft het begeven in Tunesië), maar een klein stadje is altijd leuk om rond te lopen.

Tsja.

Blijkbaar was half België op hetzelfde idee gekomen, want druk dat het daar was! Man, zo toeristisch! Mij zien ze er alvast niet meer in de zomer, ook al was het toch wel een fijne dag.

Ik pikte rond een uur of tien ma op (alle kinderen zaten ergens in kribbes of op kamp) en samen reden we gezwind richting Sluis. Haar route-aanwijzingen waren excellent (we rijden langs een steenweg, volledig bebouwd links en rechts. “Ge moet daar aan dat huis afslaan”. Uhhuh. Dat soort dingen dus.) maar kwart voor elf reed ik een klein dorpje vlak voor Sluis binnen: Sint-Anna-Ter-Muiden. Een voorschoot groot, maar wel een prachtig, middeleeuws aandoend pleintje (meer dan dat was het eigenlijk niet) en een imposante kerk.

Sluis01

Sluis02

Sluis03

Sluis04

Sluis05

Amper een paar minuten later reden we in Sluis een van de vele parkings op. Dat alleen al was een teken van de drukte daar in Sluis: ze hebben een massa parkings!

Een bezoekje aan de VVV (we zijn per slot van rekening in Nederland) en twee euro later konden we beginnen wandelen. Ik moet wel zeggen: de stervormige stadswal is prachtig!

Sluis06

Sluis07

Sluis08

Sluis09

De poorten en versterkingen zijn intussen tot ruïne vervallen, maar de wal zelf is gerestaureerd, en vormt een prachtig wandelpad.

Sluis10

Sluis11

Sluis12

Sluis13

Sluis14

Er is zelfs fauna te zien, in de vorm van een paar Highland cows, ofte coo genaamd.

Sluis15

of een ooievaar die zijn nest op een dode boom had gemaakt.

Sluis16

Sluis17

Na een uurtje hielden ons ma haar knie en onze magen het voor bekeken, en gingen we het stadje zelf in. De ene winkel na de andere, en wat geen winkels zijn, zijn restaurantjes. En druk! We liepen even binnen in een soort winkelgalerij, waar ik warempel een paar rode sandalen vond (ter vervanging van die die Wolf kapot heeft getrapt) en een paar lederen broeksriemen.

We aten in een Grieks restaurantje in de zon, hadden het veel te warm, en waaiden een lingeriewinkel binnen. Zelf heb ik er niks gevonden (courante maat, blijkbaar) maar ik heb ma eindelijk aan de Marlies Dekkers gekregen! Ze heeft twee stuks meegenomen, en van die ene ben ik stikjaloers… En haar figuur ziet er stukken beter uit :-p

Enfin, nog een viswinkel later reden we terug naar huis, want om half vijf werden de jongens afgezet van kamp.

Sluis: best wel mooi, maar je moet tegen de toeristen kunnen. Waar je zelf ook een van bent, uiteraard.

Geplaatst op

Aardbeientaart

aardbeientaart

Als ik voor de Weight Watchers ga, dan ga ik er volledig voor. En dan kook ik, en tel ik en schrijf ik en weeg ik, tot de kilo’s er eindelijk afgaan.

Maar op zondag mag er al eens taart zijn. En dus maakte ik aardbeientaart uit een klein kookboekje, ‘De 4 Seizoenen van Weight Watchers’. Dit stond op de eerste pagina, en het zag er zo lekker uit, dat ik het dus ook maar maakte. Je bent er een half uurtje mee zoet, vooral dan omdat je een halve kilo aardbeien moet fijn snijden. Het is gebaseerd op yoghurt en plattekaas, een echte kaastaart dus, acht stukken aan drie punten per stuk. En ik kan je verzekeren: je eet er geen twee van, zo groot zijn ze. Een echte aanrader.

Geplaatst op

Café Rene

Geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt

Zaterdagavond, en je hebt tickets voor de film om half negen. Je wil daarvoor nog iets gaan eten: niks chics, ook niet te lang durend, maar het mag wél lekker zijn.

Volgens mensen die het kunnen weten, is Café Rene daar ideaal voor. Mijn man en ik togen dus naar de Gebroeders Vandeveldestraat, en stapten in een vol restaurant binnen. Gelukkig bleek een van de tafeltjes net vrij te komen, we konden dus onmiddellijk plaats nemen. Een eenvoudig klembord met losse bladen doet dienst als menukaart, en toonde ons de eenvoudige bistrokeuken: vol-au-vent, stoverij, tapas, tomaat-garnaal, steak, hamburgers, u kent het wel. Mijn oog viel meteen op de kort gegrilde tonijnsteak met wasabimayonaise (€ 17,50), en ik twijfelde geen seconde, net zoals mijn man.

20120513_rene_sm

Hoewel het restaurant vol zat (50 couverts beneden, en blijkbaar ook nog een zaal boven) was de bediening vriendelijk en snel. Iets later verscheen dan ook een verse fruitsap (€ 3,20) en een ice tea light (€ 2) op tafel, samen met een kommetje gemengde zoute knabbels. De inrichting is zeer sober: warme aardse tinten, en eenvoudige vierkante houten tafels met makkelijke stoelen. Alleen jammer dat de funky muziek zo luid stond: daardoor moest iedereen nog net iets luider praten, en in een vol restaurant kan dat toch wel storend werken.

Amper tien minuten later, tot onze grote verbazing, kwam ook het hoofdgerecht er al aan. De mooie stukken tonijn waren inderdaad kort gegrild: ze waren helaas niet warm van binnen, maar daarom eigenlijk niet minder lekker, zodat we ons de moeite bespaarden om ze nog even te laten bijgrillen. Samen met de tonijn werd er gemengde sla geserveerd, een royale streep wasabimayonaise, en een papieren zak met knapperige frietjes met een kommetje huisgemaakte mayonaise. Het smaakte.

20120513_rene2_sm20120513_rene3_sm

Ik twijfelde nog even, maar bestelde uiteindelijk toch nog koffie met dessert: een deca latte (€ 2,30) en een crème brûlée (€ 6), in mijn ogen toch een beetje de lakmoesproef van een restaurant. Helaas. Wat op tafel kwam, oogde zeer mooi, en het korstje was dan ook perfect. De crème brûlée zelf, tsja, was gewoon geen crème brûlée, maar wel een soort flan met de consistentie van kaastaart en een zweem van griesmeelpudding. Lekker, maar nu niet bepaald wat ik verwacht had. Ik heb een halve portie gegeten, en daarna doorgeschoven richting mijn man. Jammer, zeer jammer.

Ik denk dat ik er nog wel zal teruggaan voor de tonijnsteak, of om een hamburger uit te proberen, want ook die zagen er zeer smakelijk uit. Het dessert zal ik in het vervolg wijselijk ergens anders nemen, maar daarvoor zijn er in het centrum genoeg andere plekjes te vinden. Al bij al een goed adresje voor dergelijke fijne zaterdagavonden.

Café Rene
Gebroeders Vandeveldestraat 2-4
9000 Gent
tel 09/223.27.00
Open van dinsdag tot zaterdag van 10 tot 23 u., op zondag tot 15 u. Gesloten op maandag.