Poort 31

Ik ben moe, vuil, ik stink, en al mijn kleren moeten in de was. Ergo, ik heb een prima weekend gehad!

Ik ben namelijk weer gaan larpen, mijn favoriete Poort, en het heeft me intens deugd gedaan. Een gans weekend buiten in de bossen, in de frisse lucht, genieten van het mooie weer, in goed gezelschap, en vooral geen moment denken aan thuis/werk/beslommeringen, alleen maar aan moerasmonsters en ondoden en reizen naar het voorgeborchte van Og en dergelijke 🙂

Ik had een eigen slaapplaatsje bij de keukenmensen, en heb dan ook veel, diep en ongestoord geslapen. En iedereen was zo bezorgd om mijn buikje, en zo voorzichtig!

Ik vond het heerlijk!

En als het niet geeft, ga ik nu mijn gezin gelukkig maken en een lange hete douche nemen met véél zeep, en daarna met veel bodycrème en lotion 🙂

Elanor

Vandaag heb ik een heerlijke namiddag/avond gehad: de ledendag van Elanor, de Vlaamse “Tolkienfanclub” (al mogen we de naam Tolkien niet meer officieel gebruiken zonder daar zwaar voor te moeten betalen aan de erven).

Ik hou van fantasyboeken, en ik hou zeker en vast van Tolkien zijn schrijfsels, maar ik ben zeker niet fanatiek daarin. Er zijn leden die elke naam, zelfs die uit de Silmarillion, kunnen situeren, er zijn er die Elfs spreken, er zijn er die de boeken al minstens 50 keer gelezen hebben… Nee dank u (al kan vijf keer de Lord of the Rings ook wel tellen, denk ik).

Ik zit al ettelijke jaren in de vereniging, ken er iedereen (tenzij nieuwe leden of zij die nooit afkomen naar activiteiten), en doe ook geregeld mee. Elk jaar staan we met een stand op F.A.C.T.S., en doe ik daar aan vertellen, voorlezen, of Elfs schrijven. Er is de kwis, de spelletjesavond, en de internationaal gevierde Tolkien Birthday Toast. En vooral: ik ben één van de Barden van Elanor, een van de verhalenvertellers of liedjeszangers.

Elke ledendag bereiden we iets voor: soms met zeven, zoals deze keer, soms alleen of met twee. Het kan voorlezen zijn, vertellen, toneel spelen, persifleren, zingen…

En elke ledendag is er ook de barbecue, en genieten we ervan gezellig te zitten kletsen, een robbertje te zwaardvechten (Namarië is de zwaardvechtafdeling van Elanor, die ook geregeld in kostuum voorstellingen geeft), te discussiëren (al dan niet over Tolkien) of de andere activiteiten die voorzien zijn.

Ik heb een zeer fijne dag gehad, en kijk al uit naar volgend jaar. Jawel.

Ben ik nu een nerd?

Heks

Deze voormiddag ben ik richting Schoten gereden, gelukkig met de auto mét GPS van mijn ventje 🙂 Hij had hem die dag toch niet echt nodig, lief he! Ideekids organiseerde namelijk opnieuw een Hippe Heksen-kamp, en blijkbaar kan de schrijfster van het boek waarop het gebaseerd is, lang niet altijd.

Ik heb me verdorie nog mogen haasten, was bijna zonder diesel gevallen, maar was toch nog mooi op tijd. Blijkbaar waren de moni’s onder de indruk, want ze hebben het me allemaal wel een paar keer gezegd dat het zo overtuigend en goed was. LOL! Eén vroeg zelfs of ik echt zo’n heksendagboek had waarover ik had gesproken, en ik moest echt wel lachen.

Omdat ik op een paar kilometer zat van het Wijnegem Shopping Center, en omdat dat precies toch echt wel een begrip is, ben ik daarna naar ginder gereden. Ik heb er een zeer smakelijke croque Hawai verorberd, en ben daarna gaan rondlopen. Pff, dat is dus echt niks voor mij he. Ik heb een paar zwangerschapsbroeken gepast, maar blijkbaar mogen dikke mensen niet zwanger worden, want ik vond niks in mijn maat, helaas.

Ik ben – uiteraard- wel nog in een kinderwinkel binnengewaaid, waar er korting was tot 70%. Ik heb twee Tshirts voor Wolf mee, en drie stuks voor mijn kleine meid, jawel, van Grain de Blé. Geef toe, 23 euro voor alles samen, daar kan je het toch niet voor laten liggen? Een zeer meisjesachtig Tshirt, een prachtig gebreid vestje voor deze winter, en dan een omkeerbaar vestje voor volgende zomer 🙂

kleertjes4

Ik ging rond twee uur door, omdat ik nog eventjes wou thuis zijn, en om kwart voor vier aan de Voskenslaan wilde staan voor de “eindshow” van e kinderen hun kamp. Ja man! Dat was eventjes buiten de file op de Antwerpse ring gerekend! Ik heb nog serieus mogen doorrijden, want ik moest nog langs huis om de autostoelen op te halen!

Soit, de show net gehaald, mijn jongens trots hun ding zien doen, en dan naar huis gereden en moe in de zetel gevallen. Ik had dat eigenlijk wel voorzien, en dus waren er kant-en-klare vol-au-vent met frietjes voor ’s avonds.

Gevulde dag, dat wel, maar fijn 🙂

Brussels Girl Geek Dinner 33: Dujardin Store

bggd

Ik geef toe, ik heb getwijfeld of ik wel ging gaan naar deze editie van BGGD: er was op hetzelfde moment ook nog een Lego Event. Bart is daar dan maar naartoe gegaan, en ik heb me bij de meisjes vervoegd in de Dujardin Store.

Een echte winkel mag je niet verwachten: het is een prachtig herenhuis in hartje Brussel, dat voor de gelegenheid voor ons werd opengesteld. Dujardin Store is namelijk vooral een online winkel, en daarom kan je ook meteen alle prijzen en dergelijke opvragen via de iPad die je in handen krijgt als klant.

Ze verkopen prachtige kledingstukken in de fijnste Italiaanse kasjmier, en daarom vind ik het eigenlijk wel jammer dat ze vooral een online winkel zijn. Geef toe: als je gewoon een foto van een – weliswaar knappe – baret ziet, heb je niet meteen de neiging daar 95 euro voor te willen neertellen. Pas als je de baret vastneemt, voel je dat de prijs gerechtvaardigd is: ongelofelijk zacht, warm en luxueus. Gelukkig hebben ze ook winkelpunten in diverse winkels, waar je zelf kan voelen. En geloof me, dat gevoel onthoud je wel.

Ik bleef het duur vinden, al was ik spontaan verliefd geworden op de lange vingerloze handschoenen: in die kwaliteit kan ik ze echt niet zelf breien. De prijs van 95 euro hield me echter wat tegen, het was nu niet direct iets wat ik echt nodig had. Groot was dan ook mijn verbazing toen alle girl geeks deze morgen een mailtje kregen, met een code voor een gratis accessoire: jawel, de handschoenen gingen zomaar van mij worden! Mooi! Er zat meteen ook een code bij voor een korting van 20% bij mijn eerstvolgende aankoop. Hmm, verleidelijk. Ik ga maar eerst even wachten tot de handschoenen er zijn, en dan eens kijken wat daar perfect bij zou passen :-p

De rest van de avond verliep overigens ook zeer aangenaam: 10 dames kregen tips over hoe je op een catwalk moet lopen, en Monica Monté legde ons de kneepjes van modefotografie uit, met belichting en dergelijke. Ze heeft dan ook een reeks foto’s genomen om te demonstreren 🙂

Verder had de gastvrouwe heerlijke koude hapjes voorzien, en zelfs nog dessert. Gecombineerd met het fijne gezelschap en het warme weer was het een aangename avond, alweer. De paar Activia’s en de bijhorende hoelahoep van Danone waren dan weer iets wat zeer in dank werd afgenomen door de kinderen hier ten huize.

Bedankt, Clo!

Brussels Girl Geek Dinner 31

cole.png

Het was al een tijd geleden dat ik nog eens aanwezig had kunnen zijn op een Brussels Girl Geek Dinner, iets waarvoor ik niet vaak verstek laat gaan.

Deze keer had ik geen last meer van zwangerschapskwaaltjes, lukte het om een babysit te vinden, en leek het concept me prima: een promotieavond voor het nieuwe spel Red Dead Redemption van Rockstargames, waarbij we de multiplayercomponent van het spel konden uittesten, en daaraan gekoppeld een barbecue Western Style. Food and games, meer heeft een geek girl niet nodig, medunkt.

Bij het arriveren aan de de PR’ins showroom kregen we elk al een knappe rode fluwelen cowboyhoed op het hoofd gedrukt, kwestie van in de stemming te komen. Knap accessoire, alleen jammer dat er geen grotere maten waren, want ik kreeg koppijn na een tijdje.

bggd

(foto van @karen18)

De binnenkoer was gelukkig overdekt door een paar tenten, wat geen overbodige luxe bleek te zijn later op de avond, toen het begon te gieten. Binnenin stonden 2 rijen van acht Xboxspelconsoles met groot scherm (arcadegewijs) opgesteld, waarop de dames zich met de heren konden meten, acht tegen acht, in Red Dead Redemption. De eerlijkheid gebiedt me dat we meestal werden afgedroogd door de jongens (nog net iets grotere geek-gamers dan wij) maar dat we toch ook wel een paar keer gewonnen hebben. De graphics van het spel zijn fantastisch: de hele westernsfeer wordt schitterend opgeroepen, de achtergronden zijn verzorgd, alleen zijn de bewegingen soms wat houterig. De multiplayer is perfect in de traditie van Doom II, Halflife en wel meer van dat soort first person shooters. Aangezien ik die spelletjes destijds alleen op PC met keyboard speelde, had ik wel wat moeite met het bakje van de xbox, dat geef ik toe: de controls zijn ook niet evident te noemen. Ik werd dan ook vaak gefragged voor ik nog maar weg kon komen van het spawning point, maar soit, dat hoort erbij :-p Ik heb me in elk geval kostelijk geamuseerd, en blijkbaar ik niet alleen. Misschien eens een lanparty voor de meisjes organiseren?

Om te bekomen van de opwinding en wat af te koelen ging ik daarna opnieuw naar buiten, waar de barbecue lonkte. Ik weet niet wie de caterer van dienst was, ik weet wel dat het meer dan dik in orde was: een uitgebreide keus aan verse groenten, aardappelsla, aardappelen in de schil met kruidenboter, verse kleine broodjes met boter… En vlees en vis natuurlijk: spiesjes met acht scampi, zalm in een aluminium bakje met een heerlijk sausje, kipfilet, worst, medaillons… Naar het schijnt was er zelfs aan de vegetariërs gedacht, maar dat kon me even worst wezen :-p Ik had eigenlijk al teveel gegeten (en ongelofelijk genoten van het tafelgezelschap, lang geleden dat ik nog zo gelachen had) toen ze met het dessert kwamen aanzetten: chocoladefondue voor op de barbecue (LOL het rijmt nog ook, kunnen ze meteen gebruiken als slogan). Fundu heet het beestje, en je warmt dus een bakje chocolade op op de barbecue. We kregen er massa’s aardbeien (maar niet zo lekker als die uit de tuin van @ntone), banaan en nonnenbillen om erin te doppen, en er zijn dan ook ettelijke bakjes chocolade doorgedraaid aan onze tafel alleen al.

Al bij al een bijzonder fijne avond, die dan nog bekroond werd met een goody bag om u tegen te zeggen:

– een Fundu
– kaarsen van Red Dead Redemption in de vorm van een pakje dynamietstaven, hilarisch
– een t-shirt van Red Dead Redemption, voor Bart dus
– een demo van het spelletje
– een 7-poort USB-hub (nice!)
– de DVD van 3:10 to Yuma
– een pak kaarten (poker!)
– een setje D6 dobbelstenen in een schattig leren etuitje
– de rode cowboyhoed en een bijpassende sheriff ster
– een vaas van slappe plastiek die je met heet water in een vorm naar keuze kan brengen
– een hoop stickers en stylo’s

In elk geval een meer dan geslaagde avond. Thx, Clo!

So Much Pun

Op een of andere manier ben ik op So Much Pun verzeild, en er zitten echt goeie tussen. Vooral met deze ben ik in de lach geschoten, zeker met de titel erbij:

But I didn’t shoot no Comic Sans.

serif

Flickr

Door het feit dat ik nu een Iphone heb, kan ik ook probleemloos een foto nemen en die onmiddellijk uploaden naar het net, maar bepaald naar Flickr. Dat is een fotosite waar ik mijn Iphonefoto’s laat verschijnen. Bart heeft dat al jaren, ik had tot hiertoe geen goeie internetverbinding.

De eerste foto’s die ik uitgeprobeerd heb, waren er van Wolf en Kobe toen die een lekstok aan het eten waren, en ongelofelijk trots waren op hun blauwe of paarse tong. De foto’s zijn vrij goed van kwaliteit (ik zeg niks over mijn capaciteiten als fotograaf), kijk zelf maar.

blauwtong

paarstong

I-Pad

Nu we dan toch geeky bezig zijn, dan maar meteen een postje over de Ipad ook 🙂

Er is in de media, en vooral op het net, gigantisch veel rond te doen: het nieuwe toestel van Apple.

Bart kon het uiteraard niet laten, en had onmiddellijk eentje besteld voor zijn kantoor, en het via de US naar hier laten komen. Dat was evenwel een toestel voor op kantoor, helaas. Blijkbaar was het een van de allereersten, want ze kwamen zelfs filmen van Terzake. Een paar dagen later kwam er echter een tweede, wél voor thuisgebruik. Zelf heb ik er niet veel boodschap aan: ik computer het liefst van al aan mijn bureau, want anders protesteren mijn polsen teveel. Maar de kinderen vinden het zalig: ze kunnen erop spelen, zonder dat er toetsen nodig zijn. Het is gewoon één groot aanraakscherm, en daar zijn ze intuïtief mee weg, zelfs de kleinste. Als je toch toetsen nodig hebt, dan roep je die gewoon op.

Ik vind het ietsje te zwaar om praktisch te zijn, maar ik kan me voorstellen dat we er nog wel een hoop toepassingen voor vinden, want het is nog steeds een stuk lichter en praktischer dan een laptop.

ipad

I-Phone

Bart kwam gisteren thuis met een cadeautje, zomaar. Een vroege moederdag, noemde hij het. Omdat ik enerzijds zo blij was dat ik een smartphone heb, maar aan de andere kant voortdurend zit te kankeren op het conterintuïtieve van de HTC Touch Pro, en de dingen die hij voortdurend weigert.

En dus had hij een splinternieuwe Iphone mee. 3GS, 32Gb, jawel. Voor mij is dat een derde van een maandloon, maar de glimlach op zijn gezicht, toen hij mijn verbazing, en ook wel glinsterende oogjes zag, was genoeg.

En dus heb ik nu een Iphone. Waar ik nog aan moet wennen, maar die wel zalig in de hand ligt, en waar ik bijna zonder nadenken mee omga. Heerlijk 🙂

Dank u, lieverd!