Mijn bedje voor vanavond. Veel zal het wellicht niet gebruikt worden.
Vernieuwing
Deze blog zat eigenlijk al serieus lang op een oude versie van WordPress. Op zich niet erg, ware het niet dat ik bij Gentblogt al lang op een nieuwere versie werkte, en ik die mogelijkheden miste. Gewoon snel even upgraden was er niet bij, omdat de servers waar de oude versie op stond, de nieuwe versie niet aan konden. Een migratie drong zich op, en da’s voor de sysadmin.
Soit, vanaf nu draait witch.be op een andere server en dus een nieuwere versie van WP, waardoor de foto’s nu eindelijk aanklikbaar zijn en te zien in grotere versie.
Nu nog de gallerijfunctie naar mijn hand kunnen zetten, en we zijn er. Enfin, voorlopig toch ^^
Elanor
Het was al veel te lang geleden, vond ik, dat ik de mensen van Elanor, het Vlaamse Tolkiengenootschap, nog had gezien. Ik ben daar al sinds jaar en dag lid van, was tot voor een paar jaar ook vrij actief als bard (voorlezen, vertellen en zingen), maar vorig jaar was het echt allemaal te druk. Geen ledendag, geen F.A.C.T.S. toen. Vorige jaren (2009, 2010) was ik trouw op post, en deden we ook samen iets qua voorstelling.
En dus vandaag opnieuw. Er was de Tolkienkwis, er was de obligate barbecue, er was harpmuziek, en er was vooral ook gezellig geklets. Ha ja, als je elkaar al zo lang kent en zo weinig ziet, is dat logisch, nee?
Eigenlijk hebben we deze keer weinig over Tolkien zelf gepraat, eerder over kostuums (we hebben dan ook een officiële kostumière in het gezelschap, die onder andere de kledij van The White Queen heeft gedaan), over praktische zaken zoals F.A.C.T.S. waar we uiteraard opnieuw staan, over Behekst Diksmuide, enfin, over vanalles eigenlijk.
Mocht u zin hebben om even kennis te maken, kom dan gerust kijken in onze facebookgroep, of op de website. Meer volk is altijd welkom, en des te gezelliger. En kom anders gerust een praatje slaan op F.A.C.T.S., ik zal daar zowat de hele tijd zijn, denk ik.
Baronfeesten
Dat wij hier ten huize zot zijn van larp en fantasy, zal u als trouwe lezer wellicht niet ontgaan zijn. En als dan een paar maten van de larp zo zot zijn om in Balegem een groot middeleeuws festijn op poten te zetten, dan gaan wij daar naartoe. Vaneigens.
Er was een demonstratie van twee ridders te paard, met onder andere appelslaan, schildraken, en zelfs een steekspel. Heel erg fijn om te zien.
Er stonden katapulten (die met waterballonnen gooiden) en ballista’s opgesteld
en Merel liet zich door haar allerfavorietste schminkster Vallery ‘finken’ als prinses. Wat anders?
De jongens konden zich even uitleven met larpzwaarden:
Pascal gaf een demonstratie met zijn politiehond:
en er was zelfs voltige op een te kort parcours:
Eigenlijk was er nog veel meer: onder andere vechtende ridders te voet, een roofvogelshow, er zat een smid, een goudbewerker, en ’s avonds was er een vuurshow. Maar de kinderen werden moe, en over twee dagen is er school, en dus ging ik rond een uur of zes met hen naar huis.
Maar het is echt een dikke aanrader, geloof me. Goed gedaan, Dimi, Pascal, Barry, en de rest!
Wifi
Was ik twee weken geleden nog gefrustreerd omdat het me niet lukte om zelf wifi te installeren bij ons ma, dan sprong ik vandaag bijna uit mijn vel. Ik had namelijk de huisgeek onder de arm genomen om, in ruil voor onze Apple TV1, zowel een oude MacBook Air op punt te zetten, als om die wifi in Zomergem aan de praat te krijgen.
Het is hem gelukt, ja. Hij heeft namelijk precies hetzelfde gedaan als ik twee weken geleden. Precies. Hetzelfde. Ik dacht dat ik het kreeg! Hij zette de Dlink aan, resette de modem, resette de Dlink, en dat was dat, op nog geen vijf minuten. Ik verzeker het u, het ontploffingsgevaar van mijn kant was reëel.
Maar bon, er is nu dus wifi in het huis van mijn ouders, tot groot jolijt van de jongens, en mijn ma heeft een iPad gekregen van mij. Een verjaardagscadeau van een jaar of twee geleden, denk ik. Nu kan ze rustig in de zetel haar Facebook lezen, dit blog, haar mails… En hoeft ze niet meer te zagen dat het a. zo koud is in de bureau beneden, b. ginder naar rook stinkt omdat ons pa weer heeft zitten roken, c. die computer toch oneindig traag opstart.
Het zal nog wat wennen worden, maar ik ben er zeker van dat ze hem fijn zal beginnen vinden, die iPad. En ik, ik ben blij dat ik ons oudje nog op een “hoogtechnologisch” spoor krijg. Veel plezier ermee, ma!
Frustratie alom!
Ik zit al tijden te zeggen tegen ons ma dat ze veel beter zou zijn met een iPad dan met haar vaste computer beneden. Ha ja, want ze moet altijd naar beneden in mijn vaders bureau gaan zitten, waar het meestal te koud is voor haar. De computer boven zetten is geen optie, vindt ze, want dan staat hij in de weg. En eigenlijk leest ze enkel haar mails, een paar krantenartikels en zo, zoekt ze occasioneel iets op, leest dit blog, bekijkt haar Facebook, en dat is het wel zowat. Ideaal dus voor een iPad. En wil ze dus toch een langere mail schrijven, dan kan ze nog altijd die PC opstarten.
Een iPad dus. Die ik kunnen kopen heb (een 1, wifi, 32 GB) voor 130 euro, knappe beschermhoes inbegrepen. Bon, maar daar moet ne mens dus wel wifi voor hebben. Ik dus naar Zomergem, gewapend met voornoemde iPad, een berg kabels (want ik wist niet hoe lang hij ging moeten zijn) en een D-Link. En bleek het allemaal zo simpel nog niet te zijn. Want de modem gaf wel aan dat hij linkte naar de router, de router gaf aan dat hij signaal kreeg en dat hij wifi uitzond, en van de PC kon ik de router accessen, maar helaas: geen internetverbinding op PC noch wifi. Zucht.
Ik ga nog eens iemand proberen zoeken die me kan helpen, en anders de duurdere maar simpeler oplossing: een Apple Airport Extreme: 199 euro, maar het ding installeert wel zichzelf. Tsja.
En dan moeten mijn kinderen ook niet meer klagen dat ze bij oma geen wifi hebben, néh.
Luigi’s Mansion 2
Een paar weken geleden zat er een mailtje in mijn box: of ik soms zin had om met de kinderen naar Antwerpen te komen, om kennis te maken met het nieuwe spel Luigi’s Mansion 2 op de Nintendo 3DS XL? Meer bepaald, om eerst een spokenwandeling te maken, en dan in een ‘spookhuis’ het spelletje zelf uit te testen?
Hmm.
Ik stelde de vraag aan mijn jongens, en die stonden onmiddellijk met blinkende ogen op en neer te springen, letterlijk. Ja dus. Ze hebben een gewone DS, maar nieuw speelgoed dat wat meer kan, is altijd leuker natuurlijk. Zeker als je er dan achteraf mee kan uitpakken bij de vriendjes.
En dus reden wij deze avond rond een uur of zes naar Antwerpen. Alwaar we prompt in een file op de E34 verzeilden, en daarna de Nationalestraat afgesloten zagen. Met een bord: “Volg Kronenburgstraat”. Alleen was die ook afgesloten, en was dat ook het enige bord dat we vonden. Ik vermoed dat we nog tien minuten zijn kwijtgespeeld met rondjes rijden tot we toch nog Parking Meir vonden. Daar stond iemand ons op te wachten om ons bij de rest van de groep te brengen, want de spokenwandeling was al begonnen natuurlijk. Ze waren al van ver te herkennen, overigens: twee knalgroene Luigi’s, waaronder een met de kenmerkende snor, gingen voorop.
Of dat was althans het plan, want zo dapper waren die Luigi’s nu niet bepaald. Het zwartgeklede heerschap dat ons rondleidde, deed dat met zóveel genoegen en vertelde zijn verhalen over Lange Wapper en c° met zoveel verve, dat hen de schrik nu al om het hart sloeg. En dan moesten ze nog dat spookhuis in!
Enfin, tegen acht uur stapten we op een huis af, waarin volop spinnenwebben en groen licht voorradig waren, en waar vooral een bijzonder fijn achterhuis was, achter in de tuin, met massa’s zeteltjes, zitkubussen, en vooral massa’s 3DSsen. Veel uitleg had de jongere generatie duidelijk niet nodig: met ware doodsverachting stortten ze zich op de spelcomputertjes en sloegen spontaan aan het spelen. Het enige geluid dat nog te horen viel, was het gebabbel van de volwassenen, het gekraak van spokenchips en de occasionele vraag: “Zeg, hoe vangt gij die muis die de sleutel heeft?” “Weet gij waar die stofzuiger verstopt zit?” of de uitroep: “Moh, ge moet ne keer dat gordijn opstofzuigen, daar zit wat mega gerief achter zeg!”
Het doel van het spel is dus met Luigi en zijn super Spokenzuiger 500 alle kamers spokenvrij te maken. Alleen is dat niet zo evident als het klinkt, en stribbelen sommige spoken nogal hardnekkig tegen. Maar de jongens vonden het fantastisch, en toen ze te horen kregen dat ze een 3DS met het spelletje erbij mochten lenen voor een tijd, vonden ze het al helemaal de max. En met de stressbalspookjes lopen ze al de hele tijd rond.
Enfin, een zeer geslaagde avond dus
(Althans tot dan, want daarna zijn we – hoe stom kunt ge zijn? – nog zonder diesel gevallen op de E34, hebben we meer dan een uur gewacht op de VAB die ons naar een tankstation heeft gesleept, en was het tien voor één voor we thuis waren. Maar dat lag gelukkig niet aan het spelletje.)
iPad
Als iemand zich afvraagt of zo’n iPad moeilijk is, dan wel instinctief te gebruiken: Merel is twee jaar en vier maanden.
Boeken toe
Toch voor een weekend. Een weekend zonder computer, GSM of andere techniek, ondergedompeld in een wereld vol ridders, elfen, orken, vuurelementalen. Waar je grootste zorg is of je overnachting en eten kan vinden, je maliënkolder kan laten herstellen, en of je genoeg geld hebt om een nieuw schild te kopen want het vorige is aan splinters geslagen.
Dat soort onzin dus, en ik geniet er ongelofelijk har van, van dit onwereldse escapisme voor een weekend.
Lord of the Rings outfits
Nu ja, min of meer toch.
Elk jaar maken de zesdejaars Humane Wetenschappen bij ons op school het jaarboek. Er komen, naast een hoop artikels, verslagen en foto’s, ook klasfoto’s in, telkens in een welbepaald thema. Dit jaar hebben ze gekozen voor films, en blijkbaar had de Latijn-Griekse als thema Lord of the Rings geloot. Begin dan maar eens voor vijf man (ja, ze zijn niet met veel) zoiets te vinden. Gelukkig hadden ze eraan gedacht dat een van hun leerkrachten larp speelde, en hadden ze dus gevraagd of ze van mij wat mochten lenen. Ik heb ze maar meteen bij me thuis doen komen om uit te kiezen.
De jongens waren niet mee, het waren enkel de drie meisjes (die trouwens beleefd het secretariaat hadden laten bellen om te vragen of het wel ok was, zo ziek en al. Van mij mochten ze, ik kon me dat uurtje wel rechthouden). Die keken zo ongeveer hun ogen uit: ze hadden gerekend op een vestje en een Tshirtje of zo, niet op complete outfits. Een van de dames was een vrouwelijke ridder, compleet met touwmaliën en zwaard en schild, een andere was a tavern wench, een echt hobbitvrouwtje eigenlijk, en de derde kreeg een elfen/jagerskostuum aangemeten. Voor de ene gast heb ik een tovenaarsoutfit meegegeven, en voor de ander wat generisch bontgedoe.
Ik ben benieuwd naar de uiteindelijke foto. En het verwondert me eigenlijk dat de klas die Gladiator heeft als thema, nog niet bij mij is gekomen…