Digital detox

Daarnet was mijn dierbare echtgenoot, maar ook de kinderen (en ik heel even) te zien op Koppen. Ze wilden een reportage maken over ‘Digital Detox’, en hoe sommige mensen echt verslaafd zijn aan internet. Bart staat erom gekend zo goed als altijd online te zijn, en dus hebben ze hem twee weken gevolgd, compleet met een totaal internetloze zondag. Ik vermoed dat ze op dramatische resultaten hadden gerekend, maar helaas. Ook de ‘digitale diëtiste’ had een aantal tips voor Barts mensen bij Wijs, maar verklaarde dat ze Bart zelf eigenlijk bitter weinig kon leren. Het is een feit dat Bart en ik allebei niet zonder internet kunnen, maar voor ons is dat ongeveer hetzelfde als zonder elektriciteit: een heel pak toestellen werkt erop, en ons leven is erop afgestemd. Zijn jullie daarom verslaafd aan elektriciteit? Op dezelfde manier wel als wij aan internet, denk ik, als je weet hoe je je voelt als een paar uur de elektriciteit uit ligt. Het is voor ons alomtegenwoordig, maar daarom niet continu, en het eist ook niet alle aandacht op. De GSM gaat niet mee in de slaapkamer, niet in de badkamer, niet aan tafel, en ik heb het ding bijvoorbeeld vaak niet eens bij. Maar als ik thuis ben, staat mijn PC aan. En ligt het internet uit, dan voel ik me niet comfortabel.

Maar bon, we hebben hier dus een avond een filmploeg over de vloer gehad, en zelfs een ochtend bij het ontbijt. ’t Is ne keer wat anders dan de krant bij de cornflakes.

Het resultaat kan u hier bekijken.

 

Nerd

Bart stuurt me regelmatig van die kleine berichtjes, gewoon met een kusje of een boeketje bloemen.

Vandaag kreeg ik plots een sms met qamuSHa’!

Het erge is dat ik meteen begon te glimlachen en antwoordde: K’plah!

Nerdier dan dat wordt het alvast niet meer.

(En voor wie het niet door heeft: gewoon eens even een van beide woorden googlen)

Geocachen in de regen

We hebben blijkbaar geen van allen goesting om ver weg te lopen, tegenwoordig, maar eventjes het huis uit, dat doet wel deugd. Daarom gingen alle drie de kinderen vrolijk mee richting de Delhaize, en deden we daarna nog van multicache op den Dries hier in Wondelgem. Een multicache, dat is een speciaal type van geocache: je krijgt basiscoördinaten, en daar krijg je een opdracht/denkpuzzel/rekenoefening om de volgende coördinaten te berekenen. Hier op den Dries zit er een hele leuke, waarbij je aan de hand van opschriften getallen kan berekenen. Ver lopen is het niet, en we begonnen met het eten van een donut op een bankje aan de startcoördinaten.

IMG_1293

Maar waar de zon in de voormiddag nog vrij enthousiast was, begon het nu behoorlijk tegen te vallen, en tijdens het ontcijferen begon het zelfs te regenen, steeds harder. We liepen nog even tot aan de laatste coördinaten, maar die bleken ergens in iemands tuin te liggen, dus dat kan niet. We zijn dan maar naar huis gereden, hebben ons afgedroogd, de twee kleintjes hebben hun pyjama al aangetrokken, en intussen herrekende ik de coördinaten. Wolf bleek zich grandioos misrekend te hebben op het rekenmachien, en de nieuwe coördinaten waren veel logischer. Wolf en ik hebben dan nog een regenjas aangetrokken, en zijn de cache gaan zoeken, die we behoorlijk snel vonden, eigenlijk.

Maar de warme chocomelk was meer dan verdiend :-p

En dat cachen? Dat blijft gewoon leuk!

Elanor ledendag

Alweer een half jaar verder, en een zomerse ledendag van Elanor, de Vlaamse Tolkienvereniging. Aan de vorige ledendag had ik nochtans geen al te beste herinneringen: dat was toen we in december in Berchem de twee eerste Hobbitfilms gingen bekijken, en ik in vijfendertig haasten naar huis ben gereden omdat Bart zijn galcrisis had.

We waren niet met veel, maar het was best gezellig. Hier in een klein zaaltje in Wondelgem zaten we met vijftien, en hebben we vooral spelletjes gespeeld: de Tolkien Trivia – geloof me, daar moet je écht een Tolkiennerd voor zijn! – en wij dan ook nog Takenoko, ofte het pandaspel. Er was een uitstekend buffet, maar ze hadden er geen rekening mee gehouden dat kinderen misschien net iets minder eten dan volwassenen, en ze rekenden voor iedereen 17,5 euro. In Merels geval, zijnde één pistolet met een schelletje hesp, is dat nogal duur, ja.

Ik was, de drank meegerekend, meer dan 100 euro kwijt voor een broodmaaltijd voor ons vijf. Ach ja, ik had een fantastische namiddag, de jongens ook, en ik heb er nog een prachtig boek van Sigurd en Gudrun bij gekregen, dik in orde!

“Brusseleir” van Brik

Omdat we toch naar Brussel moesten om Merel op te halen, dachten we om er een dagje Brussel van te maken. Alleen… op maandag is er quasi niks te beleven. Ja, Autoworld is open, maar da’s noch voor de jongens, noch voor mezelf een optie. En het Stripmuseum, daar zijn ze nog net wat te jong voor.

Maar tussen massa’s suggesties kwam er ook het volgende: er bestaat een gratis spel voor scholen, meer bepaald vijfde en zesde middelbaar, dat ze in groepjes tegen elkaar kunnen spelen, met een fijn competitief element, te spelen via iPhones: Brusseleir. Dat klonk meteen goed, en ik belde of ik het kon uitproberen met de kinderen, en dat kon.

Wij dus naar Brussel, waar we eerst genoten van het quasi autovrije de Brouckèreplein om er de gekochte broodjes op te eten. Dat lukte wonderwel tussen de regenbuien door.

IMG_6867

Daarna gingen we op zoek naar Brik, de organisatie achter het spel. Daar kregen we een iPhone met de juiste app, een kaart, en een boel uitleg. Eigenlijk is het absoluut niet moeilijk: je moet zoveel mogelijk punten zien te scoren door zoveel mogelijk plekjes aan te doen binnen twee en een half uur. Alles rond de Grote Markt (normaal gezien het startpunt) geeft je maar tien punten; ga je naar verder verwijderde locaties, krijg je 30 of zelfs 60 punten voor een check-in. De stripmuren geven je bonuspunten, als je er eentje vindt.
De locaties staan enkel als puntje vermeld op de kaart: het is de iPhone die laat zien hoe ver je nog van iets verwijderd bent. Op de achterkant van de kaart staat dan wat meer uitleg over elke locatie, met telkens een hint over het exacte check-inpunt. Maar wacht, (een deel van) de kaart zal het wellicht wel duidelijker maken:

Brusseleir

Wij vertrokken aan de dertig die net in het noorden van de gele ring staat, zijnde het Br(ik-kantoor, en scoorden dus meteen. We meanderden naar het kerkje in de Nieuwstraat, alweer voor 30 punten, en zakten toen af naar het Stripmuseum in de Zandstraat.

Alleen jammer, natuurlijk, dat we geen tegenstanders hadden. Elk spel bestaat normaal gezien uit vier groepjes van ongeveer vier personen, en zij kunnen ook de gescoorde punten van hun tegenstanders zien. Br(ik beschikt over twaalf iPhones, en kan dus simultaan drie spellen laten lopen. Ik heb het even nagevraagd, en als je zelf over voldoende iPhones beschikt, kan je de app downloaden en met een van hun codes nog een extra spel opstarten.

Wij gingen op zoek naar de Nationale Bank, piepten even binnen in de hal, en besloten toen om toch nog wat verder van het centrum te gaan, en het Parlement aan de Wetstraat mee te pikken, langs het Warandepark. De jongens zagen het allebei nog volop zitten, terwijl we er toch een stevig tempo op nahielden. En nu we toch aan het park waren, wilden de jongens wel eens het koninklijk paleis zien, waar ze net aan het oefenen waren voor de parade morgen. Er liepen trouwens overal soldaten rond.


We gingen de Kunstberg af, richting centrum, en zigzagden om links en rechts de punten mee te pikken. Alleen bij Cinema Nova weigerde het toestel: we bleven er telkens nog één rood streepje af, en konden niet dichter bij het checkpoint geraken. Jammer! We zagen Manneken en Jeanneke Pis, de Grote Markt, de Sint-Hubertusgalerij, pikten wat stripmuren mee, en zetten op het einde – en intussen in de gietende regen –  nog een eindsprintje in om de Sint-Gorikshallen te halen. Ook de checkin aan de AB (Bonnefooi) wilde helaas niet meewerken.

En toen liep onherroepelijk de timer van het spel af, en zakten we alle drie op een stoel neer, om iets te drinken. Het gamificatie-aspect is zalig, we zijn echt op den duur beginnen lopen! Wat moet dat dan niet geven als je tegen elkaar kan spelen, en elkaars punten ziet?

Met een grote grijns zijn we het spel gaan terugbrengen in de Bloemenstraat, en zagen toen dat we maar liefst twaalf kilometer hadden afgelegd op drie uur tijd! Netjes!

Ik ga in elk geval proberen om het spel op een of andere manier op school te gebruiken: de leerlingen gaan het echt wel fijn vinden. En bent u zelf leerkracht in het hoger middelbaar? Dan is Brusseleir echt een aanrader. Serieus.

Fotoprobleem

Ik heb uw hulp nodig. Toch als u iets van basisinstellingen van computers weet, en van foto’s.

Sinds ik namelijk op mijn nieuwe computer zit, krijg ik mijn foto’s niet meer deftig geüpload in WordPress. Ze komen nog perfect portrait of landscape in mijn verkenner terecht, maar zodra ik ze upload in WordPress, staan ze allemaal landscape, en moet ik ze manueel draaien. Dat is vervelend, maar op zich nog zo erg niet. Vervelender is dat ze dan wel op een PC deftig in mijn bericht staan, maar niet op tablet of telefoon: dan zijn ze gedraaid en met foute verhoudingen. Als ik trouwens op PC dan op zo’n manueel gedraaide foto klik om de grotere versie te krijgen, staat die ook weer plat.

Zucht.

Iemand ook maar enig idee waar ik moet beginnen zoeken?

Ik heb wel degelijk de laatste nieuwe versie van WordPress, en het ligt ook niet aan mijn fototoestel, want het is toestelonafhankelijk: ik heb het zowel bij mijn Canon, als een kleinere Olympus of mijn iPhone.

Uw hulp is me wel wat waard: een stevige gin-tonic (hier te nuttigen dan wel) of een zelfgebakken taart. Want het werkt stevig op mijn zenuwen, en ik krijg het niet opgelost.

EDIT: binnen het uur was mijn probleem opgelost: er bestaat gewoon een plug-in voor! Frederic zette hem in de commentaren, maar ik had hem al eerder gekregen via een ganse discussie op Facebook. Mijn vrienden zijn de max!

Schoon volk

Ik ben dus sinds begin dit schooljaar bezig met een schoolblog. In het begin nogal aarzelend, maar intussen is het de volwaardige website van de school geworden, en ik ben er eigenlijk wel best trots op.

Ik probeer zo goed als elke dag iets te posten, en de meeste van mijn collega’s zijn volledig mee met het verhaal, en geven me dan ook genoeg artikels en foto’s door. Standaard halen we tussen de 80 en de 150 unieke bezoekers per dag, en rond de 250-300 page views. Al bij al niet zo slecht, voor een schoolblogje.

Tot vandaag.

Vandaag postte ik een artikel over een van de leerlingen uit het zesde, die het en stoemelings geschopt heeft tot topmodel op de catwalks van Milaan, New York, Parijs en Dubai. Hij stuurde me zijn verhaal en een aantal foto’s uit zijn portfolio. En toen “ontplofte” de website 🙂

Toegegeven, het is ook echt wel een knappe gast, maar dat hij voor 1277 unieke bezoekers en 1568 page views ging zorgen, dat had ik niet verwacht. Ik wist wel dat het wat extra ging opleveren, en ik had hem dan ook goed laten weten dat ik het vandaag ging publiceren, maar dan nog. De link naar zijn artikel op de Facebookpagina van de school haalde zelfs 10.792 bereikte personen, and still counting.

Ik loop al gans de dag te grijnzen en de statistieken te verversen. Stom, misschien, maar van zo’n kleine dingen, daar kan ik dus immens deugd van hebben.