Een zeer wisselvallige dag, welzeker.
Het begon al niet te denderend: Merel is ziek! Gisteren had ze zich nog min of meer normaal gedragen, gisterenavond had ze plots 39,6°. Op zich nog niet echt alarmerend, baby’s hebben vaak serieuze koorts, maar toch meer dan genoeg om de dokter te bellen. De arts van Kind & Gezin had het dinsdag nog gezegd: Merel had dan wat last van haar neusje en van slijmoogjes, en blijkbaar waren haar oortjes ook niet helemaal zuiver meer. Ik moest gewoon geregeld spoelen, maar als er koorts zou opkomen, toch de dokter raadplegen.
Deze morgen dus gebeld, en ik had chance: tien minuten later was er nog een plaatsje! Ik ben te vierklauwens in mijn auto gesprongen, en Merel heeft het begin van een oorontsteking. Als ze nog eens een zware koortsopstoot heeft, moet ze antibiotica krijgen, het dutske.
Daarna ben ik naar mijn ma gereden om daar de zieke Merel af te zetten: uitvaart bij ons op school. Omdat het leerlingen zijn die ik zes jaar in de klas heb gehad, wilde ik er toch wel bij zijn. Als leerkracht vind je dat op den duur banaal, maar voor de leerlingen blijft het belangrijk. Het thema was sprookjesfiguren, en voor mij hadden ze, oh verrassing, de heks voorzien. Lekker makkelijk: een basic gothic outfit uit de kast genomen, een punthoed op, en klaar. Alle collega’s waren verkleed, en ik heb schitterende dingen gezien. Petje (of in dit geval hoed) af!
Na een wisselvallige en al bij al matige show ben ik dan terug naar mijn ouders gereden. Merel had bijna twee uur gehuild, maar was dan toch in slaap gevallen. Eten wilde ze niet doen, net zoals de nacht voordien. Amai mijn boezem! Ik heb dus rustig en bijzonder lekker gegeten: erwtensoep, en dan konijn met gebakken appeltjes en véél saus. En zelfs een appeltaartje als dessert 🙂 Dank u, ma! Mijn ouders waren allebei ook goed gezind, en we hebben gezellig buiten in de zon op het balkon zitten kletsen en lachen. Fijne dag, fijne dag.
Merel was na haar serieuze dut ook goed gezind, en wilde dan toch eten, gelukkig maar. Ik ben dan naar huis gereden, en heb thuis nog op ’t gemak wat huishouden gedaan, terwijl de kinderen op school in de opvang in de zandbak speelden.
En toen sloeg de dag weer om.
De jongens waren lastig, Kobe was huilerig, Merel had weer serieuze koorts en stopte niet met huilen. Kobe moest in bad, Wolf nam een douche, en toen bleek dat de sensoren van het bubbelbad niet op tien cm water zijn voorzien, en begon het zichzelf al droog te blazen terwijl Kobe er nog inzat. Uiteraard net op het moment dat Merel tóch een paar slokken wilde drinken. Consternatie alom. En toen huilde zij nog wat meer, en wilde Kobe niet eten en werd Wolf ambetant van de andere twee, en was ook mijn humeur ver te zoeken. En belde Bart dat zijn afspraak in de file zat en hij dus later ging zijn. Hmpf. Bad timing.
Gelukkig eindigde de dag in rust, met een slapende Merel en een Bart aan mijn zijde. Oef.
