Acta Diurna de muliere ludenti
Tsja, mijn neefje Nand kan er uiteraard ook niet aan doen dat hij vier jaar werd vandaag, en dat dat moest gevierd worden – uiteraard.
Zodoende zaten wij nog maar eens met de familie allemaal samen, taart en andere snoeperijen te eten, en gezellig te kletsen, terwijl de kinderen bijzonder luidruchtig boven aan het spelen waren. En Wolf, die net terug was van scoutsweekend, zat erbij, keek er naar, en zombiede vrolijk verder.
Al bij al wel een fijne namiddag, toch wel.
Als het om feesten gaat, hebben wij eigenlijk wel een paar tradities intussen. Zo is er niet alleen het jaarlijkse diner voor de verjaardag van Barts nonkel (vorige week zondag), maar ook de familiebrunch van de kant van mijn ma. Vorig jaar hebben we die gemist omdat er een ander feest was, dit jaar zaten we opnieuw in een zaaltje in Lovendegem met iets van een 50 volwassen en 12 kinderen (of zoiets).
Het begint steevast met een jaarmis voor mijn grootvader, en dus noemen we het nog steeds opa’s feest. Tsja…
Enfin, het was best wel in orde, maar het is een enorm gedoe: iedereen heeft taken, van afwassen tot afruimen tot aperitiefhapjes maken, tafels aanslepen… Jammer eigenlijk, want zo heb ik nauwelijks met iemand gepraat omdat ik teveel bezig was. Volgend jaar misschien een traiteur of zo?
Enfin, de kinderen hebben zich alvast schitterend geamuseerd. Bij deze een paar fotootjes, aanklikbaar voor een grotere versie (twee keer klikken voor een echt deftige versie).
Met die laatste foto hebben een nonkel en ik nogal serieus staan lachen: het was net alsof ze bij de verkiezingen aan een stembureau zaten…
Een dochter voor elk van de Rombaut telgen: de 3M’s. Mijn dochter en mijn twee metenkinderen, trouwens.
De jaren gaan snel. Voor ik het eigenlijk goed en wel besefte, zaten we weer met de hele familie van Barts moeder in de Artichaud, voor Stafs verjaardag.
Het restaurant blijft zijn goede reputatie bevestigen: opnieuw was het eten lekker, de service snel en vriendelijk, en vooral de houding tegenover de kinderen prachtig.
Die kregen net zoals wij een hapje vooraf, maar waar het bij ons om amuses ging, kregen zij een schaal met gefrituurde hapjes zoals loempia en scampi. Het eten van de twee peuters kwam zeer snel: kip in kleine stukjes, met frietjes en een kommetje appelmoes. Iets later kregen de kinderen hun voorgerecht, en een paar minuten later – net op tijd om ons toe te laten de kaas- en garnaalkroketten te snijden – volgde ons voorgerecht. Idem eigenlijk met de hoofdgerechten. En als dessert kregen de kleintjes een potje Mega Mindy-ijs, en de grotere een echt ijsje, met parapluutje, en bolletjes en slagroom en al. Met andere woorden: alles opnieuw perfect op maat, en met genoeg ruimte voor de kinderen om te zitten spelen.
Mijn jongste broer en zijn vrouwtje hadden groot gelijk: wij broers en zussen zien elkaar veel te weinig, en dan meestal nog bij onze ouders, wanneer er nog een rits kinderen mee is en we toch niet kunnen praten.
Zij namen dus het initiatief, en zo bevonden wij ons deze avond in het illustere gezelschap van mijn oudste broer en diens vrouw, en Sarahs twee zussen met hun lieven. Een gezelschap van tien man sterk, en eigenlijk zeer fijn gezelschap ook nog. Er werden gigantisch veel hapjes gegeten (inclusief soepjes en zo), en daarna tongrolletjes met een zeer gedurfd maar bijzonder lekker sausje van onder andere sojasaus, nori, szechuanpeper, en nog wel een paar dingen. Lekker, man!
Soit, tegen half een waren we thuis, allebei stikkapot want ook Bart is zeker nog niet genezen, maar wel een fijne avond rijker. Volgende keer is het aan ons, goed geweten.
Omdat de kinderen eigenlijk al een rotvakantie hebben gehad (ha ja, ganse dagen thuis met twee zieke ouders) en ik me vandaag eindelijk iets beter voelde – alleen hondenmoe, alsof ik net een werkweek from hell achter de rug had – ben ik eindelijk bij mijn grootmoeder geraakt om te nieuwjaren.
Ik denk dat we meer dan een uur bij haar hebben gezeten, en het was ferm gezellig. Er was ook nog een vriendin van haar, en samen hebben we zitten kletsen, terwijl de kinderen op onderzoek uitgingen. Na een tiental minuten verkasten we naar de cafetaria, waar de kinderen een cola respectievelijk watertje kregen met een paar koekjes uit oma’s kast, en Merel het de max vond dat ze bij haar omoe op schoot mocht in de buggy. Zo zie je maar, zelfs een rolstoel heeft een positieve kant!
Daarna zijn we gestrand bij mijn moeder, waar ik me uitgeput in de zetel heb gedrapeerd, en de kinderen uitbundig speelden met neefje Alexander en nichtje Marie-Julie. Ook altijd fun, en vooral veel decibels.
Aansluitend zijn we dan maar naar de Suprabazar gereden, waar ik met Merel op houtlijmqueeste ging, en Wolf intussen een verjaardagscadeautje mocht uitkiezen, zijnde blijkbaar Mario Bros 3 voor zijn Nintendo DS. Getest intussen, en goed bevonden.
En toen ben ik gecrasht in de zetel, en was ik echt wel ’t eind van mijn Latijn. En in mijn geval kan die uitdrukking wel tellen, ja. Maar de jongens hadden een fijne dag gehad, ik had eindelijk mijn grootmoeder bezocht, en er was houtlijm. Juicht!
En toen werd er hier nog maar eens genieuwjaard: mijn andere broer (peter van Wolf), van wiens dochtertje ik meter ben, en Dirk, die peter is van Kobe.
Kobe had daar trouwens de schattigste opmerking ooit over: “Zeg mama, komt Ilse ook mee?” “Euh natuurlijk, liefje!” “Ha, goed, want dan kan ik haar nog eens knuffelen!”
Er werden nog maar eens nieuwjaarsbrieven gelezen, er werd geaperitiefd, ongelofelijk lekkere aardperensoep gegeten (met dank aan i.), royale porties van Barts spaghetti binnengespeeld, en kaastaart gegeten.
En uiteraard werd er gespeeld. En cadeautjes gegeven. Dirk had naast een donsovertrek van Skylanders (gegarandeerde hit, uiteraard) en een turnzak van diezelfde beestjes, en ook nog een fopbril en foptanden. Hilariteit alom, oordeel zelf. Verder werden er vooral de obligate envelopjes uitgewisseld, kreeg ik een prachtig set koffies en thees van het schoonzusje, kreeg Jeroen een mand met speciale bieren, en kreeg Dirk het oude fototoestel uit 1933 van mijn grootvader. Dirk is fotograaf, en heeft een eigen atelier. Ideale versiering, dus.
Enfin, good times were had by all. Of dat mag ik toch hopen.
Nieuwjaren, het is in nogal wat huishoudens een constante in de maand januari, heb ik de indruk.
Zodra er kinderen zijn, kan je ook niet anders: je moet gaan nieuwjaren bij de grootouders, maar ook met de peters en meters van je kinderen, en dan ook nog eens bij de kinderen van wie jij peter of meter bent. Een bezigheid, quoi.
Aangezien wij op nieuwjaar in Zeeland zaten, hadden we de gewoonlijke samenkomst op nieuwjaar zelf gemist. Vorige zondag zaten we bij mijn schoonouders, vandaag kwamen mijn ouders en mijn jongste broer.
Hij is namelijk peter van Kobe, Sarah is meter van Merel, en ik ben meter van Marne. Een hoop vliegen in één klap, temeer omdat we daarna samen naar mijn grootmoeder van 101 gingen om te nieuwjaren, samen met een aantal andere kozijns en nichten.
Enfin, er werden nieuwjaarsbrieven gelezen, envelopjes en peter/metercadeautjes uitgewisseld, en taart gegeten. Ik kreeg een prachtig verpakte cadeaubon van mijn favoriete merk Cora Kemperman, bijzonder attent van mijn schoonzusje. Nu heb ik natuurlijk geen excuus meer om nog eens langs de winkel te passeren ^^
En toen waren we een kleine twee weken verder, en werd er opnieuw heerlijk gegeten ten huize De Waele in Ronse.
Er werden nieuwjaarsbrieven voorgelezen en opgezegd, er werden cadeautjes uitgedeeld, en er werd dus uitgebreid gegeten en gedronken. De juiste menu weet ik niet meer, en andermaal ben ik foto’s vergeten nemen omdat het zo lekker was.
Maar bij deze wel een paar foto’s van de rest van de dag.
Samen koekjes bakken…