De familie van mijn moeder is vrij uitgebreid, zou je kunnen stellen. Mijn grootmoeder, inmiddels 88, heeft 6 kinderen, elk met partner, en 15 kleinkinderen. Daarvan waren er toch ook al 6 partners, en inmiddels ook 7 achterkleinkinderen.
Je kan je wel voorstellen dat het moeilijk is om die ganse bende bij elkaar te krijgen, laat staan die in iemands huiskamer te proppen. Het kerstfeest is daarom al een tijdje gelimiteerd tot kinderen en thuiswonende kleinkinderen, kwestie van de hoop doenbaar te houden.
Het resultaat daarvan is dan wel dat ik mijn nonkels, tantes, kozijntjes en nichten niet vaak zie, en dat is eigenlijk nog een understatement. Sinds vorig jaar is er daarom een nieuwe traditie in het leven geroepen: de familiebrunch. We huren een zaaltje af, gaan eerst met zijn allen om 10.00u naar de jaarmis voor mijn grootvader, en daarna aperitieven we. Iedereen heeft een taak toebedeeld gekregen. Zelf mocht ik rijstpap maken en een taart bakken voor het dessert, een taak waarvan ik me dan ook naarstig heb gekweten.
Het was wel eens fijn om iedereen terug te zien, dat wel, maar eigenlijk ben ik geen sociaal mens, en heb ik geen behoefte aan grote groepen. De kinderen hebben zich wel te pletter geamuseerd, en Kobe is thuis dan ook finaal gecrasht.
Fijne traditie. Hopelijk wordt die nog even in ere gehouden.
ik hoop het ook ….bedankt voor de groetjes overigens!