Wolfs prachtige petekind.
Gewoon een zondag
Het was een al bij al vrij zonnige dag, we konden buiten zitten, en er was taart. Bart had een klein appeltaartje en éclairs meegebracht, en ik had een aardbeienkaastaart (Weight Watchers, weetuwel) gemaakt. En we hadden niet echt iets te doen. Toen ik het voorstel opperde om mijn ouders uit te nodigen voor de koffie, sprong Kobe zowaar een gat in de lucht. En dus zaten mijn ouders hier rond half vier rustig taart te eten, en legde ik mijn ma de verbouwingsplannen voor.
Iets later kwam Wolf thuis van zijn laatste scoutsvergadering van het jaar. Ik denk wel dat hij zich geamuseerd heeft in de modderpoel die het scoutsdomein altijd is.
Moederdag 2013
Tsja, met intussen drie kinderen die al steeds iets meer kunnen, komen er ook leukere en mooiere cadeau’s bij.
Om te beginnen mocht ik uitslapen, en kreeg ik een feestelijk ontbijt, met versgebakken koffiekoeken, verschillende soorten fruitsap, verse fruitsla, yoghurt, enfin, the works.
Er waren uiteraard ook cadeautjes:
– van Wolf een zelfgeschilderde en verniste ajuinpot, compleet mét ajuinen. En een tekstje, uiteraard.
– van Kobe een hele mooie brief, en een met onuitwisbare stift beschreven bordje met zelfgebakken koekjes.
– van Merel een beschilderde tegel, met complimenten van de crèche, en een beschilderd potje met een plantje in. Geen idee wat het zal worden, het staat op de vensterbank en krijgt water.
In de namiddag gingen we naar Ronse, voor taart. Nelly had uiteraard weer een gans legioen verwacht en daar ook taart voor voorzien, wat resulteerde in het feit dat ik de rest van de week nog taart zal eten, vermoed ik (op de foto staat de grote perentaart nog niet, en de snoeperderijen achteraf). Zo heel erg vind ik dat niet, tenzij dan voor de lijn…
En uiteraard waren er ook onze beide meisjes die samen speelden, en bleef Bo het middelpunt van de belangstelling.
En het is me nu eigenlijk pas opgevallen waar Merel die stralend blauwe ogen vandaan heeft…
Twintig jaar and counting
Nog een foto vergeten, getrokken door Delphines moeder.
Communiefeest van Alexander
Tsja, veel valt daar eigenlijk niet over te zeggen: prachtige tuin van Delphines ouders. Aperitief met veel te veel lekkere hapjes buiten in de zon. Daarna lekkere menu binnen, terwijl de kinderen buiten speelden, een kamp bouwden en toen draken kwamen vragen om aan te vallen. Animatie voor de kinderen. Vuurwerk op Alexanders dessert. Mooie kleine meisjes. Nagenieten buiten in de zon. Alles wat zo’n feest moet hebben.
En tussendoor speelde ik fotograaf, onder andere met groepsportretten. Zoals eerder al gezegd: ik ben geen fotograaf, ik heb alleen een goed toestel.
365 – 9 mei
Communiefeest van Alexander, het zoontje van mijn oudste broer.
Jette, ofte Bo
Maar voor we van Leuven naar Brussel gingen, gingen we eerst iets eten. Toen ik even navraag deed naar een goed restaurantje in de buurt, werd me in de Leuvense rugbykantine met algemene instemming de Viavia in Heverlee aangeraden. Prima, ware het niet dat we voor een gesloten deur stonden… We zijn dan maar een paar deuren verder in een typisch dagschotelding respectievelijk scampi’s en kaaskroketten gaan eten. Die er allebei ferm mochten zijn, overigens.
We hadden net besteld, toen mijn telefoon ging: mijn Leuvense nicht die vroeg of we niet samen iets gingen eten! Te laat dus. Maar we zijn wel bij haar op het terras koffie gaan drinken, en het werd echt een gezellige bedoening. Ware het niet dat Bart intussen al met zijn moeder en Merel in het ziekenhuis ging zijn, we waren wellicht wat langer gebleven, en dat beaamden de jongens. Volgende keer beter, we moeten dat echt onthouden!
Wij dus naar Jette, waar we eerst de ingang van het ziekenhuis niet vonden, maar dan toch eindelijk de kleine Bo konden aanschouwen. Hij was net een flesje aan het drinken, en zag er zo piepklein uit… Da’s toch ongelofelijk hoe snel je vergeet hoe klein zo’n boreling eigenlijk is!
Enfin, er werden uitgebreid ooh’s en aah’s geslaakt, Bo mocht zowel bij zijn peter als bij zijn tante zitten, en we zagen dat het goed was. En speciaal voor bompa die er niet bij kon zijn, werd er een foto gemaakt van zijn vijf kleinkinderen. Niet dat die bereidwillig meewerkten aan een mooie foto, maar bon, toch beter dan niks, Jeroom!
365 – 20 april
365 – 17 april
Welkom in deze wereld, neefje Bo!
Familiedagje
Als in: eerst op bezoek bij Barts familie, daarna bij de mijne.
Taart dus, bij de schoonouders, en de taart mocht er zijn!
En Barts metekindje Liv, dat in het begin altijd nog wat moet wennen, had na een tijdje ongelofelijk veel plezier om bovenop mij te klimmen. Ha ja, met een hoogzwangere mama is het soms moeilijk onnozel doen.
Wolf kreeg er trouwens ook heel speciaal nieuws: hij werd gevraagd om peter te worden van de nieuwe baby! Zodat het kind later op café kan gaan met zijn peters :-p Voorlopig is Bart dan nog wachtpeter…
Rond half vijf reden we door naar Zomergem, naar het verjaardagsfeestje van mijn metekindje Marie-Julie, die drie jaar werd. Ook daar was al taart genuttigd, maar wij kwamen toe voor de aperitief, en vooral voor de Breughelmaaltijd daarna. Uiteraard werd er gespeeld, onder andere ook met Marne, het dochtertje van mijn andere broer. Dat zal nog wat geven later, al die meisjes samen… De jongens hebben we overigens niet gezien of gehoord, die hebben de hele tijd boven gespeeld.
