Geplaatst op

Brussels Girl Geek Dinner, editie 13

cole.png

Ik heb getwijfeld, ik geef het eerlijk toe, maar toch kon ik aan de lokroep van het BBGD niet weerstaan. Het alternatief was immers de première van de nieuwe Star Trek, samen met mijn liefste en een hoop andere geeks, en vooral een hoop Trekkies. Bijzonder verleidelijk.

Edoch, het vooruitzicht om in het gezelschap van 100 geeky girls en hun eventuele sacochen te luisteren naar een spreker van Maria Bingo en Murielle Scherre in eigen persoon, bleek toch net iets te aanlokkelijk. Zeker als je dat dan nog kadert in een schitterende (zij het ietwat kleine) ruimte met heerlijke hapjes. Dat laatste is zeker niet overdreven: de catering, waarvoor nogmaals dank aan Maria Bingo, deed menig trouwreceptie verbleken. Nog voor het evenement startte, had ik al gazpacho van tomaat binnen, verschillende glaasjes met een moderne tomate crevette, glaasjes met een scampislaatje, opgerolde dunne deeglapjes met zalm en geitenkaas of andere overheerlijke combinaties, en ik vergeet vast nog wel wat. Achteraf bleken dat effectief maar de hapjes te zijn geweest, want na beide sprekers volgden nog frietjes met zelfgemaakte tartaar, en kleine burgertjes: ovenbrood met sappig rundsvlees en een hoop verfijnde groenten, samengehouden door een prikkertje.

Maar uiteraard is dat de essentie niet van een BBGD. Clo had opnieuw ervoor gezorgd dat er twee interessante sprekers waren. Maria Bingo is een communitysite die zich richt op vrouwen, waar je uiteraard ook kan gokken. Maar het is meer dan de zoveelste goksite: je bouwt een wereld van vriendinnen uit, en je hoeft niet eens te spelen. Enfin, dat is toch wat ik ervan begrepen heb :-p We hebben trouwens ook live een spelletje bingo gespeeld, waarbij verschillende girls een leuke prijs hebben gewonnen. Helaas, ondergetekende had geen geluk :-p

Ik moet eerlijk toegeven: van Muriel Scherre heb ik niet veel gehoord. Ze sprak vrij stil en had zich neergezet, waardoor het geroezemoes in de tweede helft van de zaal steeds luider werd, ondanks mijn geshhht :-p De sfeer onder de dames zat er duidelijk goed in!

Na beide sprekers werd de kelder opengezet, waar zich een DJ en een dansruimte bevond, en je ook kon zitten aan een paar tafeltjes of in een gemakkelijke sofa. En toen had je nog meer core business van zo’n BGGD: het kletsen met mensen die je al kent, of net leert kennen. Ik heb een dik uur zitten praten met Cato, een bijzonder interessante carrièredame, over de combinatie van werken en moeder zijn, en de moeilijkheden die je ondervindt als ouder met de nieuwe media. Een echt geeky onderwerp :-p

Uiteraard heb ik verder ook gigantisch staan kletsen en lachen met the usual suspects, meisjes die ik buiten de BGGD veel te weinig zie, maar met wie het telkens weer enorm klikt. I guess you know who you are :-p Oh, en ondertussen hebben we heerlijke desserts staan verorberen. Wie vroeg weg was, was eraan voor de moeite :-p

Maar het meest sexy gevalletje van de avond kwam niet van Murielle Scherre (aka La Fille d’O), echter wel van Sony. Je moet misschien een geek zijn om dat te vinden, maar ik was, aan de reacties rondom te zien, echt niet als enige die mening toegedaan. De bevallige Ann van Sony had namelijk een nieuw speelgoedje in haar handen, en showde het maar wat graag. Klein, dun, wit, en ongelofelijk sexy: de nieuwe Sony Vaio. Voorlopig zelfs nog niet te krijgen in België, we kregen dus een primeur in handen. Ik zag het ding al meteen in mijn handtas zitten (ja, daar is het klein en licht genoeg voor), en mijn fantasie schoot meteen in werking. Ik mag dan misschien geen carrièrevrouw zijn die naar chique vergaderingen moet, ik zou echt wel weten waarvoor ik het zou gebruiken. (Toch raar dat ik in dat soort fantasieën er altijd uitzie als een half fotomodel, maar dat moet ook om de Vaio geen oneer aan te doen :-p) Er zaten een hoop handige features op, zoals Ann even demonstreerde, zoals een aparte knop om meteen je communitysites en mails en zo te openen. De besturing wordt wellicht even wennen, maar da’s normaal. Eigenlijk deed de Vaio me nog het meeste denken aan de PSP…
Toen ik even op het ding zat te prutsen, zag ik al meteen een hoop hoofden in mijn richting draaien, met een jaloerse glans in de ogen. En weet je wat nog het beste van alles is? Eén gelukkige girl geek maakt kans een exemplaar te winnen! Niet slecht qua sponsoring van Sony, meteen een cadeautje van 1000 euro!

Soit, een geek-by-proxy als ik valt niet echt in de doelgroep om te winnen, en ik gun het elke girl geek. Maar diep van binnen zal ik toch stikjaloers zijn. Om die volwaardige computer in zakformaat, die nu in de handtas van een blije dame zal zitten :-p

Over de goodie bag, waar alle andere bloggende ladies het over hebben, kan ik kort zijn: ze waren op 🙁 Blijkbaar hadden sommige sacochen het nodig gevonden ook een zak mee te nemen, zodat we met een paar dames op het einde beteuterd stonden te kijken. Ach ja, het gaat natuurlijk niet om die cadeautjes, maar ze zijn wel heel leuk natuurlijk.

Een dikke bedankt voor de enige echte Clo: ik heb me mijn keuze van die avond geen moment betreurd!

Geplaatst op

Foto’s

Een paar postjes geleden had ik het al over Larp.

Jaren geleden hadden Bart en ik een site met larpfoto’s, waarop we zoveel mogelijk probeerden te verzamelen. Het was een hels werk, want alles moest stuk per stuk naar een server worden geüpload. Om over de serverkosten nog maar te zwijgen

Intussen zijn er de geneugten en gemakken van sites als Flickr: onbeperkte storage op een pro-account, en makkelijk toegankelijk.

Daarom heb ik een tijd geleden besloten opnieuw een fotoarchief voor larpfoto’s op te starten: larparchief.be. Zelf ben ik een leek op webdesign, maar met een beetje elementaire kennis en een Dreamweaver ben ik er toch nog in geslaagd iets bruikbaars op poten te zetten. Ik weet het, het ziet er niet uit, maar bon, da’s dan ook niet mijn vakgebied :-p Ik wil het anders gerust wel eens in het Latijn zetten hoor :-p

Het belangrijkste is dat er opnieuw foto’s beschikbaar zijn, momenteel al meer dan 15.000 stuks, and counting. Ik geniet ervan, en ben oude analoge foto’s aan het inscannen van 1996. Nostalgie (en hilarische momenten) troef.

Dus, voor wie zich afvraagt hoe zo’n larp er nu eigenlijk uitziet: ga eens kijken op het larparchief. Zelf speel ik mee op Poort. Ga gerust kijken :-p

Geplaatst op

Fijn dagje

Heh, ik heb een fijn dagje achter de rug.

Met Bart en de kinderen opgestaan rond zeven uur, maar rond half negen terug in slaap gevallen in de zetel, heerlijk in de zon. Intens genoten van dat slaapje, tot half elf. Wakker geschrokken, en dan maar snel in actie geschoten.

Tegen twaalf uur met de moto naar ’t stad gereden, en man, dat deed zo’n deugd! Ik heb eigenlijk nooit beseft hoe hard ik mijn moto heb gemist de voorbije twee jaar, en hoe handig hij wel kan zijn.

Om half één in de Wok-A-Way aangekomen op de Korenmarkt, en daar met een ganse hoop volk van op Twitter gegeten, onder andere mijn eigenste @netlash, maar ook @lamazone, @beatever, @boskabout, @defre, @wolfr, @colorlessgreen, nog een paar anderen, en last but not least @corneel. Het was vooral bijzonder gezellig, zelfs in die mate dat ik nog met boskabout, beate en corneel ben gaan koffie drinken/ijsje eten in de Damass ietsje verder. Daarna ben ik met Corneel zelfs nog richting de Max getrokken om op het terrasje in de zon verder te kletsen en een cappuccino te drinken. Voorwaar, een aangename bezigheid!

Dan de moto gaan stallen bij Netlash en daar mijn zware jas en helm afgegooid, en in de H&M twee broeken en een Tshirt gescoord. Me happy, want ik was dringend aan een paar nieuwe broeken toe.

Opnieuw richting Wondelgem getuft, en verder naar Evergem voor een bespreking met de aannemer. De verbouwingswerken in onze woonkamer zijn nog steeds gepland voor juni, en de offerte is aangepast. Nu nog even doornemen met Bart, en dan hopelijk groen licht geven. Ik ben echt wel enthousiast over het nieuwe design van de kast dat hij uitgewerkt heeft.

Wolf opgehaald, boodschappen gedaan, Kobe opgehaald, gegeten en kinderen in bed gestoken. En toen was de dag zo goed als om.

Geen klop gedaan voor school, maar bon. Dat zal hopelijk ooit nog wel eens lukken, het wegwerken van die verbeteringsachterstand. Als ik me maar eens deftig kon concentreren…

Geplaatst op

Moto

suzuki_ls650_savage

Man! Manmanmanmanman! Zalig!

Daarnet ben ik mijn moto gaan afhalen in de garage. Het ding had bijna twee jaar stilgestaan, en de batterij was een beetje dood. Motorbatterijen zijn nogal delicaat, vandaar. Twee weken geleden waren ze hem daarom komen ophalen. Hij was al klaar na een paar dagen, maar als die garage maar open is van 9.00u tot 18.30u is dat nogal moeilijk om hem op te halen. Ge moet daarvoor met twee zijn en zo.

Soit, daarstraks heeft Bart zich naar huis gehaast, zodat hij me nog netjes op tijd kon afdroppen aan de garage. De motor was netjes nagekeken, verse olie en filter en batterij, en stond te wachten 🙂

En ik? Ik denk dat ik grijnsde van mijn ene oor tot mijn andere, ondanks de rekening. Want twee zomers geleden kon ik niet rijden omdat ik zwanger was, en vorige zomer gooide mijn zere voet roet in het eten.

Ik stapte als vanouds op, startte, en liet de motor even brullen. En ik grijnsde zo mogelijk nog harder, denk ik. En toen ben ik in het heerlijke zonnetje naar huis gereden. Amper een paar kilometer, maar mijn dag kan niet meer stuk.

Een motor: het is hondsgevaarlijk, dat weet ik maar al te goed, maar… Ik denk dat ik tot het einde mijner dagen verliefd zal blijven op het gevoel.

En ooit, ooit hé, ooit koop ik mij een Harley. Zeker weten.

Geplaatst op

Gork

gork

Foto van Wim De Cat

Meer foto’s zijn trouwens nog steeds te vinden op het Larparchief. De foto’s van gisteren staan onder Poort – Ingame Raderwerk.

Geplaatst op

Nog meer verwennerij

Da’s tenminste hoe Wolf het zelf noemt :-p

Gisteren moest mijn auto binnen in de garage, in Ledeberg. Omdat ik geen zin had om te zitten wachten met een vijfjarige, namen we de tram naar de Zuid. Wolf zag dat helemaal zitten: gaan winkelen met zijn mama! En jawel hoor, de buit was vrij snel binnen voor hem: twee nieuwe T-shirts (“Moh papa, die zijn wel mega cool hoor! Zo eentje van Star Wars met een lichtzwaard op, en dan nog enen van Spiderman! Wijs he!”), een lichtere zomerbroek die deze keer hopelijk niét afzakt, en een “vetcoole” zonnebril van Batman. Die laatste had hij al lang nodig: hij is blijkbaar ook behoorlijk lichtgevoelig, net zoals ik.

De liften en roltrappen waren op zich trouwens ook een attractie. Ik wilde in de Veritas voor de Tweiclub nog snel een paar haaknaalden halen, en toen overhaalde hij me om een bolletje feloranje wol te kopen, voor een paar vingerloze handschoentjes voor hem. “Die gaan zoooo mooi en zoooo warm zijn he mama, en dan kan ik mijn vingers zo nog helemaal gebruiken.” Hij kan het vooral niet uitleggen :-p

Een ‘Australisch’ ijsje later zaten we weer op de tram, en bleek er veel meer werk te zijn aan mijn auto dan gedacht. Gelukkig kregen we een vervangwagen, wat hij alweer een hele belevenis vond.

In de namiddag waren er dan hier een paar leerlingen van me, zodat hij zich de hele tijd bijzonder onzichtbaar en charmant heeft opgesteld, een echte gentleman.

Vandaag zijn we dan, ook al een vakantietraditie, MacDonalds gaan eten hier om de hoek, waar er een PlayPalace is. Hij eet dan altijd bijzonder snel, zodat hij kan gaan spelen. Het cadeautje van de Happy Meal vindt hij ook altijd fijn, hoe banaal het soms ook is. En dat we aansluitend een paar (broodnodige) zomerschoenen zijn gaan halen, en dat hij daar dan nog twee Spidermans heeft gekregen om op zijn Crocs te steken, vond hij al helemaal schitterend. Om over het feit dat hij er gratis draden voor een scoubidou heeft gekregen, nog maar te zwijgen: hij loopt al de hele middag te pronken met de armband die ik ermee gemaakt heb.

“Mama, ik ben toch een gelukzak hé. Ik denk dat ik de gelukkigste jongen ben van de hele wereld! En daarom krijg jij een mega grote knuffel!”

Je zou het er toch gewoon om doen, nee?

Geplaatst op

Verwennerij

Als het vakantie is, kan ik het niet laten Wolf te verwennen. Mijn ma vindt het schandalig dat ik ook tijdens de vakantie Kobe naar de opvang doe, maar op die manier krijg ik ook zelf nog iets gedaan, en kan ik met Wolf vanalles doen zonder dat zijn kleine broertje roet in het eten gooit. En face it, volgend jaar kan dat al niet meer, dus ik moet ervan profiteren.

Gisteren was dus zo’n profiteerdagje 🙂

Bart had Kobe afgezet in de opvang, zodat ik lekker lang in slaapkleren kon rondlopen. Lekker lang is in casu dan 9 uur, maar kom. Een hoop paperasserij afgewerkt, telefoontjes gepleegd, stommiteiten geregeld, terwijl Wolf rustig zat te spelen of tv te kijken.
Rond half twaalf dan richting Brico om een domme vijs die niet bij een haakje zat, en dan naar ’t stad: afspraak met papa! Ik had vanuit de parkeergarage papa een seintje gegeven dat hij richting Korenmarkt mocht komen, en zo stonden Wolf en ik prinsheerlijk over de reling van de Sint-Michielsbrug uit te kijken naar papa, en hoe hij gezwind kwam aangestapt in ons richting. Zijn glimlach toen hij ons zag, sprak boekdelen. De glinsterende oogjes van mijn zoontje naast mij ook trouwens.

Enfin, rustig gegeten in de Pizza Hut (het juniorbuffet daar is ideaal voor een ongeduldige vijfjarige: onmiddellijk eten, en dan nog een pannenkoek als dessert!) en dan na een korte stop in papa’s kantoor naar de film!
En ook dat was weer een belevenis, want het ging om 3D! Die bril was misschien wel niet ideaal voor kleine kopjes, maar al bij al viel het best mee. Hij was in elk geval behoorlijk enthousiast, en daar doen we het voor natuurlijk.

Na afloop nog even een ontplofte stroomadapter gaan omruilen (en een voorbeeldig wachtend kind is zalig!) en dan naar huis: buiten spelen met het kleine broertje!

Wolf zei al van zichzelf dat hij een gelukzak was, en ik ben ongelofelijk blij dat ik hem dat allemaal kan bieden. Niet dat het altijd materieel moet zijn hoor, belange niet, maar het is wel eens leuk 🙂

Geplaatst op

Heerlijke zaterdag

Gisteren was eigenlijk al even fijn 🙂

Lekker rustig geslapen tot negen uur, zo zonder kinderen in huis, en dan ontbeten. Beetje aan de PC gezeten, wat algemene dinges gedaan, was opgehangen, genoten van de zon, de badkamerdeur nog een laatste laagje gegeven, en rond half één afgezakt naar ’t stad.

Ik had namelijk een lunchdate met mijn liefste, in het Lepelblad dan nog. Weet je, het deed deugd om eindelijk nog eens wat tijd samen door te brengen, zonder de voortdurende aandachtopeiserij van de kinderen, of zonder dat we allebei doodop in de zetel hangen. Ik had een heerlijk stukje maiskip in dragonsaus met gebakken patatjes en sla, en het smaakte me enorm. Aansluitend ben ik nog heel even de Veldstraat ingetrokken, maar verder dan de C&A ben ik niet geraakt. Het was bijzonder verleidelijk om nog wat verder af te zakken, maar mijn voet riep me een duidelijk halt toe. Niet dat de buit niet binnen was hoor: twee zwarte broeken voor Bart, twee T-shirts, een korte broek en een gilet voor Wolf, en dat voor samen 118 euro. Helaas niks ervan in solden, maar da’s typisch natuurlijk.

Aansluitend ben ik naar huis gereden, heb de was binnengehaald en een nieuwe opgehangen (en drie kwartier was staan plooien, de hoop was niet te overzien) en nog wat prutswerkjes gedaan. Mezelf tegen vijf uur weer samengeraapt en naar de Brico getrokken, waar ik voor 60 euro buitenkwam met een nieuwe klink voor de badkamer, en vier prachtige haakjes om op de pasgeschilderde deur te bevestigen, voor de pyama’s. Die badkamer gaat nog eens af geraken!

Na nog een tussenstop voor boodschappen in de Delhaize reed ik alweer naar Gent centrum, voor alweer een date met mijn schat 🙂 We hadden afgesproken ergens frietjes of een durum of zo te eten, en dan naar de cinema te gaan. Watchmen speelde enkel nog om 22.15u, dus hebben we Red Cliff gekozen, de prachtige oorlogsfilm van John Woo over rivaliserende oorlogsheren in het China van 300 PC.

We zaten al in de auto op de parking, toen Bart vroeg waar we eigenlijk gingen eten. Ik haalde de schouders op, waarop hij dat frituurtje op de hoek van de Veldstraat en de Hoornstraat suggereerde: vlakbij, en dan konden we rustig op kantoor alles opeten. Wij dus weer uit de auto, en in een plensbui naar die frituur. Eigenlijk is dat de zaak oneer aandoen: je kan er frieten krijgen, maar vooral ook alle soorten hamburgers, en je kan boven zelfs zitten. Alleen de naam weet ik niet meer. Ik weet wel dat ik er de beste burger ooit heb gegeten, en dat ik daar zeker nog terugga! Ik had een tonijnburger gevraagd, en kreeg het volgende: een licht getoost bagnatbroodje van toch wel 15 cm doorsnee, gevuld met verse paprika, knisperige sla, uiringen, tomaat, zelfgemaakte tartaarsaus, en vooral een zeer royaal stuk gegrilde tonijn, van ongeveer een cm dik, maar groter dan het broodje. Doe daar dan een zakje van die dunne perfect gebakken frietjes bij, en je hebt gewoon teveel gegeten. Ik verzeker je, mij zien ze daar nog terug!

Uiteindelijk rustig afgezakt naar de Kinepolis, waar het al een probleem was om de ingang te vinden door de enorme werken die ze er uitvoeren. Gelukkig heb ik een zalig attente man, die me afzette en ging parkeren.
De film zelf was indrukwekkend. Het verhaal is niet echt moeilijk: de eerste minister van de Hankeizer wil twee naburige vorsten onder de voet lopen, maar hoewel die ruim in de minderheid zijn, halen ze het met schitterende taktieken en de nodige listen. De uitwerking ervan is prachtig: John Woo is een meester in het filmen van actiescenes en had blijkbaar een (letterlijk) leger figuranten ter beschikking. Ik heb genoten van de film: prachtige, zij het bloederige beelden, een episch verhaal en een soundtrack om bij weg te dromen. Zoals Bart na afloop zei: dit is de Ilias van de Chinezen, en gelijk had hij.

Een perfecte afsluiter van een zalige twee dagen 🙂

Geplaatst op

Goede vrijdag

Twee heerlijke dagen achter de rug 🙂

Gisteren rond elf uur met Kobe naar de dokter, die het ventje compleet in orde en goed hersteld verklaarde.

Daarna ben ik hem bij mijn ouders gaan afzetten (en twee keer mogen rijden omdat ik stomgaweg zijn zak met slaapgerief was vergeten) en was ik net op tijd om een was buiten te hangen, en met mijn allerliefste naar Sauna O in Afsnee te rijden. We waren daar de eersten en lange tijd de enigen. Niet verwonderlijk eigenlijk, op een vrijdag rond vijf uur. De sfeer was bijzonder rustig, en de aankleding mooi en rustgevend. Stoombad met citroengrasaroma, vochtige biosauna, hete droge Scandinavische sauna, warm voetbad omzoomd met kaarsjes, een aangename relaxruimte (er was ook een natte relax) om even te lezen bij de open haard en een chocomelk (resp. espresso) te drinken, en er was zelfs een tuin om eventueel in te gaan zitten. Het zwembad was me te koud, en van het ijskoude dompelbad spreken we niet eens. We zijn er tweeëneenhalf uur gebleven, en hebben daarvoor 83,5 euro betaald: 30 euro per persoon voor de sauna, 6,5 euro pp. voor het badlinnen, en dan nog 3,5 euro voor elk van de drankjes. Ik heb ook even gevraagd waarom er geen jacuzzi of warmer bad was, maar dat ligt moeilijk door de VlaremII-normen, en omdat ze een echte sauna willen zijn, en niet met mensen die in die jacuzzi blijven vegeteren.

Daarna zijn we rustig gaan eten in restaurant Het Boneryck, hier in Wondelgem vlak bij ons huis. Bizarre naam misschien, maar hij heet Derycke, en zij heet Boone, heb ik me laten vertellen. Ik was er al eens geweest, en wilde ook Bart eens laten proeven. Het menu was verrassend en bijzonder lekker:

* Cava Brut met hapjesbord
*Tartaar van tonijn met espuma van komkommer en avocado
* Broccolisoep met mascarpone
* Gegrilde kangoeroefilet met salsa verde en rozemarijnaardappelen met pecorino
*Mousse van cassis met sesamkletskop en advocaat
*Koffie en gebakjes

Dat ik geen fan ben van cassis, was geen enkel probleem: ik kreeg een perfect gemaakte crême brûlée in de plaats.
Het eten was mooi gepresenteerd, in perfecte hoeveelheden (soms ietsje teveel, zoals de grote kom broccolisoep waarin een mooi bolletje mascarpone langzaam smolt) en vooral in verrassende combinaties. Zalmtartaar had ik al gegeten, maar nog nooit vermengd met pijnboompitten en fleur de sel (de rest heb ik niet kunnen thuisbrengen).

De atmosfeer is jong en vrij lawaaierig, dat wel, maar dat komt ook omdat het eigenlijk een gewoon huis is, waarvan de volledige benedenverdieping omgebouwd is tot restaurant met semi-open keuken. De kleuren zijn chocoladebruin en limoengroen, en de muziek is loungy. De bediening was hartelijk en attent, en vooral, wat ook belangrijk is, met de glimlach.

Bart betaalde voor het menu met – naar zijn zeggen bijzonder lekkere – aangepaste wijnen 53 euro, ik was 40 euro kwijt en 6,5 voor een fles plat water.

Als aangenaam achterafje krijg je, bij de rekening, ook nog een glaasje sambucca, gebracht door de kok zelf, die meteen komt informeren of alles naar wens was.

En dat was het echt wel ook.

Geplaatst op

Tweiclub

knitting-gift

Gisteren was het dus de tweede aflevering van de tweiclub, ofte de twitter breiclub (zie ook twitter of het blog).

Deze keer was er iets meer volk dan de spreekwoordelijke vijf man en een paardenkop, gelukkig maar. Priskilla was eerstes, en had een helgroen proeflapje mee om op te experimenteren. Breien kon ze al, en intussen kan ze ook verminderen, vermeerderen en afzetten. Goed bezig dus.

Sofie kwam als tweede aangewaaid, en had een minuscuul kruisjessteeklapje mee, iets met minivarkens. Best dat ze goede ogen heeft, geloof ik zo…

San kwam ook aanzetten, met een versgebakken en nog warme cake in de handen. Heerlijk gewoon! Zij was een muts aan het haken voor één van de kinderen, en had het patroon mee op laptop. Noblesse oblige voor een geeky clubje.

Annick kwam dan eerder aangestrompeld, met één kruk in de hand, en een felroze (fluoroze? Veiligheidsvestjesroze?) haakwerk voor een topje. Al ben ik nog steeds niet zeker of ze voor het handwerk, het gezelschap of de koffie kwam :-p

Ilona had op de vorige, eerste editie opnieuw leren breien, en was intussen begonnen aan een heel mooi zomersjaaltje, ideaal om als eerste werkje te maken.

Greet, een complete breileek, kwam pas een heel eind later toe: ze had zich moeten haasten om haar trein te halen, en had per ongeluk die in de verkeerde richting vast. Goed bezig! Enfin, een hoop gevloek, gepriegel en quasi-wanhopig gezucht later kon ze toch al een paar lijntjes breien. Ze heeft het werkje mee om thuis te oefenen :-p

Wat ik na deze editie ook alweer weet, is dat ik niet zomaar mag schrijven om iets te knabbelen mee te brengen, want er was veel te veel. De volgende keer spreken we gewoon in de commentaren van het breiblog af wie wat meebrengt. Ik denk dat dat net iets praktischer zal zijn :-p

En verder? Hopelijk de volgende keer nog meer volk: het was eigenlijk oergezellig, in die mate zelfs dat ik rond half twaalf voorzichtig op het uur heb gewezen: geen van de dames had aanstalten gemaakt om op te kramen, en zat lustig verder te werken en te kletsen. Dat zegt al genoeg zeker?