Auteur: Drun

Kijk se, hier voel ik me nu goed door zie !

Toen Bart dinsdagavond rond een uur of elf thuis kwam van kantoor (ik dacht eigenlijk dat hij naar de opleiding in Leuven was), vroeg hij me om nog even de presentatie van zijn lezing voor de volgende dag na te kijken op spelfouten. Het ding zat in mijn inbox.

Dat vervult me dan met trots. Om diverse redenen.

1. Mijn ventje mag een lezing geven over Web2.0 aan de Universiteit Leuven. Puh !

2. Hij gaat ervan uit dat ik inderdaad op hem wacht tot hij thuis is.

3. Hij wéét gewoon dat ik het nog niet te laat ga vinden om het na te kijken, ook al ben ik moe en zo.

4. Hij vertrouwt blindelings op mijn correctorcapaciteiten. Al zeg ik het zelf, ik ben inderdaad een spellingsfreak die grijs haar krijgt van elke spelfout. En ja, ik ben een mierenneuker als het op liggende streepjes aankomt, of extra spaties, en dat soort onzin.

5. Hij vraagt gewoon mijn mening, wil weten of het goed is. Alsof niet alleen hij, maar ook ík degene ben die iets afweet van Web 2.0. Misschien omdat ik pedagogisch geschoold ben ?

Hoe dan ook, ik heb zijn presentatie gecorrigeerd op tal van minieme foutjes, en ik zag hem er des te liever om.

Gisteren concert gehad met ons koor Furiant. Veel volk was er jammer genoeg niet, maar wie er was, was onverdeeld positief.

We hebben dan ook niet echt een gemakkelijk programma gebracht: passieliederen met poëzie tussen. De liederen waren twee per twee ingedeeld, zijnde twee liederen met dezelfde tekst, maar in een compleet andere stijl: iets uit de Renaissanceperiode tegenover iets heel moderns, bv. Het gaf iets bevreemdends, en tegelijkertijd iets heel intens. Tja.

Al bij al niet slecht gezongen, al zeg ik het zelf.

Nu zou ik beter gaan douchen, want om 11.00u moet ik in de kathedraal staan, waar om 12.00u opnieuw datzelfde concert volgt. Dan spurten naar een begrafenis, en vanavond om 20.00u opnieuw datzelfde concert in de Sint-Coletakerk.

Blij dat Wolf bij mijn schoonouders is, om eerlijk te zijn !

Wil ik dan mijn frustratie botvieren met een stevige hamer op een gemetste bloembak die weg moet, begint het toch wel te regenen zeker ?

Barts administratie kan er maar wel bij varen, ik zal dan maar wat boekhouden…

Zucht.

Wil ik alweer eens deftig wat klussen in en rond het huis, wordt het me onmogelijk gemaakt door stomme stomme vijzen (as usual) ! Ik heb een nieuwe brievenbus gekocht omdat het vorige exemplaar te klein was. Deze is mooi, groot, glimmend, nieuw, en ligt vooral op de livingtafel. Ik krijg de oude namelijk niet los ! De vijzen zijn vastgeroest, en willen dus niet meer mee. Ik zie niet goed in hoe ik ze wél ga loskrijgen, om eerlijk te zijn.

Als ze los zijn, kan ik tenminste de afmetingen bekijken van het plaatje waartegen de nieuwe bus moet komen. Grmbl.

EN ik wil wachten om naar de Brico te gaan om steunvijsjes totdat ik dat plaatje kan meebrengen.

Zit dus weer zo vast als wat. Denk dat ik maar wat was ga opvouwen en rommel opruimen en de afwas doen en zo. Bah. Dat Bart maar snel thuiskomt !

Wow. Lang geleden, zo’n caffeïne-high op mijn lege maag, en dan in de zone.

Ik heb al de krant gelezen, massa’s paperassen opgeruimd, telefoontjes gedaan, dingen ingevuld, mijn Latijnse website geüpdated, brieven klaargestoomd, emails verstuurd… En dat allemaal op een paar uur, zonder te eten en zo.

Ik voel gewoon dat mijn ogen groot staan, en ik heb amper één latte binnen, met een enkel kluitje suiker. Dringend tijd om iets te eten, voor ik straks weer plat val.

Oh, en nog boodschappen doen en zo. En naar de Brico om planken voor in een kast op maat te laten zagen. En naar het containerpark want vorige week te ziek om aan papier en glas te denken. Niet dat ik daar anders aan denk hoor, maar Bart was het blijkbaar deze keer vergeten.

VAKANTIE !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Wolf bij de onthaalmoeder, Bart, albeit sick, toch even naar het werk…. Huis helemaal voor mij alleen, en het is hier stil ! Yes !

Nu nog een grote latte, en dan de krant lezen in de zetel met kat naast mij en hond aan mijn voeten.

Ahhhhhhhhhh.

Hoe ironisch is het om op één april om tien uur ’s avonds de stinkende zwarte modder (geutmorre, zoals men in mijn liefelijk dorp placht te zeggen) van je hond te staan wassen ?

Ik heb een half uurtje buiten in het zonnetje kruid staan wieden, terwijl Bart lag te slapen, en Wolf half wakker naar tv lag te kijken. Plots tikte Bart op de ruit: Wolf was beginnen huilen en hij kreeg hem niet stil. Ik ben toen te vierklauwens naar binnen gespurt, en heb waarschijnlijk de deuren niet goed dicht gedaan.
In ieder geval hoorde ik, pakweg een half uur later, de hond buiten blaffen. Niet-begrijpend riep ik zijn naam, want bij mijn weten had ik het beest niet buiten gelaten, en was Bart te ziek om zulks gedaan te hebben. Uiteraard geen reactie. Ik naar buiten, en ja hoor, dartel kwam de labrador aangelopen, een wandelende impressie van een Droste Doublet (wie op Sint-Bavo bij de Wies heeft gezeten, weet waarover ik het heb). ALs ik hem nog niet zou gezien hebben, dan had ik hem op zijn minst geroken. Ik verdenk het beest ervan in de Lieve rondgehopst te hebben, maar jammer genoeg is die hier in Wondelgem nog niet gesaneerd, laat staan uitgebaggerd.
Omdat Wolf mijn aandacht vroeg, heb ik Catullus gewoon in zijn nekvel gestekt (vrij letterlijk te nemen) en in de berging gestoken. Pas tegen kwart voor negen zat Wolf in zijn bed, en toen wilde ik even rustig naar Taggart kijken.

Nog een geluk bij een ongeluk: ik had net deze middag de voorzienige ingeving gehad de buitenlamp, die al een paar maanden de geest heeft gegeven, te vervangen. Zag ik nog tenminste wat ik aan het doen was.

Enfin, al bij al is de hond nu toch al de helft gewassen, voor het eerst in zeven jaar denk ik. Ik kan een zacht gejuich met moeite onderdrukken.

Wat had ik gezegd over Bart en ziek worden, hm ?

Nauwelijks was mijn vakantie begonnen vrijdagmiddag, of het was al prijs. Ik belde even naar Bart om te vragen waar en wat we gingen eten, maar hij wist me te melden dat hij gewoon naar huis ging komen, een pizza in de oven gooien, en in zijn bed ging kruipen.

Gisterenavond uit armoede de hulp van mijn ma ingeroepen, want ook Wolf was nog doodziek, en ikzelf stond ook nog niet te vast op mijn benen. Zij heeft dan boodschappen gedaan en was opgevouwen en algemeen een beetje opgeruimd, en, nadat de dokter was langsgeweest, ook nog de nodige medicatie opgehaald.

Zucht. Vannacht heb ik liggen luisteren naar het gehoest van mijn zoontje en het geril en gesnotter van mijn man. Allebei hebben ze behoorlijke koorts. Wolf slaapt momenteel in de zetel, Bart ligt nog steeds in zijn bed, en ik voel me vrij behoorlijk, alles in acht genomen.

Ik heb net iedereen voorzien van medicatie – lepeltje hoestsiroop bij de ene, een stevige Dafalgan bij de andere, en een goeie Dafalgan voor mezelf.

Noot: geef aan een ziek mens niet eerst een Dafalgan en daarna een hoestpuffer, want dan komt die Dafalgan er weer uit. Opgeruimd, en dus maar een tweede Dafalgan en een emmer bij zijn bed gezet.

Hoi ! Paasvakantie !

Ja hoor, Wolf is intussen serieus ziek ! Dinsdagavond was hij nog zijn spelende zelf, maar om tien uur zat hij plots te krijsen in zijn bed. Mijn ma was al lang naar huis, ik ging het wel redden met een slapend ventje.
Toen ik hem sussend uit zijn bed haalde, deed hij plots een gooi naar het wereldkampioenschap projectielbraken. Resultaat: zijn bedje gevrijwaard, maar zijn meubeltjes, tapijt, slaapzak, pyama, mijn kleren en mijn haar onder de kots. Fijn. Ik heb ons beider kleren afgestroopt, en ben met een gillende Wolf onder de douche gestapt. Gelukkig kwam een kwartiertje later Bart thuis, zodat hij zijn kamer heeft opgeruimd.

Gisteren is hij pas laat in de voormiddag naar kantoor gegaan, zodat ik nog wat kon rusten, en is dan mijn schoonvader met dampende schotels hespenrolletjes toegekomen. Ik was verschrikkelijk blij dat die mens kon komen, want op die manier heb ik drie uur kunnen slapen, terwijl Wolf hier beneden in zijn armen sliep, en zich ellendig voelde: 39,9°. Eten heeft hij niet gedaan… De dokter stelde een gastro-enteritis vast, en schreef Motilium suppo’s voor. Bij mij is het ondertussen een echte bronchitis.

Vannacht rond twee uur was Wolf opnieuw wakker, en huilde van de honger. Ik heb hem wat melk gegeven, maar toen we de trap opgingen om opnieuw te gaan slapen, kwam ook die melk er weer uit. Fijne bezigheid op een open houten trap. Bart dus maar uit zijn bed geroepen om op te kuisen, terwijl ik Wolf waste en andere kleren aandeed.

Deze morgen geslapen tot half elf, en Wolf voelde zich wel wat beter. Samen beneden in de zetel wat melk gedronken, waardoor ik tien minuten later alweer de zetel aan het schoonmaken was, het dekentje in de wasmachine gestoken heb en zijn beertjes opnieuw kon wassen. Hij heeft er vier, maar ze hebben veel tijd nodig om te drogen, dus ik hou het niet bij. Hij is “gelukkig” te ziek om te protesteren. Ik heb hem dan maar in bad gezet, zelf gedoucht, en daarna samen wat liggen soezen. Het beetje water dat hij gedronken heeft, samen met een halve cornflake van mij, resulteerde in nog maar eens een schoonmaakbeurt van de zetel, het wassen van de handdoeken waar hij op lag en zijn kleren, en uiteraard een knuffelbeertje.
Nu ligt hij al een uurtje uitgeput te slapen. Ik ga proberen hetzelfde te doen.
Gelukkig is de kuisvrouw intussen gearriveerd, en gaat die zijn kamer, het tapijt en de trap grondig schoonmaken.

Ik sta te trillen op mijn benen…

Gisteren een babysit gehad voor Wolf, vandaag is mijn ma afgekomen om te helpen, en morgennamiddag komt mijn schoonvader. Heb ik de beste familie, of wa ?

Wolf had trouwens vanmiddag ook koorts, en heeft ook een hoestje. Ik hoop dat het niet erger wordt dan dit. In elk geval had hij zijn eetlust en zijn energie nog, dus ik maak me niet al te veel zorgen. En anders zal hij wellicht pas helemaal ziek worden als ik alweer wat aan de beterhand ben, en is het ook niet zo erg.

Nu nog Bart: op één of andere manier slaagt die er altijd in ziek te worden tijdens mijn vakanties, en wat raad je ? Jawel, volgende week heb ik twee weken vakantie. Ik denk dat ik hem ga volproppen met vitaminen en theetjes en dergelijke, want hij kan zien !