Na de zomervaas is er nu dus weer de herfstvaas.
Ons pa heeft bitter weinig persoonlijke dingen in zijn kamer, vind ik. Ja, er hangen enkele foto’s van ons ma, en een tekening uit Parijs, en zijn favoriete schilderij, maar dat is het dan ook. Er staat een – intussen uitgebloeide – zeer grote orchideeplant op de grond, ik heb een klein orchideetje voor hem op zijn tafel, en er staat zijn fauteuil van thuis. Verder is het gewoon het standaard gerief van het WZC, terwijl ik in veel andere kamers veel meer persoonlijke spullen zie. Nu, hij heeft daar blijkbaar niet zo veel behoefte aan, zeker?
Maar wat ik dus wel voor hem voorzie, is een vaas met lichtjes. Dat doe ik nu al een aantal jaar voor hem: een kerstvaas met kerstballen en slingers, een paasvaas met van die felgekleurde paaseieren, een zomervaas met schelpen en kralen en vrolijk gerief, en een herfstvaas met dennenappels, rode en bruine dingetjes, een bolster of twee, dat soort spul. En uiteraard lampjes die automatisch aanspringen en zes uur later weer uit gaan. Hij vindt het mooi en ook ’s nachts, als hij gaat slapen, is dat beetje licht leuk, zegt hij.
Soit, ik heb dus de zomervaas vervangen door de herfstvaas. Begin oktober moet dat kunnen, toch?
