Vooravond van Big Rivers

Omdat Bart nu toch in Ede moest zijn, mijn auto nog altijd niet beschikbaar is en ik dus naar Dordrecht wilde voor Big Rivers, gooide Bart me tegen een uur of zes binnen bij Sabrina. Die is momenteel huisoppas voor een prachtig huisje in de oude binnenstad, aan een van de plezierhavens. Het is beschermd en is blijkbaar het enige huisje dat dwars op de kade staat. Groot is het niet, en de trappen zijn echt niet bestemd voor oudere mensen, maar wat een zalige, prachtige plek!

Beneden is er een mini inkomhal, een ruime keuken met grote tafel en een prachtig balkonnetje over het water. Daarnaast is er een apart toilet en een mini badkamer: een comfortabele douche en dan nog net plaats voor een wastafel met kastje erboven. Maar als je alleen bent, moet dat dus echt niet meer zijn.

Daarboven is er de woonkamer: licht, luchtig, uitzicht boven het water, met een klein maar fijn bureau bij.

Nog een steile trap hoger, onder het dak, is de slaapkamer. Sabrina had er een matras bij gelegd, zodat Mireille en ik in het bed konden slapen. Bij die slaapkamer is er op de overloop nog de wasmachine en wat bergruimte. Groter dan dat is het niet, maar als je alleen bent en geen moeite hebt met trappen: zalig gewoon!

Sabrien had avondeten voorzien met gnocchi en tomatensaus en verschillende salades en alles, en om kwart over zeven liepen we wat verderop naar de overkant van het water, naar een opstapsteiger: we gingen bootje varen! Half Dordrecht heeft een boot, zo lijkt het wel, maar het bootje van Margriet is wel een zaligheid! Ze doet het trouwens ook als bijverdienste: met Bootje Dordrecht kan je twee uur varen (20 € per persoon of 140 € voor de hele boot) in Dordrecht of door de Biesbosch, het is een dikke aanrader als je in Dordrecht bent. Maar voor ons was het dus gratis, puur voor de lol van vriendinnen op de boot en wat fijne bluesmuziek, om Big Rivers in te luiden.

Het werd dus een wijvenboot: Sabrina, Mireille en ik – Hanneke zag het nog niet zitten, wilde zich sparen voor morgen – met Annemarie, nog een vriendin van Sabrina, en dan nog vier andere dames. Het werd bijzonder gezellig, er werd wat afgekletst, voornamelijk alcoholvrije cava gedronken, en vooral intens genoten. Hoe wijs is dat zeg, zo’n bootje! Ik nam uiteraard ook een pak foto’s, wat dit was het uitgelezen moment om Dordrecht eens van de andere kant te zien.

Tegen half tien waren we terug aan de steiger, nog wat later installeerden we ons op het fijne balkonnetje om daar nog wat te kletsen, thee te drinken, te haken en goedenavond te zeggen tegen elke passerende Nederlander, want dat doen ze daar wel.

En zo daalde de nacht langzamer neder over Dordrecht en stegen wij onversaagd de trap op.